Κάρλο Σκάρπα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Κάρλο Σκάρπα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Carlo Scarpa (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 2 Ιουνίου 1906 Βενετία |
| Θάνατος | 28 Νοεμβρίου 1978 ή 29 Νοεμβρίου 1978 Σεντάι |
| Αιτία θανάτου | πτώση από ύψος |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1978) Βασίλειο της Ιταλίας (1906–1946) Ιταλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Σπουδές | Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας σχεδιαστής καθηγητής πανεπιστημίου |
| Αξιοσημείωτο έργο | Μουσείο του Καστελβέκκιο |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Tobia Scarpa |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Χρυσό μετάλλιο του Τάγματος της Αξίας για τον πολιτισμό και την τέχνη επίτιμος Βασιλικός Σχεδιαστής για τη Βιομηχανία (1969) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάρλο Σκάρπα (Carlo Scarpa, 2 Ιουνίου 1906 – 28 Νοεμβρίου 1978) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στη Βενετία, ωστόσο τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Βιτσέντσα της Ιταλίας, όπου είχαν μετακομίσει οικογενειακώς, όταν εκείνος ήταν δύο χρονών. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο δεκατριάχρονος τότε Καρλο με τον πατέρα του και τον αδερφό του επέστρεψαν στη Βενετία. Εκεί, στη συνέχεια, παρακολούθησε την Ακαδημία Καλών Τεχνών, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην αρχιτεκτονική.
Αποφοιτώντας, μαθήτευσε στο πλευρό του αρχιτέκτονα Φραντσέσκο Ρινάλντο, με τον οποίο στην πορεία απέκτησε συγγενικούς δεσμούς, καθώς παντρεύτηκε με την ανιψιά του, Ονορίνα Λατσάρι. Η εποχή που έζησε και δραστηριοποιήθηκε ως αρχιτέκτονας χαρακτηρίστηκε από μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό αναβρασμό. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ίδιος αρνήθηκε να εξεταστεί για να πάρει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, εξέταση που διεξαγόταν από την ιταλική κυβέρνηση. Συνέπεια αυτού ήταν η συνεργασία του για κάποια χρόνια, μέχρι ο ίδιος να αποκτήσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, με άλλους αρχιτέκτονες.
Υπήρξε συνεργάτης του Μάριο Μπότα και του Τζουζέπε Ματζαριόλ. Στα έργα του είναι εμφανείς οι επιρροές που είχε τόσο από άλλους αρχιτέκτονες όπως οι Πητ Μοντριάν, Φρανκ Λόιντ Ράιτ, Άντολφ Λως, Ότο Βάγκνερ, όσο και από καλλιτέχνες. Η αρχιτεκτονική δράση του δεν περιορίζεται μόνο στην Ιταλία, αλλά και σε άλλα σημεία του κόσμου όπως στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στη Γαλλία και στη Σουηδία.
Ακολουθεί τις κυρίαρχες, στις αρχές του 20ου αιώνα, τάσεις ανασύνταξης των αντιλήψεων, μέσα από τις οποίες νοηματοδοτείται, σημασιοδοτείται και προσλαμβάνεται ο χώρος, παράλληλα όμως υπάρχουν επιρροές από τη Σχολή της Βιέννης (βλ. Ζετσεσιονισμός). Ο ίδιος πίστευε ότι η αρχιτεκτονική είναι ευαίσθητη στο χρόνο και διαμορφώνεται από τα ερεθίσματα κάθε εποχής, δίνοντας έτσι βάση στις νέες προτεραιότητες και κυρίως στις νέες σχέσεις μέσα από τις οποίες συντίθεται το αρχιτεκτόνημα (αρχές μοντέρνου κινήματος). Φέρνοντας στο προσκήνιο το κεντρικό ζήτημα της παραγωγής νοήματος στην αρχιτεκτονική δημιουργία, αναζητά παραδείγματα από άλλες επιστήμες όπως την ψυχολογία της αντίληψης, τη γενική θεωρία συστημάτων και την κοινωνιολογία του χώρου.
