Nikita Biçurin

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Nikita Biçurin
Doğum tarixi 29 avqust (9 sentyabr) 1777[1][2][…], 27 avqust 1777(1777-08-27)[3] və ya 1777[4]
Vəfat tarixi 11 (23) may 1853[1][2][…]
Vəfat yeri
Dəfn yeri
  • Lazarev qəbiristanlığı[d]
Fəaliyyəti tədqiqatçı-səyyah[d], tarixçi, missioner, coğrafiyaşünas, keşiş
Üzvlüyü
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Nikita Yakovleviç Biçurin (29 avqust (9 sentyabr) 1777[1][2][…], 27 avqust 1777[3] və ya 1777[4] – 11 (23) may 1853[1][2][…], Sankt-Peterburq) — türkoloq, Pravoslav Rusiya kilsəsi (1802–1823) arximandriti; şərqşünas və səyyah, Çin dili biləni, rus çinşünaslığının banilərindən biri, ümumavropa şöhrətini almış birinci rus çinşünası.

Həyatı

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Milliyətcə çuvaşdır.

Fəaliyyəti

[redaktə | mənbəni redaktə et]

XIX əsrin rus şərqşünası, türkoloqu bir çox Asiya xalqlarının tarixinə dair məlumatlar toplamış N. Y. Biçurin (İakinf) isə Oğuz xanın tarixi şəxsiyyət olmasını birmənalı şəkildə təsdiqləyir və onun eramızdan əvvəlki III–II minilliklərdə yaşadığını göstərir.[5]

Əsərləri

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  • Записки о Монголии. Т.1–2 . — СПб., 1828. — 339 с.
  • История первых четырех ханов из дома Чингисова. — СПб., 1829.
  • Описание Чжунгарии и Восточного Туркестана в древнем и нынешнем состоянии. — СПб., 1829.
  • Китайская грамматика. — Кяхта, 1831. — 32 с.
  • История Тибета и Хухунора с 2282 г. до Рождества Христова 1227 г. / пер. с кит. монахом Иакинфом Бичуриным: в 2 ч. — СПб., 1833.
  • Историческое обозрение ойратов или калмыков с XV столетия до настоящего времени. — СПб., 1834.
  • О шаманстве // Отечественные записки. — 1839. — № 6. — С. 73–81.
  • Забавные известия о России в китайской географии // Санкт-Петербургские ведомости. — 1840. — № 188.
  • Китай, его жители, нравы, обычаи. — СПб., 1840.
  • Отрывки из путешествия по Сибири // Русский вестник. — 1841. — Т. 4, № 10. — С. 74–94.
  • Замечания на статью под заглавием: "Шесть сцен Ононского пастуха" // Москвитянин. — 1844. — Ч.2, № 4. — С. 330–337.
  • Китай в гражданском и нравственном состоянии, 1848
  • Географический указатель мест на карте к истории древних среднеазийских народов. — СПб.,1851. — 115 с.
  • Собрание сведений о народах, обитавших в Средней Азии в древние времена: в 3 ч. — СПб, 1851.
  • Автобиографическая записка // Ученые записки АН по 1 и 3 отд. — 1865. — Т.3, вып. 5. — С. 665–672.
  • Прогулка за Байкал // Телескоп. — 1883. — Ч.13, № 4. — С. 559–571.
  • Из китайских представлений о России // "Арабески" Истории. Т. 2: Русский разлив. — М.,1906. — Вып. 3–4. — С. 262–266.
  • Байкал // Северные цветы на 1832 год / изд. подгот. Л. Г. Фризман. — М.,1980. — С. 34–42.

Həmçinin bax

[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ 1 2 3 4 Веселовский Н. Иакинф (Бичурин) (rus.). // Русский биографический словарь СПб: 1897. Т. 8. С. 153–155.
  2. ↑ 1 2 3 4 Bibliothèque nationale de France BnF identifikatoru (fr.): açıq məlumat platforması. 2011.
  3. ↑ 1 2 Сотрудники Российской национальной библиотеки (rus.).
  4. ↑ 1 2 Историческая энциклопедия Сибири (rus.). / под ред. В. А. Ламин Новосибирск: 2009. ISBN 5-8402-0230-4
  5. ↑ N. Y. Biçurin-İakinf. Sobranie svedeniy o narodax, obitavşix v Sredney Azii v drevnie vremena. M.-L., 1950. str.-225.

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikita_Biçurin&oldid=6650479"