Κοριάκες

Οπλισμένοι Κοριάκες, 1900-1901.

Οι Κοριάκες είναι ένας αυτόχθων λαός της ρωσικής Άπω Ανατολής, ο οποίος ζει στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου Καμτσάτκα. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή (2002) ο αριθμός τους ανέρχεται σε λίγο περισσότερους από οκτώμισι χιλιάδες και είναι η μεγαλύτερη πληθυσμιακά ομάδα αυτοχθόνων της Καμτσάτκας. Η γη τους λέγεται Κοριακία και μέχρι πρόσφατα αποτελούσε χωριστό ομοσπονδιακό υποκείμενο, όμως λόγω του πολύ μικρού πληθυσμού της (συνολικά 25.000 κάτοικοι σε μια περιοχή ίση με την Ιταλία) το καλοκαίρι του 2007 ενσωματώθηκε διοικητικά στην υπόλοιπη Καμτσάτκα.

Οι Κοριάκες μοιράζονται πολλά κοινά με τους Τσούκτσι, οι οποίοι κατοικούν λίγο βορειότερα, ενώ συγγενεύουν και με τον λαό των Ιτελμένων. Έχουν παρόμοια εμφάνιση και έθιμα, ενώ και η γλώσσα τους, η κοριακική, είναι συγγενική με την τσουκοτική (αμφότερες ανήκουν στις παλαιοσιβηρικές). Διατηρούν επίσης, παρόμοια με τους γείτονές τους, τον ενδοφυλετικό διαχωρισμό ανάμεσα σε αλιείς και κτηνοτρόφους (βλ. παρακάτω).

Μετά το λιώσιμο των πάγων, η υπερκάλυψη του Ισθμού Μπέρινγκ από νερό οδήγησε στον αποκλεισμό των Κοριάκων στην ασιατική πλευρά (περ. 10000 π.Χ.)

Καταγωγή

Μέχρι και την 11η χιλιετία π.Χ. μια πεδινή λωρίδα γης συνέδεε την Κοριακία και την Τσουκότκα με την Αλάσκα - ο λεγόμενος Ισθμός Μπέρινγκ, εκεί που σήμερα βρίσκεται ο Βερίγγειος Πορθμός. Μέσω αυτού του περάσματος, διάφορες φυλές επί χιλιάδες χρόνια μετακινούνταν από την Ασία στην Αμερική. Εκτιμάται ότι οι Κοριάκες προέρχονται από τους παραπάνω, και πιο συγκεκριμένα από ένα μια ομάδα που επέστρεψε στην ασιατική πλευρά και αποκλείσθηκε εκεί μετά το λιώσιμο των πάγων, ως αποτέλεσμα της ανόδου της θαλάσσιας στάθμης και της βύθισης του περάσματος.

Κατάκτηση από τη Ρωσία

Οι Κοριάκες ανακαλύφθηκαν το 18ο αι. από τους κοζάκους εξερευνητές της Σιβηρίας και αμέσως ξεκίνησε η προσπάθεια να υποταγούν στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ακολουθώντας την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», οι Ρώσοι προσεταιρίσθηκαν τους νομάδες της ενδοχώρας και τους χρησιμοποίησαν για να υποτάξουν τους κατοίκους των παραλίων. Οι εχθροπραξίες και μια επιδημία ευλογιάς το 1769 οδήγησαν σε κατακόρυφη μείωση του πληθυσμού τους - από 10.000 στις αρχές του 18ου αιώνα, είχαν μείνει μόνο οι μισοί στα τέλη του.

Τρόπος ζωής

Οι δραστηριότητες των Κοριάκων καθορίζονται απόλυτα από το περιβάλλον στο οποίο ζουν. Οι θερμοκρασίες είναι πολικές και κυμαίνονται κατά μέσο όρο από -25 С° τον χειμώνα έως +12 C° κατά το σύντομο καλοκαίρι, ενώ η γη είναι ορεινή και καλύπτεται από τούνδρα - με εξαίρεση μικρά δάση κωνοφόρων στον νότο. Με βάση τον τρόπο ζωής τους, διαιρούνται παραδοσιακά σε δύο ευρύτερες ομάδες:

• Οι Νεμελάν (χωριάτες) κατοικούν σε μόνιμους παραθαλάσσιους οικισμούς, ασχολούμενοι με την αλιεία (όταν η θάλασσα δεν είναι παγωμένη) και το κυνήγι θαλασσίων θηλαστικών.

• Οι Τσαουτσβέν ή Τσαουτσού (πλούσιοι σε ταράνδους) ζουν νομαδικά, περιφερόμενοι με τα κοπάδια τους στις ορεινές τούνδρες της ενδοχώρας. Οι τάρανδοι τους προσφέρουν ότι χρειάζονται, τροφή, ρούχα και καταφύγιο. Το όνομα Κοριάκ σημαίνει οι «άνθρωποι των ταράνδων».

Συνήθως συγκροτούν μικροομάδες, αποτελούμενες από έξι - επτά οικογένειες, και λειτουργούν στη βάση της ισότητας. Αν και κάθε μικροομάδα εκλέγει έναν αρχηγό, αυτός δεν έχει ουσιαστικά καθήκοντα.

Η θρησκεία τους είναι ανιμιστική και περιλαμβάνει πλήθος σαμανιστικών πρακτικών. Ανώτατη ύπαρξη στο λατρευτικό σύμπλεγμά τους είναι ο Κουϊκίλ (Μεγάλο Κοράκι), ο οποίος θεωρείται γενάρχης και αιώνιος προστάτης της φυλής. Ο Κουϊκίλ λατρευόταν κατά το παρελθόν και από ιθαγενείς της απέναντι πλευράς του Βερίγγειου πορθμού, προσφέροντας ένα σοβαρό επιχείρημα για την κοινή φυλετική προέλευσή τους. Οι Κοριάκες πιστεύουν ότι η δημιουργία άρχισε όταν ένα φτερό του έπεσε και σχημάτισε την Καμτσάτκα και μετά ο Κουϊκίλ δημιούργησε τους άνδρες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Koryak Net Πληροφορίες για τους Κοριάκες, την ιστορία και τον πολιτισμό τους