Pokrajine Španije
Pokrajina (španski: provincia) jest španska teritorijalna jedinica, koja je dio regije, a predviđena je Ustavom Španije iz 1978. Španska teritorija podijeljena je na 50 pokrajina, osim područja suverenosti (španski: plazas de soberanía), koja nisu uključena u režim podjele na pokrajine.
Pokrajine su nekad imale veće ovlasti, međutim, nakon usvajanja novog sistema autonomnih zajednica one su im smanjene.
Nazivi
[uredi | uredi izvor]U skladu s kraljevskim dekretom od 30. novembra 1833, koji je ustanovio podjelu na pokrajine, one dobijaju ime prema svom glavnom gradu, izuzev Álave, Navare, Guipúzcoe i Vizcaye, koje su zadržale dotadašnji naziv.
Prema Zakonu iz 1986, samo Parlament (španski: Las Cortes Generales) zakonom može mijenjati naziv pokrajine i njen glavni grad.
Organizacija
[uredi | uredi izvor]Podjelu na pokrajine osmislio je i predložio Javier de Burgos 1833, a službeno je usvojena kraljevskim dekretom 30. novembra iste godine. Taj sistem teritorijalne podjele, uz neke manje promjene koje su se događale tokom historije, vrijedi i danas.
Ustav Španije predviđa podjelu države na pokrajine, određujući da se ona dalje teritorijalno organizira na općine i autonomne zajednice. Sve ove jedinice uživaju autonomiju potrebnu za upravljanje poslovima od vlastitog interesa.
Ustav je pokrajinama dao mogućnost da budu baza za stvaranje autonomnih zajednica. Tako je predviđeno da granične pokrajine sa zajedničkim historijskim, kulturnim i ekonomskim vezama, ostrvske teritorije i historijske regije mogu osnovati vlastitu vladu i konstituirati se kao autonomne zajednice. Na osnovu takve mogućnosti postoje višepokrajinske automomne zajednice i jednopokrajinske.
Vlada i autonomna uprava svake pokrajine odgovaraju svojim pokrajinskim skupštinama. Međutim, postoje izuzeci:
- jednopokrajinske autonomne zajednice preuzimaju nadležnosti koje imaju pokrajinske skupštine
- ostrvske autonomne zajednice (Balearska i Kanarska ostrva) imaju Ostrvsko vijeće.