Ερρίκος Β΄ ο Εριστικός
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ερρίκος Β΄ ο Εριστικός | |
|---|---|
 Ο Ερρίκος Β΄ δούκας της Βαυαρίας | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Ερρίκος Β΄ της Βαυαρίας 951 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 28 Αυγούστου 995[2] Μπαντ Γκάντερσχαϊμ |
| Τόπος ταφής | Stiftskirche St. Anastasius und St. Innocentius |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Τίτλος | Δούκας της Βαυαρίας |
| Προκάτοχος | Ερρίκος Α΄ της Βαυαρίας |
| Διάδοχος | Ερρίκος Δ΄ της Βαυαρίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γκιζέλα της Βουργουνδίας[3] |
| Τέκνα | Ερρίκος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας[4] Γκίζελα της Ουγγαρίας[4] Μπρούνο του Άουγκσμπουργκ[4] Brigitta of Bavaria[4] Arnoldo di Sassoni[4] |
| Γονείς | Ερρίκος Α΄ της Βαυαρίας Ιουδήθ της Βαυαρίας |
| Αδέλφια | Hedwig of Swabia Γερβέργη Β΄ του Γκάντερσχαϊμ |
| Συγγενείς | Άγιος Εμερίκ (εγγονός) |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Οθωνιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δούκας της Βαυαρίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερρίκος Β΄ ο Εριστικός (ή Ερρίκος Β΄ της Βαυαρίας, 951–995), ο οποίος ονομάζεται διεθνώς Henry II the Wrangler ή the Quarrelsome και στα γερμανικά Heinrich der Zänker, από τον Οίκο των Οθωνιδών ήταν δούκας της Βαυαρίας (955-995).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Ερρίκου Α΄ δούκα της Βαυαρίας και της Ιουδήθ της Βαυαρίας. Το 955 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως δούκας της Βαυαρίας, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, υπό την κηδεμονία της μητέρας του. Νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Γκιζέλα της Βουργουνδίας, για να δοθεί μια λύση ώστε το 974 να εκδιώξουν τον Όθωνα Β΄ από το θρόνο της Γερμανίας. Ωστόσο ο ίδιος αιχμαλωτίστηκε στο κάστρο της πόλης Ίνγκελχαϊμ, από όπου δραπέτευσε και υποκίνησε εξέγερση στη Βαυαρία, αλλά νικήθηκε το 976 και έτσι έχασε το δουκάτο του. Το 978, μετά τον Πόλεμο των Τριών Ερρίκων, τέθηκε υπό την κηδεμονία του επισκόπου της Ουτρέχτης. Ως συνέπεια της εξέγερσής του η Βαυαρία έχασε τα πρώτα νοτιοανατολικά εδάφη της, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Αυστρίας.
Μετά το θάνατο του Όθωνα Β΄ απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία και προσπάθησε και πάλι να σφετεριστεί το γερμανικό θρόνο, με την απαγωγή του Όθωνα Γ΄, που τότε ήταν μόλις τριών ετών. Παρά το γεγονός ότι η διεκδίκηση του θρόνου ήταν μέσα στις δυνατότητές του, καθώς ήταν πρώτος εξάδελφος του αποθανόντα Όθωνα Β΄ και ο Όθωνας Γ΄ ήταν ακόμα πολύ μικρός για να κυβερνήσει, οι πολιτικές διαπλοκές εκείνης της εποχής, οι διασυνδέσεις των υπόλοιπων ευγενών και τα εκάστοτε συμφέροντα πολύ ισχυρών ανθρώπων εκείνης της εποχής δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Ο Λοθάριος είχε ο ίδιος βλέψεις στην Λοθαριγγία, η οποία ήταν υπό την πολιτική εξουσία, αλλά και την κληρονομική επιρροή, της μητέρας του τελευταίου, της Γκερμπέργκας της