Saltar al conteníu

Nettie Stevens

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Nettie Stevens
Vida
Nacimientu Cavendish (es) Traducir[1], 7 de xunetu de 1861[2]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Muerte Baltimore[1], 4 de mayu de 1912[2] (50 años)
Sepultura Fairview Cemetery (en) Traducir
Causa de la muerte cáncanu de mama[1]
Familia
Madre Julia Maria Stevens
Estudios
Estudios Universidad Estatal de Westfield (es) Traducir
Bryn Mawr College 1903) Philosophiæ doctor
Universidá Stanford
Academia Westford (es) Traducir
Direutora de tesis de Alice Middleton Boring
Llingües falaes inglés
Alumna de Theodor Boveri
Profesora de Alice Middleton Boring
Oficiu bióloga, xenetista, zoóloga, bibliotecaria
Premios
Influyencies Edmund Beecher Wilson
Cambiar los datos en Wikidata

Nettie Maria Stevens (7 de xunetu de 1861, Cavendish (es) Traducir – 4 de mayu de 1912, Baltimore) foi una xenetista d'Estaos Xuníos d'ascendencia inglesa y sueca. Ella y Edmund Beecher Wilson fueron los primeros investigadores en describir les bases cromosómicas que determinen el sexu. Amplió exitosamente los campos de la embrioloxía y la citoxenética.

Primeros años

[editar | editar la fonte]

Nettie Stevens[4][5] nació en Cavendish, Vermont, Estaos Xuníos, el 7 de xunetu de 1861, fía de Julia Adams y Efraïm Stevens. Foi la tercera de cuatro hermanos: dos chicos, que morrieron siendo bien pequeños, antes de la so nacencia, y una moza, Emma. En 1865, morrió la so madre,[6] y al cabu de poco tiempu'l so padre volvió casase, y la familia treslladar a la llocalidá de Westford, Vermont.

En Westford, Nettie asistió a una escuela pública, onde afayó rápido les sos capacidaes intelectuales. Completó en dos años un cursu de cuatro na Westfield Normal School (güei Westfield State College), de Massachusetts. Graduóse como primer de la so clase. Tanto Nettie como la so hermana Emma llograron calificaciones escelentes y fueron dos de los trés primeres muyeres que se graduaron, en 1880, en Westford, nun periodu d'once años.[5]

Dempués de graduase, viose obligada a trabayar pa ganase la vida como maestra d'escuela y bibliotecaria,[6][7] y como tenía interés en siguir estudiando pa poder dedicase a la investigación, esos años aforró dineru pa poder ingresar a la Universidá.

Llicenciatura y maestría

[editar | editar la fonte]

Nun pudo volver estudiar sinón hasta 1896[8][7] cuando, con 35 años, matricular na Universidá de Stanford, onde completó la so llicenciatura en 1899, nel añu 1900 completó los estudios de maestría y redactó la so tesis doctoral Studies on Ciliate Infusoria, que foi'l so primer trabayu publicáu y apaeció nos Proceedings of the California Academy of Science.[5]

Doctoráu

[editar | editar la fonte]

En 1903, doctorar nel Bryn Mawr College de Filadelfia, Pennsylvania, na mesma facultá na que s'atopaben dos de los grandes biólogos de la dómina, Edmund B. Wilson y Thomas H. Morgan. La influencia de dambos foi decisiva na carrera de Stevens. Morgan incorporar al so equipu d'investigación y dirixó personalmente'l so trabayu.

Los cromosomes

[editar | editar la fonte]

Les sos escelentes resultancies favorecieron que la científica llograra una beca pa estudiar nel estranxeru. Viaxó a Europa nel periodu entendíu ente 1901 y 1902, p'ampliar la so esperiencia investigadora. Trabayó intensamente na Estación de Zooloxía de Nápoles y, amás, pasó un tiempu nel Institutu de Zooloxía de la Universidá de Würzburg, nel llaboratoriu de Theodor Boveri, centru al que volvió en 1908 y onde permaneció mientres un añu. Boveri taba investigando'l problema del papel de los cromosomes nel heriedu y probablemente foi ellí onde Stevens desenvolvió un fondu interés na materia.

Según la historiadora de la bioloxía Jane Maienschein,[9] a principios del sieglu XIX los biólogos evolucionistes y los filósofos habíen propuestu cientos de teoríes sobre la determinación del sexu. Na dómina de les investigaciones de Nettie Stevens, trés yeren les hipótesis principales pa describir la forma en qu'un individuu convertir en machu o en fema:

que'l sexu determinábase internamente, específicamente al traviés del güevu, * o bien que yeren los factores hereditarios lo qu'influyíen na so determinación.

Escontra finales del sieglu XIX y empiezos del XX, los investigadores taben esplorando la rellación esistente ente los cromosomes y la heriedu. Anque'l comportamientu de los cromosomes yá se describiera y esplicara, les especulaciones sobre'l so venceyu cola heriedu mendeliana inda permanecíen ensin confirmación esperimental. Esistíen barruntos de que l'heriedu del sexu podría tar rellacionada con cromosomes morfolóxicamente distintos, lo que suxería la posibilidá de coneutar una traza particular con un cromosoma específicu.

