René Higuita

René Higuita
Vida
Nacimientu	Medellín, 27 d'agostu de 1966 (58 años)
Nacionalidá	Colombia
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu
Oficiu	futbolista
Trayeutoria
	Participante Clasificación de AFC para la Copa Mundial de Fútbol de 1990 (es) ;
Posición o especialidá	porteru
Pesu	80 kg
Altor	172 cm

José René Higuita Zapata (27 d'agostu de 1966, Medellín) ye un ex-futbolista y entrenador colombianu quien se desempeñaba como arqueru. Ye consideráu como unu de los meyores porteros na historia del fútbol. Anguaño ye l'entrenador d'arqueros d'Atlético Nacional.

El so particular estilu de xuegu, de porteru xugador, na llinia de José Eusebio Soriano, Hugo Gatti y la so peculiar personalidá, convertir nun ídolu nel so país mientres les décades de los ochenta y noventa. Foi escoyíu pola IFFHS como l'octavu meyor golero suramericanu del sieglu XX en 2004.

El coraxosu estilu de xuegu de Higuita foi fundamental pa un cambéu clave nes regles del fútbol, pos depués de la so actuación nel Mundial d'Italia 1990; con ventureres y espectaculares xugaes per fora del área bien escasamente vistes en partíos de fútbol per parte del porteru y nunca antes vistes nel máximu eventu orbital de fútbol, llevaron a que nun congresu téunicu en Coverciano en 1990 empezar a falar del arqueru-líbero y llegóse a la conclusión que yera necesariu impulsar l'usu de los pies nos arqueros. Esto determinó que la FIFA estableciera la norma pola que, si un futbolista devuelve al so compañeru porteru'l balón colos pies, ésti nun puede recibilo o tocalo coles manes, de lo contrario sanciónase un tiru llibre indireutu, que tamién ye conocida como la Llei Higuita.^[2]^[3]

Higuita ye reconocíu como unu de los meyores porteros de la historia del fútbol suramericano y una figura clave nel ascensu de Colombia dientro del panorama futbolísticu internacional, siendo parte d'una gran xeneración al llau de Carlos Valderrama, Freddy Rincón, Adolfo "el Tren" Valencia, Faustino Asprilla, Leonel Álvarez, ente otros.

Amás, ocupa'l quintu puestu nel escalafón de los arqueros más goliadores na historia del fútbol (ocupó'l primer llugar per dellos años) con 41 tantos en xuegos oficiales,^[4] por detrás de Rogério Ceni, José Luis Chilavert, Dimitar Ivankov y Jorge Campos.

Biografía

Nació en Castiella, un barriu de clase media-baxa de la ciudá de Medellín. Fíu d'una madre soltera, María Dioselina Higuita, quien morrería pocos años dempués de la so nacencia, polo que'l pequeñu René foi criáu pola so güela Ana Felisa. La so infancia trescurrió metanes grandes dificultaes económiques, polo que trabayó como vendedor de periódicos y realizó diversos oficios pa ganase la vida.

L'actual esposa de René Higuita llámase Magnolia y con ella tien dos fíos, Andrés y Pamela. Amás ye padre de Cindy Carolina, fía de la so primer esposa finada. Nel presente tamién ye un feliz güelu de dos neñes y un neñu.

El so ingresu como porteru foi bien anecdóticu. Nun tornéu de la so escuela entamó un partíu nel que se diben a escoyer a los meyores xugadores pal Independiente Medellín; René yera'l goliador del equipu, pero mancóse'l porteru y nel so llugar poner a él, volviéndose dende entós el dueñu indiscutible del pórticu.

Trayeutoria

Como Xugador

Entamos

En 1981 foi parte de la Seleición d'Antioquia sub-16 dirixida por Luis Alfonso Marroquín, qu'a lo postrero saldría campeona de Colombia. Foi convocáu años dempués a la seleición nacional xuvenil sub-19, que participó nel Suramericanu de Paraguay en 1985, que esllumó pol so fútbol-espectáculu siendo l'empiezu de la nueva era del balompié colombianu, y cola que clasificaría pal Mundial Xuvenil na Xunión Soviética d'esi mesmu añu. Sicasí, en dichu tornéu Higuita nun pudo xugar yá que tenía una mancadura na manzorga, aun así foi incluyíu na nómina que viaxó a representar a Colombia, asistió como suplente d'Eduardo Neñu; de casualidá, foi la única ocasión en que'l antioqueño yera l'emerxente del bogotanu, pos nes seleiciones de mayores asocedió dafechu al contrariu.

