Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέξανδρος Κορογιαννάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Κορογιαννάκης
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αλέξανδρος Κορογιαννάκης (Ελληνικά)[1]
Γέννηση1906[2][1]
Μέγαρα[2][1]
Θάνατος1966[2][1]
Βάρκιζα Αττικής[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[1]
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1929)[1]
Ιδιότηταζωγράφος[1] και χαράκτης[1]
Α. Κορογιαννάκης, Θερισμός (1955). Ξυλογραφία. Αρκαδικό Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας. Το συγκεκριμένο έργο βραβεύθηκε με χάλκινο μετάλλιο στο Παρίσι το 1963.

Ο Αλέξανδρος ή Αλέκος Κορογιαννάκης (Μέγαρα, 1906 - Αθήνα, 1966) ήταν Έλληνας χαράκτης και ζωγράφος.

Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά την αποφοίτησή του ασχολήθηκε συστηματικά με τη χαρακτική. Από το 1928 έως το 1939 εργάσθηκε ως σκιτσογράφος σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Το 1939 προσελήφθη από την Τράπεζα της Ελλάδος για τη χάραξη ελληνικών τραπεζογραμματίων. Προκειμένου να ειδικευτεί στη χάραξη τραπεζογραμματίων, μετέβη στη Βιέννη και παρακολούθησε μαθήματα χαλκογραφίας στην Εθνική Τράπεζα της Αυστρίας. Το 1942 χάραξε τη Νίκη της Σαμοθράκης στο χαρτονόμισμα των 5000 δραχμών.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ασχολήθηκε με τη σχεδίαση γραμματοσήμων και εικονογράφησε πολλά βιβλία. Εκ παράλληλου με την χαρακτική, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Παρουσίασε έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Τα θέματά του ήταν κυρίως νατουραλιστικές απεικονίσεις του καθημερινού μόχθου, τοπιογραφίες, γυμνά και αναπαραστάσεις αρχαίων θρησκευτικών θεμάτων.

Για το έργο του τιμήθηκε με διάφορα βραβεία (Παρίσι, 1937· α΄ βραβείο Μπιενάλε Αλεξανδρείας, 1955· χάλκινο μετάλλιο στο Παρίσι, 1963, κ.λπ.).

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 dp.iset.gr/en/artist/view.html?id=1067. Ανακτήθηκε στις 15  Νοεμβρίου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 www.nationalgallery.gr/el/zographikh-monimi-ekthesi/painter/korogiannakis-alexandros.html. Ανακτήθηκε στις 15  Νοεμβρίου 2020.

Ενδεικτική βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γιάννης Βουτσινάς, 59 έλληνες ζωγράφοι μιλούν για την τέχνη τους, Γκοβόστης, Αθήνα 2000, σσ. 213–216.