L'interés de Stevens pol problema de cómo se determina'l sexu y la so rellación colos cromosomes empezara a cobrar forma na so mente alredor de 1903. Prueba d'ello ye que n'anguaño pidió una beca d'investigación y na solicitú indicaba'l so interés nos problemes citolóxicos del heriedu y les sos rellaciones cola xenética mendeliana. Ello ye que la beca foi-y concedida pa investigar en concretu problemes rellacionaos cola determinación del sexu.[9]

El microscopiu de Nettie Stevens, nel Bryn Mawr College.

En 1905, publicó'l so trascendental trabayu, tituláu Studies in spermatogenesis with special reference to the "accessory chromosome",[10] resultancia d'una investigación sobre l'escarabayu Tenebrio molitor. El so pesquises llevar a estudiar la diferenciación celular en embriones y depués l'analís de los cromosomes. Reparando estos postreros, constató, de primeres, que los cromosomes esisten como estructures pareyes nes célules, en cuenta de llargos bucles o filos como munchos inda sosteníen, colo que dio fin a un llargu alderique.[11]

Cromosomes X y Y

[editar | editar la fonte]

Stevens comprobó que les célules somátiques de la fema conteníen venti cromosomes grandes, esto ye, diez pareyes mayores, ente que les masculines teníen diecinueve grandes y una pequeña, esto ye, nueve pareyes de cromosomes grandes y otra constituyida por un cromosoma grande y otru pequeñu. La investigadora llegó a la conclusión de que los espermatozoides que teníen un cromosoma pequeñu yeren los que determinaben el sexu masculín, y aquellos que teníen los diez cromosomes del mesmu tamañu determinaben el sexu femenín. N'otres pallabres, considerando que na terminoloxía moderna'l cromosoma pequeñu llámase cromosoma Y, ente que la so pareya homóloga grande llámase cromosoma X.

Afayó que'l sexu ta determináu por una única diferencia ente dos clases d'espermatozoides: los que tienen el cromosoma X y los que tienen el cromosoma Y. Nos sos artículos, dos monografíes de 75 páxines, Stevens concluyía correutamente qu'un óvulu fecundáu por un espermatozoide portador de X producía una fema y, otra manera, si l'espermatozoide llevaba'l cromosoma Y, daría llugar a un machu.[10]

Edmund Beecher Wilson

[editar | editar la fonte]

El yá prestixosu biólogu Edmund Beecher Wilson taba realizando les sos propies investigaciones sobre la determinación del sexu, de la que lo faía Stevens, y publicó en 1905 les sos resultancies, que coincidíen colos llograos pola científica.[12] L'impautu de dambos trabayos foi bien fuerte, yá que non solamente terminábase con un llargu alderique sobre si'l sexu yera la resultancia del heriedu o de la influencia del ambiente en que se desenvolvía l'embrión, sinón que se ponía de manifiestu'l primer venceyu real ya indiscutible ente los calteres hereditarios y los cromosomes.

Atribución incorreuta a Wilson y a Morgan

[editar | editar la fonte]

Con frecuencia diose a Wilson el méritu d'esti descubrimientu, pero son numberosos los espertos na tema que ponen en dulda anguaño qu'asina fuera.[13][14] Magar Wilson publicó resultancies similares a los de Stevens, anque llograos con otros inseutos, nel artículu de dos páxina escritu a la revista Science, l'autor diz que los sos afayos «concuerden coles observaciones de Stevens nel escarabayu Tenebrio». Esto reflexa que Wilson yera conocedor del trabayu de Stevens y que reconocía la so prioridá. Paez pos innegable que los dos científicos llegaron a la mesma conclusión de forma casi simultánea, pero con total independencia.[11] A pesar d'ello, siempres se-y atribúi a Stevens un papel secundariu, como asistente de Wilson, y por eso munchos llibros de testu atribúyen-y a él los resultaos, tan solo pol fechu de que yera un investigador más reconocíu. Inclusive se llegó a atribuyir el descubrimientu a Thomas Hunt Morgan, sobremanera dempués de que fuera reconocíu col Premiu Nobel.

Últimos años

[editar | editar la fonte]

Tres la so monografía de 1905, Nettie Stevens siguió coles sos investigaciones sobre los cromosomes d'otres especies d'inseutos. Nesta llinia, en 1908 publicó un artículu sobre les célules xerminales de los dípteros qu'estableció los fundamentos de la futura citoxenética de Drosophila. Amás, siguió añadiendo nueva información a la so teoría a lo llargo de los años siguientes. La so carrera profesional foi bien curtia: tan solu nueve años, mientres los cualos publicó cerca de cuarenta artículos, la mayoría de valor irrefugable.