Millonarios

A nivel profesional la so carrera deportiva empecipiar en 1985 en Millonarios.^[5]

Higuita, dempués de la brillosa figuración cola seleición colombiana nel Suramericanu Xuvenil d'Asunción, llegó al cuadru tricolor y algamó a apostar seis partíos como titular.

Dizse que l'estilu de xuegu qu'adoptó y que desenvolvió n'años posteriores, d'abandonar l'arcu col balón apoderáu y amagando rivales, foi una emulación del que fixera nel so momentu l'arqueru arxentín Alberto Vivalda, moteyáu 'El Llocu', quien por esi entós cumplía la so última temporada como portera de Millonarios, y con quien Higuita compartiera tamién dellos entrenamientos.^[6]

Atlético Nacional

En 1986 volvió a la so ciudá natal a xugar col Nacional, qu'empezaba a ser dirixíu por Francisco Maturana y so la so batuta llograría dellos de les sos más importantes trunfos. El 31 de mayu de 1989 l'Atlético Nacional coronóse campeón de la Copa Libertadores d'América, el primer trunfu nesti tornéu d'un equipu colombianu. La final, xugada contra'l Club Olimpia de Paraguái en Bogotá, definir por aciu tiros de penalti y Higuita atayó cuatro y anotó unu na serie inicial. N'avientu d'esi añu xugó la final de la Copa Intercontinental contra'l AC Milan d'Italia, teniendo una destacada presentación y perdiendo nel últimu minutu del tiempu de prórroga. Tamién ganó la Copa Interamericana en 1990 con una memorable actuación.

Real Valladolid

En 1991 viaxó a España pa xugar col Real Valladolid, pero nun estimó y abandonó l'equipu a metá de temporada, magar cuntar col enfotu del so entrenador Francisco Maturana.

Regresu al Nacional

Tornó otra vegada al Nacional col que se coronó campeón de Colombia en 1994. En 1995 algamó de nuevu la final de la Copa Libertadores d'América, perdiendo ante'l Grêmio de Portoalegre de Brasil. Nesi tornéu recuérdase que nes semifinales contra River Plate, nel partíu d'ida en Medellín, Higuita cobró y anotó un gol de tiru llibre col que-y daba la ventaya transitoria al equipu colombianu en dicha serie. La cual definióse nel partíu de vuelta en Buenos Aires ónde magar la derrota de 1x0 René Higuita tuvo una bien destacada actuación. Empatada la serie entós, tuvo de definise por aciu tiros de penaltis onde nuevamente Higuita atayó'l cobru decisivu. Según el llibru Histories insólites de la Copa Libertadores de Luciano Wernicke, esa foi l'actuación más espectacular d'un arqueru na historia de la competición.

Veracruz y Aucas

Xugó dempués nel Club Tiburones Rojos de Veracruz de Méxicu y darréu tornó a Colombia. Depués foi a xugar al club Aucas d'Ecuador.

Retiru

Higuita tamién ye recordáu por ser el pioneru de los arqueros goliadores, pos mientres la so carrera profesional llegó a marcar 44 goles en partíos oficiales, 37 pela vía del penalti y otros 7 pola del tiru llibre. El récor ostentar Rogério Ceni.^[7]

El 24 de xineru de 2010 realizó'l so partíu de despidida nel Estadiu Atanasio Girardot, con una asistencia de 21.307 espectadores.^[8]

Como Entrenador

Higuita llegó a mediaos del 2011 a territoriu árabe pa ser l'entrenador d'arqueros del Al-Nassr. Ellí foi asistente de Pacho Maturana, Poliya da Silva y Raúl Caneda. Hasta qu'en febreru del 2016 asume en propiedá como entrenador del club árabe.

