Ζωοφιλία
Η ζωοφιλία ή κτηνοβασία είναι μία μορφή παραφιλίας που περιλαμβάνει την σεξουαλική έλξη ή δραστηριότητα μεταξύ ανθρώπου και ζώου. Οι όροι χρησιμοποιούνται συχνά ανταλλάξιμα, αλλά κάποιοι ερευνητές κάνουν μια διάκριση μεταξύ της ερωτικής έλξης (ζωοφιλία) και της πράξης (κτηνοβασία).[1]
Παρά το γεγονός ότι η σεξουαλική δραστηριότητα με ζώα δεν είναι εκτός νόμου σε ορισμένες χώρες, στις περισσότερες χώρες, η κτηνοβασία είναι παράνομη σύμφωνα με νόμους κακοποίησης ζώων ή με νόμους που ασχολούνται με εγκλήματα ενάντια στη φύση. Στην Ελλάδα η ζωοφιλία είναι παράνομη σύμφωνα με το άρθρο 16 του νόμου 4039/2012.
Ζωόφιλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μη σεξουαλική ζωοφιλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αγάπη των ζώων δεν είναι απαραίτητα σεξουαλικής φύσεως. Στην ψυχολογία και την κοινωνιολογία η λέξη "ζωοφιλία" χρησιμοποιείται μερικές φορές χωρίς σεξουαλικούς υπαινιγμούς. Όντας στοργικός στα ζώα εν γένει ή ως κατοικίδια ζώα είναι αποδεκτό στη δυτική κοινωνία και είναι συνήθως σεβαστό ή ανεκτό. Ωστόσο, η λέξη ζωοφιλία χρησιμοποιείται για να εννοήσει τη σεξουαλική προτίμηση προς τα ζώα, γεγονός που την καθιστά[2] παραφιλία. Μερικοί ζωοφίλοι μπορεί να μην δρουν στη σεξουαλική τους έλξη στα ζώα. Οι άνθρωποι που ταυτίζονται ως ζωόφιλοι μπορεί να αισθάνονται ότι η αγάπη τους για τα ζώα είναι ρομαντική και όχι καθαρά σεξουαλική, και λένε ότι αυτό τους κάνει διαφορετικούς από εκείνους που διαπράττουν πράξεις με εντελώς σεξουαλικά κίνητρα κτηνοβασίας.[3]
Κοινότητα των ζωόφιλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια διαδικτυακή έρευνα που αναζητούσε συμμετέχοντες μέσω του διαδικτύου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πριν από την άφιξη της εκτεταμένης δικτύωσης των υπολογιστών, οι περισσότεροι κτηνοβάτες δεν γνώριζαν άλλους κτηνοβάτες, και ως επί το πλείστον, οι ζωόφιλοι ασχολούνταν με την κτηνοβασία κρυφά, ή το έλεγαν μόνο στους έμπιστους φίλους, την οικογένεια ή τους συντρόφους. Το διαδίκτυο και οι προκάτοχοί του κατέστησαν στους ανθρώπους δυνατόν το να αναζητούν πληροφορίες σχετικά με θέματα που δεν θα ήταν διαφορετικά εύκολα προσβάσιμα και να επικοινωνούν με σχετική ασφάλεια και ανωνυμία. Λόγω της ημερολογιακής στενότητας των blogs και της ανωνυμίας του διαδικτύου, οι ζωοφίλοι είχαν την ιδανική ευκαιρία να εκφράσουν "ανοιχτά" τη σεξουαλικότητά τους.[4] Όπως και με πολλούς άλλους εναλλακτικούς τρόπους ζωής, τα ευρύτερα δίκτυα άρχισαν να δημιουργούνται στη δεκαετία του 1980 όταν η συμμετοχή σε δικτυωμένες κοινωνικές ομάδες έγινε πιο συνηθισμένη στο σπίτι και αλλού.[5] Τέτοιες εξελίξεις γενικά περιγράφηκαν από τον Μάρκοφφ το 1990· η σύνδεση των υπολογιστών σήμαινε ότι άνθρωποι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά θα μπορούσαν να αισθάνονται οικειότητα παρόμοια με το να είναι σε ένα μικρό χωριό μαζί.[6] Η δημοφιλής ομάδα συζητήσεων alt.sex.bestiality, λέγεται ότι βρισκόταν στο 1% της κορυφής του ενδιαφέροντος των ομάδων συζήτησης (δηλαδή απαριθμώντας 50 από τους περίπου 5000), – και φημολογούμενα ξεκίνησε για πλάκα[7]– μαζί με προσωπικούς πίνακες ανακοινώσεων και συνομιλητές, μεταξύ των οποίων τα Sleepy's multiple worlds, Lintilla, και Planes of Existence, ήταν από τα πρώτα μέσα μαζικής ενημέρωσης αυτού του τύπου στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αυτές οι ομάδες ένωσαν πολύ γρήγορα ζωόφιλους μεταξύ τους, μερικοί από τους οποίους δημιούργησαν επίσης προσωπικούς και κοινωνικούς ιστοτόπους και διαδικτυακά φόρουμ. Περίπου το 1992-1994, το ευρύ κοινωνικό δίκτυο εξελίχθηκε.[8] Αρχικά αυτό ήταν επικεντρωμένο γύρω από την προαναφερθείσα ομάδα συζητήσεων, alt.sex.bestiality, η οποία κατά τη διάρκεια των έξι ετών μετά το 1990 είχε ωριμάσει σε ομάδα σοβαρών συζητήσεων και υποστήριξης.[9][10][11][12] Η ομάδα συζήτησης περιελάμβανε πληροφορίες σχετικά με θέματα υγείας, νόμους που διέπουν τη ζωοφιλία, βιβλιογραφία σχετική με το θέμα και εκδηλώσεις της κοινότητας.[13] Από τη δεκαετία του 1990, έχουν δημιουργηθεί κι άλλοι ιστοχώροι ζωόφιλων και έχουν αυξηθεί σε μέγεθος· για παράδειγμα, η ιστοσελίδα ζωόφιλων και διαδικτυακό φόρουμ "beastforum.com" είχε περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια μέλη πριν κλείσει το Φεβρουάριο του 2019.[14]