Claustru de Bryn Mawr

Fallecimientu

[editar | editar la fonte]

Morrió'l 4 de mayu de 1912 nel Hospital Johns Hopkins de Baltimore, por causa de un cáncer de mama, primero que pudiera beneficiase de la cátedra d'investigadora creada espresamente pa ella con cuenta de se dedicara tan solo a investigar nel Bryn Mawr College y trabayar nel Cold Spring Harbor Laboratory. Foi soterrada nel campusantu de Westford, Massachusetts, al pie del so padre Ephraim y a la so hermana Emma.[11]

Reconocencies

[editar | editar la fonte]

Premiu Ellen Richards

[editar | editar la fonte]

En 1905, Nettie Stevens consiguió un puestu nel Bryn Mawr como profesora acomuñada de morfoloxía esperimental, y el mesmu añu recibió'l Premiu Ellen Richards pol so artículu «A study of the germ cells of Aphis rosae and Aphis œnotheræ».[15]

Artículu de T. H. Morgan

[editar | editar la fonte]

Dempués de la so muerte, Thomas H. Morgan publicó na revista Science una estensa semblanza,[16] onde repasaba la so trayeutoria y les contribuciones más importantes y concluyía:

Foi una competente esperta nel sentíu modernu de la pallabra, nel sentíu en que la bioloxía dexó de ser un parque infantil pal aficionáu y un xuguete pal místicu. El so notable ésitu tien que ver, en parte, col so razonamientu únicu y la so dedicación, combinaos con un agudu sentíu de la observación, xunto cola so amabilidá y paciencia, xuníos a un xuiciu equilibráu.

Salón Nacional de la Fama de les Muyeres

[editar | editar la fonte]

En 1994, incluyir nel National Women's Hall of Fame.[17]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: The Biographical Dictionary of Women in Science. Tomu: 2. Páxina: 1230. Editorial: Routledge. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 16 avientu 2003. Autor: Marilyn Bailey Ogilvie.
  2. ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Nettie-Maria-Stevens. Apaez como: Nettie Stevens. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.womenofthehall.org/inductee/nettie-stevens/.
  4. ↑ [1] Archiváu 2018-11-04 en Wayback Machine. The Embryo Project Encyclopedia. Editorial Embryo Project. Consultáu'l 28 de payares de 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Nettie Stevens: científica pionera pocu recordada.» Consultáu 28 de payares de 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Stevens, Nettie Maria. (Jane Maienschein).» Encyclopedia.com. Consultáu'l 2 d'avientu de 2014.
  7. ↑ 7,0 7,1 Simone Gilgenkrantz. Nettie Maria Stevens (1861-1912). Med. Sci., 24(10): 874-878
  8. ↑ Delgado, Isabel (2000). «Nettie Maria Stevens y la función de los cromosomes sexuales». Cronos. Cuadiernos Valencianos d'Historia de la Medicina y de la Ciencia, 3: 239-271
  9. ↑ 9,0 9,1 Jane Maienschein. Arizona State University. Consultáu'l 1 d'avientu de 2014.
  10. ↑ 10,0 10,1 Stevens, N. M. Studies in spertatogenesis. With special reference to "accesory chromosome". Carnegie Institution of Washington. Washington D.C. 1905. Páxines 1-76.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Cross, Patricia C.; John P. Steward; Nettie Maria Stevens. «Nettie Maria Stevens. Cytologist.» Stanford Historical Society (vol. 17, n. 1). 1993. Páxines 3-12.
  12. ↑ «Wilson, Edmund Beecher.» encyclopedia.com. Consultáu'l 2 d'avientu de 2014.
  13. ↑ Ogilvie, Marilyn Bailey y Clifford J. Choquette. «Nettie Maria Stevens (1861-1912): Her Life and Contributions to Cytogenetics.» Proceedings of the American Philosophical Society Vol. 125, Non. 4. Páxines 292-311.
  14. ↑ Santesmanes, Maria Jesús. «Muyeres, bioloxía, feminismos: un ensayu bibliográficu.» Isegoria. Revista de Filosofía Moral y Política Nᵘ 38. 2008. Páxines 169-178.
  15. ↑ «Women Scientists Meet. Naples Table Associations Entertained at the Natural History Museum.» The New York Times, 25 d'abril 1909.
  16. ↑ Morgan, Thomas Hunt. «The Scientific Work of Miss NM Stevens.» Science, New Series 36, (928) 11 d'ochobre de 1912, p. 468-470.
  17. ↑ search-the-hall / details / 2/151-Stevens. Archiváu 2015-03-20 en Wayback Machine National Women's Hall of Fame. Consultáu 2 d'avientu de 2014.
  • Brush, S G (xunu de 1978) (n'inglés). Nettie M. Stevens and the discovery of sex determination by chromosomes. 69. Estaos Xuníos.  páxs. 163–72. ISSN 0021-1753. PMID 389882. 
  • Ogilvie, M B; Choquette C J (agostu de 1981). Nettie Maria Stevens (1861-1912): her life and contributions to cytogenetics. 125. Estaos Xuníos.  páxs. 292–311. ISSN 0003-049X. PMID 11620765. 
  • Gilgenkrantz, Simone (ochobre de 2008). Nettie Maria Stevens (1861-1912). 24. Francia.  páxs. 874–8. doi:10.1051/medsci/20082410874. ISSN 0767-0974. PMID 18950586. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Nettie_Stevens&oldid=4275739»