Seleición de Colombia

Amás de la seleición xuvenil de Marroquín que clasificó a la Copa Mundial de l'antigua Xunión Soviética en 1985, René Higuita fixo parte de la seleición sub-23 qu'en 1987 participó nel tornéu preolímpicu de Bolivia, qu'apurría dos cupos pa los Xuegos Olímpicos de Seúl en 1988. Colombia remató cuarta pero yá daba muestres d'una renovación nel so fútbol; destácase que nesta competición el cuadru cafeteru venció 2-0 a Brasil (per primer vegada nun preolímpicu) y el mesmu Higuita detúvo-y un tiru penaltis al delanteru brasilanu Bebeto. El téunicu yera Francisco Maturana.

Nesi mesmu añu foi convocáu per primer vegada a la Seleición de Colombia de mayores, tamién dirixida por Maturana pa la Copa América de 1987 celebrada n'Arxentina, cumpliendo una destacada actuación y ocupando el tercer llugar del tornéu por cuenta de la dueña de casa, que cayó 1-2 inclusive teniendo nes sos files a Diego Armando Maradona.

En 1989 xuega la Copa América en Brasil, pero l'equipu queda esaniciáu en primer ronda. Esi mesmu añu la seleición colombiana llogra clasificase al Mundial de fútbol d'Italia 1990 en repechaje contra Israel, tres 28 años d'ausencia del máximu certame balompédico.

Nel campeonatu orbital de 1990 que se llevó a cabu n'Italia, Higuita atayó una pena máxima contra Yugoslavia y tuvo una importante actuación contra l'equipu alemán, a lo postrero vencedor del certame. Con ventureres xugaes, escelentes atayaes y un estilu de xuegu únicu (que s'acoplaba al 'llíricu' estilu d'esa seleición colombiana), Higuita taba convirtiéndose nuna de les figures del certame, realizando ventureres aiciones que nunca se vieron nun campeonatu d'esti tipu.

Asina, Colombia clasificó a los octavos de final del tornéu per primer vegada na so historia y tuvo d'enfrentar a Camerún. Nesi partíu hubo una aición nel segundu tiempu suplementariu, cuando los africanos vencíen 1-0, en que'l defensa cafeteru Luis Carlos Perea devuélve-y el balón a Higuita, ésti recibir y quixo amagar al delanteru Roger Milla, sicasí l'atacante robó-y l'esféricu y por cuenta de esto anotó'l segundu gol col qu'a lo postrero Camerún sacó a Colombia del tornéu orbital. Depués d'esto l'arqueru antioqueño foi señaláu por dellos sectores de l'afición y de la prensa como'l direutu culpable de la eliminación mundialista, pos ensin la so xugada temeraria la resultancia pudo ser distintu.

Xugó la Copa América 1991 onde la seleición colombiana terminó cuarta.

Otru momentu amargosu pal arqueru antioqueño asocedió na Copa América de 1995 llevada a cabu n'Uruguái. Nel partíu contra Brasil, el volante brasilanu Juninho cobró un tiru d'esquina y Higuita, intentando refugar, introdució'l balón nel arcu colombianu. Foi un autogol insólitu na so carrera. Magar ello, Colombia clasificó a cuartos de final y ellí dexó nel camín a Paraguay nuna serie de penaltis, onde'l cancerbero anotó unu de los disparos y amás tapó'l cobru decisivu. En semifinales l'equipu anfitrión sacó de carrera al conxuntu cafeteru, xugando entós el partíu col tercer puestu contra la seleición estauxunidense, que ganó l'equipu colombianu por 4 a 1.^[9]

Con tou y los discutinios, Higuita yera un ídolu nel so país y perdayuri ufiertábense productos cola so imaxe, dende camisetes hasta cuadiernos.

Como porteru na seleición Colombia xugó en 68 partíos internacionales, recibió 54 goles y anotó 3; la so última convocatoria a la seleición nacional foi pa la Copa América de 1999, el téunicu yera Javier Álvarez y ellí foi suplente del fináu Miguel Ángel Calero Rodríguez.