Οι μορφές, οι γεωμετρικές χαράξεις, τα υλικά, οι κατασκευαστικές τεχνικές, αλλά και οι μνήμες και οι καταβολές, είναι μερικά από τα στοιχεία που του έδωσαν τον τίτλο του «αρχιτέκτονα της λεπτομέρειας». Αφιέρωνε πολύ χρόνο σε συζητήσεις ανταλλαγής απόψεων και γνώσεων με τεχνίτες, αναζητώντας πάντα το τελειότερο δυνατό αποτέλεσμα ακόμη και για τη μικρότερη λεπτομέρεια. Μάλιστα ήταν άριστος τεχνίτης του γυαλιού και σχεδίαζε συχνά ιδιαίτερες κατασκευές με γυαλί.
Γρήγορα το ενδιαφέρον του στράφηκε στις ανακαινίσεις και στο σχεδιασμό μουσειακών χώρων, που ξεχωρίζουν μέχρι σήμερα για τη λεπτότητα και τη φινέτσα τους για την ομαλή σύνδεση διαφορετικών υλικών, για την εναλλαγή των αποχρώσεων και για τον ορθό τρόπο διαχείρισης της προβολής των οριζόντιων και κάθετων αρχιτεκτονικών στοιχείων. Μεγάλη σημασία έδειξε επίσης στις αξίες που μπορούν να αναδυθούν μέσα από την ανασύνταξη των επιμέρους στοιχείων σε νέα πολυσύνθετα σύνολα, όπου συνυπάρχουν έργα στα οποία εμπεριέχεται η διάσταση του εφήμερου, με έργα διαχρονικής πολιτισμικής σημασίας.
Άνθρωπος της εποχής του, αντλεί από την «μοντέρνα σκέψη» νέες διαστάσεις και προσεγγίσεις. Σε όλες τις περιόδους δημιουργίας του βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση στην κατεύθυνση της οριοθέτησης της αρχιτεκτονικής μέσα από τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης και της ενσωμάτωσης σε αυτήν των παρατηρήσεων που αφορούν στο ανθρώπινο συναίσθημα, τις αισθήσεις, την φαντασία και την ανθρώπινη λογική.
Ο Κάρλο Σκάρπα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ως το τέλος της ζωής του, δίδασκε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και εσωτερική διακόσμηση στο Ινστιτούτο αρχιτεκτονικής της Βενετίας.
Στις 28 Νοεμβρίου 1978 χάνει τη ζωή του έπειτα από ένα ατύχημα, πέφτοντας από μια σκάλα στο Σεντάι της Ιαπωνίας.
Τιμήθηκε με το βραβείο Olivetti (1956), το βραβείο ΙN/ARCH, πήρε το χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στην ιταλική κουλτούρα και στην τέχνη και του απέδωσαν τιμητικό τίτλο για την προσφορά του από το Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Βενετίας.
Το Μουσείο MAK της Βιέννης έχει παρουσιάσει δύο εκθέσεις του έργου του: η πρώτη το 1989/90 με τίτλο «Η άλλη πόλη» και η δεύτερη το 2003 με τίτλο "Κάρλο Σκάρπα: η τέχνη της αρχιτεκτονικής".
Στοιχεία του έργου του Κάρλο Σκάρπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το παρελθόν και το παρόν αναγνωρίζονται ως χρόνοι διακριτοί,φορείς διαφορετικών συνθηκών και διαφορετικών ευαισθησιών που όμως συνδιαλέγονται.
- Ο υφιστάμενος τόπος και τα υφιστάμενα κτήρια ,σε μια νέα σύνθεση είναι "δεδομένα" με τα οποία η νέα σύνθεση πρέπει να συνδιαλλαγεί.
- Αποστασιοποίηση του από τις αρχές του φονξιοναλισμού, στον Σκάρπα η συγκρότηση της μορφής δεν στηρίζεται αυστηρά στην φονξιοναλιστική σχηματοποίηση της.
- Δείχνει σημαντικό ενδιαφέρον στις νέες επιστήμες όπως η ψυχολογία , η κοινωνιολογία του χώρου και προσπαθεί να εντάξει στοιχεία τους στην αρχιτεκτονική που παράγει "νοηματοδοτώντας" το χώρο.