Οι ζωόφιλοι τείνουν να βιώνουν τα πρώτα τους ζωοσεξουαλικά συναισθήματα κατά την εφηβεία, και τείνουν να είναι μυστικοπαθείς γι' αυτό, περιορίζοντας έτσι την ικανότητα μη διαδικτυακών κοινοτήτων να σχηματιστούν:[15]
"Τον ρώτησα [έναν ζωόφιλο] όταν είχε την πρώτη του υποψία ότι ήταν ζωοφίλος. 'Όταν είσαι παιδί, δεν είσαι πραγματικά πολύ ενήμερος σεξουαλικά,' λέει. 'Όμως πάντα με ενδιέφεραν τα ζώα, ξεκινώντας γύρω στην ηλικία των 10 ετών. Ήταν μια επέκταση της στοργής μου για τον σκύλο και της ανακάλυψής μου για το σεξ. Είναι αρσενικός, όπως κι εγώ. Ήθελα να τον κάνω να αισθανθεί ωραία.' Η έλξη του στους σκύλους έγινε ισχυρότερη στην εφηβεία του και ισχυρότερη ακόμα στα 20 του. 'Για χρόνια, νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που το έκανα αυτό,' λέει ο Τζέιμς. 'Ένιωθα σαν να μην υπήρχε κανένας με τον οποίο θα μπορούσα να μιλήσω γι' αυτό. Σίγουρα ήξερα ότι δεν θα μιλούσα στους γονείς μου ή στους φίλους μου σχετικά με αυτό.'[...] 'Δεν είναι φετίχ,' λέει ο Τζέιμς για τις έλξεις του. 'Είναι προσανατολισμός, τρόπος ζωής.'"[15]
Αναφορές στα ΜΜΕ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λόγω του αμφιλεγόμενου χαρακτήρα του, διάφορες χώρες διαφέρουν προς τη συζήτηση για την κτηνοβασία. Συχνά τα σεξουαλικά θέματα αποτελούν αντικείμενο νομικών ή κανονιστικών απαιτήσεων. Το 2005, ο ρυθμιστικός φορέας της ραδιοτηλεόρασης του Ηνωμένου Βασιλείου (OFCOM) ενημέρωσε τον κώδικα του, ο οποίος δηλώνει ότι η ελευθερία της έκφρασης βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε δημοκρατικού κράτους. Το κοινό των ενηλίκων θα πρέπει να ενημερώνεται για το τι να παρακολουθήσει ή να ακούσει, και οι νέοι, οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν μια πλήρως ενημερωμένη επιλογή για τον εαυτό τους, θα πρέπει να προστατεύονται. Ως εκ τούτου, δημιουργήθηκαν περιορισμοί και άλλες προφυλάξεις για το πορνογραφικό υλικό, για την προστασία των νέων. Η ζωοφιλική δραστηριότητα και άλλα σεξουαλικά θέματα επιτρέπονται να συζητηθούν, αλλά μόνο με κατάλληλο πλαίσιο και τρόπο.[16]
Η IPT αντικαταστάθηκε μετά από το θέσπισμα για την ταξινόμηση ταινιών, βίντεο και δημοσιεύσεων το 1993, και αντικαταστάθηκε με φορείς σχεδιασμένους να επιτρέπουν και περισσότερη συζήτηση και μεγαλύτερη συνοχή, και η κατοχή και η προμήθεια υλικού που κρίθηκε ανάρμοστη έγινε ποινικό αδίκημα.
Παραπομπές και υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ranger, R., & Fedoroff, P. (2014). «Commentary: Zoophilia and the Law». Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law Online 42 (4): 421–426. PMID 25492067. http://www.jaapl.org/content/42/4/421.full.
- ↑ W. Edward Craighead· Charles B. Nemeroff, επιμ. (11 Νοεμβρίου 2002). The Corsini Encyclopedia of Psychology and Behavioral Science. John Wiley & Sons. σελ. 1050. ISBN 978-0-471-27083-6.
- ↑ David Delaney (2003). Law and Nature. Cambridge University Press. σελ. 252. ISBN 978-1-139-43700-4.
- ↑ Montclair, 1997, cited by Miletski, 1999, p .35.
- ↑ Weinberg and Williams
- ↑ Markoff, 1990.
- ↑ Miletski p. 35.
- ↑ Miletski (1999)
- ↑ Milteski (1999), p. 35.
- ↑ Andriette, 1996.
- ↑ Fox, 1994.
- ↑ Montclair, 1997.
- ↑ Donofrio, 1996.
- ↑ «Beast Forum website». BeastForum.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ 15,0 15,1 Thomas Francis (20 Αυγούστου 2009). «Those Who Practice Bestiality Say They're Part of the Next Sexual Rights Movement – Page 2 – News – Broward/Palm Beach – New Times Broward-Palm Beach». Broward/Palm Beach. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2012.
- ↑ «OFCOM Broadcasting Code». Ofcom.org.uk. 28 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2012.