Καλό

Στις περισσότερες θρησκείες, οι άγγελοι θεωρούνται καλά όντα

Η έννοια του καλού δηλώνει τη συμπεριφορά που πρέπει να προτιμάται όταν τίθεται η επιλογή μεταξύ πιθανών ενεργειών. Το καλό θεωρείται γενικά το αντίθετο του κακού και έχει απασχολήσει μελετητές ηθικής, της ηθικής, των θρησκειών και φιλοσόφους.

Η αίσθηση της ηθικής κρίσης και η διάκριση "σωστό και λάθος, καλό και κακό" είναι καθολικά.

Αν και η ιστορία της προέλευσης της χρήσης έννοιας και της έννοιας του «καλού» είναι ποικίλη, οι αξιοσημείωτες συζητήσεις του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους σχετικά με αυτό το θέμα είχαν σημαντική ιστορική επίδραση. Οι πρώτες αναφορές που εμφανίζονται στο έργο του Πλάτωνα Πολιτεία στη Μορφή του Καλού είναι στη συζήτηση μεταξύ Γλαύκωνος και Σωκράτους (454c – d). Μέσω της συνομιλίας μεταξύ Σωκράτους και Γλαύκωνος (508α -γ) Ο Πλάτων αναλογίζει τη μορφή του καλού με τον ήλιο όπως είναι αυτό που μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα. Εδώ, ο Πλάτωνας περιγράφει πώς ο ήλιος επιτρέπει την όραση. Αλλά κάνει μια πολύ σημαντική διάκριση, "ο ήλιος δεν είναι όραση" αλλά είναι "η αιτία της όρασης ". Καθώς ο ήλιος είναι στην ορατή σφαίρα, η μορφή του Καλού είναι στο ευνόητο πεδίο.