Los Escorpiones

El 8 de setiembre de 1995 algamaría mayor fama internacional en realizando una llexendaria xugada nel estadiu de Wembley. Mientres un partíu qu'apostaba la seleición Colombia contra Inglaterra, Higuita refugó un disparu de Jamie Redknapp por aciu L'Escorpión, una acrobática y venturera maniobra que yá fai parte de la historia del fútbol. Nésta'l porteru llanza'l so cuerpu escontra alantre y tando nel aire cute'l balón con soler de los botinos, alzando primeramente dambos pies percima del so llombu.

El segundu escorpión fízolo contra Alemaña.

L'orixe de l'acrobática aición foi mientres la grabación d'un anunciu de televisión de Refrescos Frutiño,^[10] emitíu en Colombia mientres 1990, nel que Higuita apaez como porteru; el antioqueño aseguró que la escurrió mientres la realización pa da-y mayor protagonismu al xuegu que practica colos neños actores del comercial, por tratase d'una xugada 'imposible' de ver na vida real. Minutos dempués de terminar el partíu contra Inglaterra, Higuita afirmó: "Yá que la xente de Frutiño alcordar de la oportunidá que me dio pa faer esa xugada nun anunciu. Ye una xugada que sirve pal espectáculu y seique pa motivar l'equipu. Oxalá, Dios siempres tea con unu. Solo quiero dici-y gracies a los que siempres confiaron en mi"^[11]

Darréu, nuna entrevista en televisión Higuita reconoció que la parada espectacular y yá mítica del escorpión realizar porque vio al xuez de llinia llevantar el banderín señalando'l fora de xuegu d'un rival, y que depués a la llinia tuvo de gusta-y esa aición pos baxó de forma rápida'l banderín, según pallabres del mesmu xugador.^[12] El 22 de xunetu de 2008 felicidá xugada foi escoyida nel portal inglés de fútbol footy-boots.com, depués d'una masiva votación per Internet, como la más sobresaliente de la historia del fútbol, lo cual diz enforma de la so espectacularidá. D'esta forma, l'escorpión foi escoyida como la meyor xugada del mundu con 20% de los votos.

En payares de 2004 participó nel partíu de despidida del so colega paraguayu José Luis Chilavert. Tamién tuvo presente na de Diego Armando Maradona, alcuentru onde se robó'l show faciendo la so famosa xugada de "l'escorpión" y anotando un gol de pena máxima.

Igualmente facer nos partíos de despidida de Mauricio Serna y de Víctor Hugo Aristizábal respeutivamente, nun partíu homenaxe nel estadiu Centenariu na ciudá d'Armenia y nun partíu ente Once Caldas y el Deportivo Pereira.

El 21 de setiembre de 2008 Higuita, tapando pal Deportivo Pereira, volvió faer l'escorpión nun partíu contra l'Once Caldas, nuna xugada na que Ricardo Ciciliano cabeció'l balón a un altor y velocidá similar a la del partíu Inglaterra vs. Colombia (cuando Higuita fixo l'escorpión per primer vegada), siendo esta xugada'l deliriu de los espectadores presentes nel estadiu Hernán Ramírez Villegas.

Escándalos

Los sos problemes públicos empezaron en 1991 cuando foi a visitar a la cárcel de La Catedral al famosu narcotraficante y xefe del poderosu Cartelu de Medellín, Pablo Escobar Gaviria, quien s'atopaba ellí recluyíu y de quien se declaró públicamente amigu. Pero'l más grave de toos asocedió'l 4 de xunu de 1993 cuando foi arrestáu por tar implicáu nun casu de secuestru.

Al paecer, Higuita medió na lliberación de la fía de Luis Carlos Molina Yepes, un amigu de Escobar, quien fuera raptada en vengación por una traición de Molina al capo esixéndo-y un rescate de 3 millones de dólares o una falsa declaración a favor de Escobar ante la Fiscalía, que lo exoneraba de la muerte de los Galeano y los Moncada. La mediación de Higuita foi considerada nel so momentu prohibida pola llei colombiana. Arriendes d'ello, tuvo recluyíu más de seis meses na cárcel Nacional Modelu de Bogotá, lo que-y costó'l so participación cola seleición colombiana nel Mundial de EUA 1994, pos ensin dala dulda Higuita yera l'arqueru favoritu del téunicu Francisco Maturana, quien declaró que la seleición Colombia yera bien distinta con Higuita nel campu de xuegu, quien tresmitía enfotu, serenidá y el so estilu d'arqueru-líbero yera perfectu pal sistema defensivu de Colombia. El llugar de Higuita tomar entós el vallecaucano Óscar Córdoba, quien foi tamién el titular nel tornéu orbital celebráu en territoriu estauxunidense.