Σαξονίας, που ήταν και θεία του Όθωνα Γ΄. Η μητέρα του Όθωνα Γ΄, επίσης, η Θεοφανώ, που ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή εστεμμένη βασίλισσα της Γερμανίας, αλλά με τον θάνατο του Όθωνα Β΄ γινόταν αντιβασίλισσα για λογαριασμό του ανήλικου γιου της, δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει τον θρόνο από τα χέρια της. Η Αδελαΐδα της Ιταλίας επίσης, η γιαγιά του Όθωνα Γ΄ και εστεμμένη βασίλισσα και εκείνη, φυσικά ήταν ταγμένη με το συμφέρον του εγγονού της. Ο πανίσχυρος επίσκοπος Μπρούνο ο Μέγας ήταν επίσης θείος του Όθωνα Γ΄ και φυσικά υπέρ της διαδοχής του. Η Ματθίλδη του Κέντλιμπεργκ, που ήταν πριγκίπισσα-ηγουμένη και μαζί με την Αδελαΐδα και την Θεοφανώ ήταν μία από τις dominae imperiales[5][6][7], δηλαδή κυρίαρχες αυτοκράτειρες, ήταν θεία του Όθωνα και είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει την εξουσία της υπέρ του. Πολλές ηγουμένισσες, βασίλισσες, δούκισσες και άλλες ευγενείς γυναίκες, επίσης με μεγάλη εξουσία και επιρροή στην πολιτική σκηνή της εποχής, είχαν άμεση συγγένεια με τον μικρό Όθωνα καθώς ήταν θείες ή εξαδέλφες του και γενικά το πολιτικό κατεστημένο της εποχής δεν ήταν ευνοϊκά διατεθειμένο προς τις διεκδικήσεις του Ερρίκου. Έτσι εκείνος αναγκάστηκε να επιστρέψει τον μικρό Όθωνα στην μητέρα του τον Ιούνιο του 984, ενώ η τύχη της Λοθαριγγίας, αλλά και η διαδοχή του θρόνου στον Όθωνα Γ΄ διευθετήθηκε οριστικά με το λεγόμενο Colloquium Dominarum (Σύνοδο των Ισχυρών Γυναικών) την επόμενη χρονιά (985)[6]. Παρά το γεγονός ότι ο Ερρίκος απέτυχε στην προσπάθειά του να αποκτήσει τον έλεγχο της Γερμανίας, κατάφερε τελικά να ανακτήσει τον έλεγχο της Βαυαρίας, της οποίας παρέμεινε δούκας μέχρι το τέλος του το 995.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε τη Γκίζελα των Παλαιών Γουέλφων, κόρη του Κορράδου Α΄ της Βουργουνδίας και είχε τέκνα:
- Γκίζελα 984/985-1060, παντρεύτηκε τον Στέφανο Α΄ της Ουγγαρίας.
- Ερρίκος Δ΄ 973/978-1024, δούκας της Βαυαρίας και, ως Ερρίκος Β΄ βασιλιάς της Γερμανίας, όταν απεβίωσε ο 2ος εξάδελφός του Όθων Γ΄.
- Μπρούνο π. 992-1029, επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ.
- Μπριγκίττα.
- Άρνολντ.
Συγγενείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Άγιος Εμέρικ ήταν εγγονός του.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Foundation for Medieval Genealogy. fmg
.ac /Projects /MedLands /BAVARIA .htm #HeinrichIIBavariadied995A. - ↑ p13299.htm#i132988.
- ↑ p13299.htm#i132988. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Οι dominae imperiales (κυρίαρχες αυτοκράτειρες) γενικά θεωρούνται η Αδελαΐδα της Ιταλίας, η Θεοφανώ και η Ματθίλδη του Κέντλινμπεργκ που είχαν ίσως την μεγαλύτερη εξουσία στην Σαξονία κατά τον 10ο αιώνα.
- ↑ 6,0 6,1 MacLean, Simon (2017). Ottonian queenship (First edition έκδοση). Oxford. ISBN 9780198800101. 961410084.
- ↑ Nash, Penelope (2017). Empress Adelheid and Countess Matilda : medieval female rulership and the foundations of European society. New York, NY: Palgrave Macmillan. ISBN 9781137590886. 964379733.