- Η τέλεια επεξεργασία των στοιχείων λεπτομέρειας στις συνθέσεις του.
- Η επεξεργασία και η διαχείριση του φωτός
- Η επεξεργασία μέσα από τον συσχετισμό υλικών και χρωμάτων.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατοικίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- κατοικία de Benedetti-Bonaiuto, Ρώμη, 1965-1972
- κατοικία Balboni, Venezia, 1964-1974
- κατοικία Bellotto
- κατοικία Carlo Scarpa
- κατοικία Curto
- κατοικία και στούντιο Scatturin
- κατοικία Giacomuzzi
- κατοικία Golin
- κατοικία Pelizzari
- κατοικία Romanelli
- κατοικία Simoncini
- κατοικία Veritti, 1955-1961
- κατοικία Zentner
- διαμόρφωση κήπου οικίας Guarnieri
Μουσεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_-_BEIC_6337280.jpg)
- Biennale XXV: πτέρυγα βιβλιοθήκης, Βενετία
- γκαλερί μοντέρνας τέχνης Il Cavallino VΒενετία
- κήπος των αγαλμάτων, Venezia
- γυψοθήκη Canoviana, (Treviso), 1955-1957
- μουσείο Correr, Βενετία, 1952-1953, 1957-1969
- πολεμικό μουσείο Luigi Marzoli di Brescia, 1971-1978
- μουσείο Castelvecchio, Βερόνα, 1956-1964
Δημόσια και εκκλησιαστικά κτήρια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- τράπεζα "Cattolica del Veneto", 1947-1949
- Biennale XXVI: εκδοτήρια εισιτηρίων, Βενετία
- ξενοδοχείο Minerva, Φλωρεντία, 1958-1961
- είσοδος της σχολής της αριτεκτονικής της Βενετίας, Βενετία, 1966-1985
- εκκλησία "Nostra Signora del Cadore,1956-1961
- εκκλησία "San Giovanni Battista", 1955-1966
Επαγγελματικοί χώροι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- καφετέρια "Lavena"
- κατάστημα "Gavina", Μπολόνια, 1961-1963
- κατάστημα Olivetti, Βενετία, 1957-1958(για το οποίο πήρε και το ομόνυμο βραβείο)
- κατάστημα "Salviati", Βενετία, 1958 - 1960
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Maria Antonietta Crippa, Scarpa, il pensiero, il disegno, i progetti, Milano, Jaca Book, 1984.
- Francesco Dal Co e Giuseppe Mazzariol, Carlo Scarpa 1906-1978, Milano, Electa, 1984.
- Francesco Dal Co; Giuseppe Mazzariol (2002). Carlo Scarpa : The Complete Works. Rizzoli, (Paperback)
- M. A. Crippa (1986). Carlo Scarpa, Theory, Design, Projects. MIT Press, Cambridge, Mass.
- Nicholas Olsberg (1999). Carlo Scarpa Architect: Intervening With History. The Monacelli Press, New York. ISBN 1-58093-035-2
- Sergio Los (1967). Carlo Scarpa Architetto Poeta. CLUVA, Venezia.
- (Italian) Sergio Los (1995). Carlo Scarpa, guida all’architettura. Arsenale Editrice, Venezia. ISBN 88-7743-144-X
- Sergio Los (2009). SCARPA. Taschen, Koln. ISBN 978-3-8365-0758-5
- (Italian) Franca Semi (2010). A lezione con Carlo Scarpa. Cicero editore, Venezia. ISBN 978-88-89632-26-0
- (Italian) Carla Sonego (1995). Carlo Scarpa. Gli anni della formazione. Venice: IUAV, (unpublished thesis, Professor Marco De Michelis, Supervisor).
- Carlo Scarpa, The craft of Architecture, M.A.K, peter Noever,2003
- Carlo Scarpa, les cahiers de la recherche architecturale, 2o trimestre 1986
- Carlo Scarpa, L'opera e la sua conservazione, Maura Manzelle Fontazione Querini Stampalia,2001