Na cárcel Higuita llegó inclusive a faer una fuelga de fame.

Darréu, viose arreyáu nuna engarradiella cola comentarista deportivu César Augusto Londoño, a quien dio una puñada nun güeyu cuando lo atopó nun aeropuertu, una y bones esti periodista preguntára-y alrodiu de la so visita al capo Pablo Escobar na cárcel La Catedral. Sicasí, esiste otra versión qu'indica que Higuita quixo esquitase por unos comentarios al paecer malintencionaos que fixera Londoño alrodiu de unes actuaciones deportives sos en que tuvo un rendimientu per debaxo de lo esperao.

El 23 de payares de 2004, resultó positivu por cocaína nun exame realizáu tres un xuegu ente'l so equipu, l'Aucas, y l'Olmedo. Como resultancia, la Federación Ecuatoriana de Fútbol suspender por seis meses.

Televisión

Nel primer semestre de 2005, Higuita participó nel reality show "La isla de los famosos: Una aventura pirata" y la so continuación en "La gran apuesta", de la canal RCN, dambes adautaciones del formatu Survivor, en compañía de los tamién futbolistes Leonel Álvarez y Ricardo Pérez "El Gatu".

Como oxetu personal llevó un toldu. Na primer parte del concursu "La isla de los famosos: Una aventura pirata", quedó ente los 5 finalistes y na continuación, "La gran apuesta" llogró'l segundu llugar.

Mientres la so estadía nesti reality fixo célebres frases como "Si esta ye la guerra, que nun llegue la paz". Los demás participantes del concursu de tele-realidá llamar cariñosamente 'Renato'.

Nel segundu semestre de 2005, tamién participó del reality "Cambéu Estremu", programa nel cual René modificó drásticamente la so particular apariencia por una más estilizada, causando conmoción a nivel nacional.

"El Llocu" (como lo llamen), someter a procedimientos de liposucción, aumentu de mentón, estética dental, estilista profesional, ente otros.

En 1996 realizóse una producción llamada "Higuita, sangre sudu y llárimes" empobinada por Darío Vargas y escrita por Manuel Arias. Juan Pablo Franco, nel papel de Higuita, y Patricia Ercole, como la so esposa Magnolia, protagonizaron esta producción de Tevecine.

Tamién foi mentáu na película xaponesa Saigo non Yakusoku en 2009 onde amás s'utiliza'l so nome como llamatu del arqueru d'un equipu de fútbol que fina y por causa de esto decide secuestrar un edificiu.

Tamién unu de los protagonistes de la telenovela La seleición ta inspiráu nél y n'otros futbolistes de la so dómina.

Torno

El regresu al fútbol de Higuita diose'l 21 de xunetu de 2007, cuando anunció públicamente que xugaría en Guaros FC na primer división de la lliga de Venezuela. Nel so primer partíu col equipu larense recibió dos goles, unu de Pedro Gudiño y otru Naill Vargas. El choque remató igualáu a dos col Monagas Sport Club Na segunda xornada'l 12 d'agostu, Higuita visitó la ciudá de Caracas, nel alcuentru ente Deportivu Italia y Guaros. El cancerbero recibió un nuevu gol, nel empate a unu, nel que Higuita intentó faer dos espectaculares xugaes al so estilu, que por pocu convertir en tantos del cuadru caraqueño.

