Αλ-Μανσούρ
| αλ-Μανσούρ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | أبو جعفر عبد الله بن محمد المنصور (Αραβικά) |
| Γέννηση | Νοέμβριος 713[1] Humeima |
| Θάνατος | 7 Οκτωβρίου 775[2] Μέκκα[3] |
| Τόπος ταφής | Jannat al-Mu'alla |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός ποιητής Χαλίφης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Umm Musa al-Hamriyah Fatimah bint Muhammad al-Taymi Hamada bint Issa |
| Τέκνα | Αλ-Μαχντί Sulayman ibn Abi Ja'far Aliyah bint al-Mansur Salih al-Miskin Ja'far ibn Abdallah al-Mansur Ja'far al-Ashgar |
| Γονείς | Μουχαμάντ ιμπν Αλί ιμπν Αμπνταλάχ και Sallamah Umm Abdallah |
| Αδέλφια | Ibrahim al-Imam αλ-Σαφάχ Al-Abbàs ibn Muhàmmad Yahya ibn Muhammad al-Abbasi |
| Οικογένεια | Αββασίδες |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Επανάσταση των Αββασιδών, Uprising of Abd Allah ibn Ali, Rawandian revolt και Alid revolt of 762–763 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αββασίδης χαλίφης (754–775) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αμπού Τζαφάρ Αμπού Αλλάχ ιμπν Μουχαμάντ αλ-Μανσούρ αλ-Μανσούρ, αραβικά: أبو جعفر عبد الله بن محمد المنصور (95 ΕΕ (714) - 6 Οκτωβρίου 158 ΕΕ (775) συνήθως γνωστός απλά με το βασιλικό όνομα (laqab) αλ-Μανσούρ, ήταν ο 2ος χαλίφης των Αββασιδών, που βασίλευσε από το 136 ΕΕ έως το 158 ΕΕ (754 - 775), διαδεχόμενος τον αδελφό του αλ-Σαφάχ (βασ. 750-754). Είναι γνωστός για την ίδρυση της "Κυκλικής Πόλης" της Μαντινάτ αλ-Σαλάμ, η οποία θα γινόταν ο πυρήνας της αυτοκρατορικής Βαγδάτης.
Οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν τον Αλ-Μανσούρ ως τον πραγματικό ιδρυτή του χαλιφάτου των Αββασιδών, έναν από τις μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις στην παγκόσμια ιστορία, για το ρόλο του στη σταθεροποίηση και θεσμοθέτηση της δυναστείας.[4]:265
.JPG)
Το Χαλιφάτο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλ-Σαφάχ απεβίωσε μετά από μια σύντομη πενταετή βασιλεία, και ο Αλ-Μανσούρ ανέλαβε την ευθύνη της ίδρυσης του Αββασιδικού χαλιφάτου[5], κρατώντας την εξουσία για σχεδόν 22 χρόνια, από τον (12ο) μήνα Ντου αλ Χιτζάχ 136 ΕΕ μέχρι τον Ντου Αλ Χιζά 158 ΕΕ (754 - 775).[6] Ο Αλ-Μανσούρ ανακηρύχθηκε χαλίφης κατά τον δρόμο του προς τη Μέκκα το έτος 753 (136 ΕΕ) και αναγορεύτηκε το επόμενο έτος.[7] Ο Αμπού Τζαφάρ Αμπνταλάχ ιμπν Μουχάμαντ πήρε το όνομα αλ-Μανσούρ ("ο Νικητής") και συμφώνησε να κάνει τον ανιψιό του Ισά ιμπν Μουσά διάδοχό του στο χαλιφάτο των Αββασιδών. Η συμφωνία αυτή υποτίθεται ότι θα έλυνε τις αντιπαράθεσεις στην οικογένεια των Αββασιδών, αλλά το δικαίωμα διαδοχής του αλ-Μανσούρ αμφισβητήθηκε ιδιαίτερα, από τον θείο του Αμπντουλάχ Ιμπν Αλί. Μόλις ανέλαβε την εξουσία ως χαλίφης, ο αλ-Μανσούρ έβαλε τον θείο του στη φυλακή το 754 και τον σκότωσε το 764.[8]
Βλέπε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλ-Ρουμιγιά, πόλη που χρησιμοποιήθηκε προσωρινά από τον Αλ-Μανσούρ ως έδρα του.
- Το τζαμί της Μπαγιάχ είναι ένα τζαμί έξω από την Μέκκα στην Αραβία, που κτίστηκε με εντολή του Αλ-Μανσούρ.
- Ο Χασάν ιμπν Ζαγίντ ιμπν Χασάν Αββασίδης κυβερνήτης της Μεδίνας 766 έως 772.
- Ιμπν Ισάκ.
- Κινεζο-Αραβικές σχέσεις.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Ibn al-Athir: «الكامل في التاريخ». (Αραβικά) al-Kāmil fī al-tārīkh, Ibn al-Athīr (Bayt al-afkār, 2005). International Ideas Home. Αμμάν. 2005. σελ. 663.
- ↑ www
.britannica .com /biography /al-Mansur-Abbasid-caliph. - ↑ Muhammad ibn Jarir al-Tabari: «تاريخ الأمم والملوك، تاريخ الطبري». (Αραβικά) d:Q123224476. International Ideas Home. Αμμάν. 2004. σελ. 1588. ISBN-13 978-9957-21-152-3. ISBN-10 9957-21-152-8.
- ↑ The Cambridge History of Islam, volume 1: The Formation of the Islamic World, ed. Chase F Robinson, March 2011
- ↑ Hawting, G.R. «Al Mansur: Abbasid Caliph». Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ Sanders, P. (1990). The Meadows of Gold: The Abbasids by MAS‘UDI. Translated and edited by Lunde Paul and Stone Caroline, Kegan Paul International, London and New York, 1989 (ISBN 0 7103 0246 0). Middle East Studies Association Bulletin, 24(1), 50–51. doi:10.1017/S0026318400022549
- ↑ Aikin, John (1747). General biography: or, Lives, critical and historical, of the most eminent persons of all ages, countries, conditions, and professions, arranged according to alphabetical order. London: G. G. and J. Robinson. σελ. 201. ISBN 1333072457.
- ↑ Marsham, Andrew (2009). Rituals of Islamic Monarchy: Accession and Succession in the First Muslim Empire: Accession and Succession in the First Muslim Empire. Edinburgh University Press. σελ. 192. ISBN 9780748630776.
- ↑ Grierson, Philip· Blackburn, Mark A. S. (5 Αυγούστου 1986). Medieval European Coinage: With a Catalogue of the Coins in the Fitzwilliam Museum, Cambridge. Cambridge University Press. ISBN 9780521031776.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bobrick, Benson (2012). The Caliph's Splendor: Islam and the West in the Golden Age of Baghdad. Simon & Schuster. ISBN 978-1416567622.
- Qi, Dongfang (2010), «Gold and Silver Wares on the Belitung Shipwreck», στο: Krahl, Regina; Guy, John; Wilson, J. Keith και άλλοι, επιμ., Shipwrecked: Tang Treasures and Monsoon Winds, Washington, DC: Arthur M. Sackler Gallery, Smithsonian Institution, σελ. 221–227, ISBN 978-1-58834-305-5, https://asia.si.edu/wp-content/uploads/2017/10/17Qi.pdf, ανακτήθηκε στις 9 July 2022
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Al-Mansur στο Wikimedia Commons