En xineru de 2008 y tres la so incursión en territoriu venezolanu, Higuita volvió a la so patria y robló col club de segunda división el Deportivu Rionegro, onde quedó campeón de la Primer B nel 2008-I, y por cuenta del so gran rendimientu foi contratáu pa xugar, con casi 42 años, en primer división col club Deportivo Pereira.^[13] Col cuadru matecaña xugó mientres tol tornéu Finalización 2008 y el so postreru partíu profesional foi una victoria ante'l Junior por 3-2 el 26 de payares nos cuadrangulares semifinales.^[14] Tres el so pasu pol Pereira, manifestó les sos intenciones de tornar al Atlético Nacional pa terminar la so carrera, que nunca concretar.^[15]

A mediaos del mes de xunetu de 2009, Higuita ye sometíu a un tratamientu pa controla-y una enfermedá causada pol parásitu toxoplasma gondii. L'ex xugador foi recluyíu nel hospital San Vicente de Paúl de Medellín, aquexáu d'una recurrente migraña. Los médicos determinaron que la dolencia qu'aquexaba al porteru yera toxoplasmosis.^[16]

Despidida

Tres un añu d'inactividá, René Higuita decidió realizar un partíu de despidida'l 24 de xineru de 2010 nel estadiu Atanasio Girardot de Medellín.^[17] El partíu ente los equipos Seleición Antioquia y Amigos de René terminó 3-1 con dos goles anotaos por el mesmu René y un refugu executáu cola so reconocida xugada del "Escorpión" ante unu 30.000 espectadores.^[18] Higuita xugó cada tiempu del partíu nun equipu y tuvieron presentes Oscar Córdoba, Carlos Valderrama, Faustino Asprilla, Adolfo Valencia, Alexis García, Arnoldo Iguarán, Anthony de Avila, Néider Morantes, ente otros.

El 26 de febreru de 2010 tamién tuvo presente nun partíu amistosu a beneficiu d'Haití, apostáu ente la Seleición d'Haití y un equipu d'Estrelles Mundiales nel Estadiu Cachamay de Venezuela, que terminó con un marcador de 4-1.^[19]

Como xugador

Club	País	Añu	Partíos	Goles
Millonarios	Colombia	1985	16	7
Atlético Nacional	Colombia	1986 - 1991	143	37
Real Valladolid	España	1991- 1992	15	2
Atlético Nacional	Colombia	1992 - 1997	99	1
Tiburones Rojos	Méxicu	1997 - 1998	30	2
Independiente Medellín	Colombia	1999	20	11
Real Cartagena	Colombia	2000	21	0
Atlético Junior	Colombia	2001	4	0
Deportivo Pereira	Colombia	2002	13	0
So Cauca	Colombia	2003	13	1
Aucas	Ecuador	2004	35	3
Guaros FC	Venezuela	2007	10	5
Deportivu Rionegro	Colombia	2008	10	3
Deportivo Pereira	Colombia	2008
Total			441	39

Goles internacionales

Llista de goles y resultancies cola Seleición Colombia.

#	Fecha	Llugar	Adversariu	Anotación	Resultáu	Competición
1.	19 de mayu de 1988	Estadiu Olímpicu de Helsinki, Ḥélsinki, Finlandia	Finlandia	2–1	3-1	Amistosu
2.	3 de febreru de 1989	Estadiu Centenariu d'Armenia, Armenia, Colombia	Perú	1–0	1–0	Copa Centenariu d'América
3.	3 de xunetu de 1989	Sable Fonte Nova, Salvador de Bahia, Brasil	Venezuela	1–0	4–2	Copa América 1989

Participaciones n'eliminatories al Mundial

Eliminatories	Resultáu	PX^[20]	Goles^[20]
Eliminatories Mundial de 1990	5° llugar	6	0

Participaciones en Copes del Mundu

Mundial	Sede	Resultáu	PX^[21]	Goles^[21]
Copa Mundial de Fútbol de 1990	Italia	Octavos de final	4	0

Participaciones en Copa América

Copa	Sede	Resultáu	PX	Goles
Copa América 1987	Arxentina	Tercer llugar	4	0
Copa América 1989	Brasil	Primer fase	4	0
Copa América 1991	Chile	Cuartu llugar	7	0
Copa América 1993	Ecuador	Tercer llugar	6	0
Copa América 1995	Uruguái	Tercer llugar	6	1
Copa América 1999	Paraguái	Cuartos de Final	1	0

Como Asistente

Club	Añu	Asistente De
Al-Nassr	2011 - 2016	Francisco Maturana
		Daniel Carreño
		Raúl Caneda
		Jorge da Silva
		Fabio Cannavaro
Atlético Nacional	2017 - Presente	JuanMa Lillo

Como Entrenador

Club	País	Añu
Al-Nassr	Arabia Saudita	2016

Palmarés

Campeonatos nacionales

Títulu	Club	País	Añu
Campeonatu colombianu	Atlético Nacional	Colombia	1994

Copes internacionales

Títulu	Club	País	Añu
Copa Libertadores	Atlético Nacional	Colombia	1989
Copa Interamericana	Atlético Nacional	Colombia	1990
Copa Interamericana	Atlético Nacional	Colombia	1997

Como Entrenador d'Arqueros

Títulu	Club	País	Añu
Primer División	Al Nassr	Arabia Saudita	2014
Copa del Príncipe	Al Nassr	Arabia Saudita	2014

Distinciones individuales

Distinción	Añu
Parte del Equipu Ideal d'América	1989
Tercer Meyor Xugador d'América	1989
Parte del Equipu Ideal d'América	1990
Tercer Meyor Xugador d'América	1990

Referencies

↑ «It's a Brand New Game».
↑ «René Higuita, el líbero escorpión». Football Citizens (22 de xineru de 2015). Consultáu'l 23 de xineru de 2015.
↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Que
↑ «Los 10 porteros más goliadores de la historia». L'Espectador.com (8 de payares de 2013). Consultáu'l 8 de payares de 2013.
↑ Bestiario del Balón (12 d'agostu de 2009). «René nuevu y azul (y nel llugar equivocáu)». Consultáu'l 3 d'avientu de 2013.
↑ Revista Soho. «so-historia-muerte-cronica-de-diego-borinsky/37917 VIVALDA, L'ARQUERU SUICIDA». Consultáu'l 17 de xunu de 2015.
↑ «L'arqueru goliador Rogerio Ceni que güei en dia defende la valla del Sao Pablo». El Tiempu (3 d'abril de 2014).
↑ Futbolred (Domingo 24 de xineru de 2010). «Ente llárimes, golazos y escorpiones, René Higuita díxo-y 039;adiós' al fútbol». Consultáu'l 25 de xineru de 2010.
↑ VIMEO. «AUTOGOL RENÉ HIGUITA». Consultáu'l 24 de marzu de 2015.
↑ YOUTUBE. «RENÉ HIGUITA L'ESCORPIÓN FRUTIÑO». Consultáu'l 20 de marzu de 2015.
↑ Meluk, Gabriel (setiembre de 1995). «Crónica d'aquella nueche de setiembre nel estadiu de Wembley n'Inglaterra.». Asina rexistró EL TIEMPU'l 'escorpión' de René Higuita en 1995 (El Tiempu). http://www.eltiempo.com/archivo/documento/CMS-4390935. Consultáu'l 24 d'abril de 2013.
↑ VIMEO. «RENÉ HIGUITA EN YO, JOSÉ GABRIEL». Consultáu'l 6 de mayu de 2011.
↑ Colombia Reports. «Higuita wants to return to Colombia's national team» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 25 d'abril de 2008. Consultáu'l 1 d'abril de 2008.
↑ Colombia Fútbol. «Pereira 3-2 Junior: Quintero devuelve les posibilidaes». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.
↑ «René Higuita suaña con terminar la so carrera n'Atlético Nacional». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-06-07. Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.
↑ «Enfermedad de Higuita sería toxoplasmosis». Consultáu'l 25 de xineru de 2010.
↑ La Vanguardia. «[http://www.lavanguardia.es/deportes/noticias/20100120/53874707509/el porteru colombianu-rene-higuita-dexa-el-futbol-a-los-43-anos-mundial-real-valladolid-aldo-bobadil.html El porteru colombianu René Higuita dexa'l fútbol a los 43 años]». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.
↑ Perú 21. «[http://peru21.pe/noticia/404063/rene-higuita-fixo-escorpion-el so partíu despidida René Higuita fixo l'Escorpión” nel so partíu de despidida]». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.
↑ L'Espectador. «Higuita llucir en partíu a benéficu d'Haití». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.
↑ ^20,0 ^20,1 FIFA.com. «Estadístiques FIFA de Mario YEPES». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-10-10. Consultáu'l 14 de payares de 2011.
↑ ^21,0 ^21,1 FIFA.com. «Estadístiques FIFA de Carlos Valderrama». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-03. Consultáu'l 17 d'avientu de 2011.

Enllaces esternos

Ficha de René Higuita na FIFA
Ficha de René Higuita na UEFA
René Higuita na BDFA (castellán)
René Higuita en Soccerway (n'inglés)
René Higuita en Transfermarkt (n'inglés)
René Higuita en National-Football-Teams (n'inglés)
René Higuita en worldfootball.net

[75dec841537ea2500ccf5d5cf98fab5631d6671f-1] «It's a Brand New Game».

[2] «René Higuita, el líbero escorpión». Football Citizens (22 de xineru de 2015). Consultáu'l 23 de xineru de 2015.

[Que-3] Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Que

[4] «Los 10 porteros más goliadores de la historia». L'Espectador.com (8 de payares de 2013). Consultáu'l 8 de payares de 2013.

[5] Bestiario del Balón (12 d'agostu de 2009). «René nuevu y azul (y nel llugar equivocáu)». Consultáu'l 3 d'avientu de 2013.

[6] Revista Soho. «so-historia-muerte-cronica-de-diego-borinsky/37917 VIVALDA, L'ARQUERU SUICIDA». Consultáu'l 17 de xunu de 2015.

[7] «L'arqueru goliador Rogerio Ceni que güei en dia defende la valla del Sao Pablo». El Tiempu (3 d'abril de 2014).

[8] Futbolred (Domingo 24 de xineru de 2010). «Ente llárimes, golazos y escorpiones, René Higuita díxo-y 039;adiós' al fútbol». Consultáu'l 25 de xineru de 2010.

[9] VIMEO. «AUTOGOL RENÉ HIGUITA». Consultáu'l 24 de marzu de 2015.

[10] YOUTUBE. «RENÉ HIGUITA L'ESCORPIÓN FRUTIÑO». Consultáu'l 20 de marzu de 2015.

[11] Meluk, Gabriel (setiembre de 1995). «Crónica d'aquella nueche de setiembre nel estadiu de Wembley n'Inglaterra.». Asina rexistró EL TIEMPU'l 'escorpión' de René Higuita en 1995 (El Tiempu). http://www.eltiempo.com/archivo/documento/CMS-4390935. Consultáu'l 24 d'abril de 2013.

[12] VIMEO. «RENÉ HIGUITA EN YO, JOSÉ GABRIEL». Consultáu'l 6 de mayu de 2011.

[13] Colombia Reports. «Higuita wants to return to Colombia's national team» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 25 d'abril de 2008. Consultáu'l 1 d'abril de 2008.

[14] Colombia Fútbol. «Pereira 3-2 Junior: Quintero devuelve les posibilidaes». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.

[15] «René Higuita suaña con terminar la so carrera n'Atlético Nacional». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-06-07. Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.

[16] «Enfermedad de Higuita sería toxoplasmosis». Consultáu'l 25 de xineru de 2010.

[17] La Vanguardia. «[http://www.lavanguardia.es/deportes/noticias/20100120/53874707509/el porteru colombianu-rene-higuita-dexa-el-futbol-a-los-43-anos-mundial-real-valladolid-aldo-bobadil.html El porteru colombianu René Higuita dexa'l fútbol a los 43 años]». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.

[18] Perú 21. «[http://peru21.pe/noticia/404063/rene-higuita-fixo-escorpion-el so partíu despidida René Higuita fixo l'Escorpión” nel so partíu de despidida]». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.

[19] L'Espectador. «Higuita llucir en partíu a benéficu d'Haití». Consultáu'l 11 de setiembre de 2010.

[DatosFIFA-20] 20,0 ^20,1 FIFA.com. «Estadístiques FIFA de Mario YEPES». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-10-10. Consultáu'l 14 de payares de 2011.

[DatosFIFA2-21] 21,0 ^21,1 FIFA.com. «Estadístiques FIFA de Carlos Valderrama». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-03. Consultáu'l 17 d'avientu de 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]