ent

Afrikaans (af)

Afstand; stuk; gedeelte.

'n Ent pad.

Knoop die ente van die tou aan mekaar vas.

Hy is 'n hele ent oor die tagtig jaar.

Aan die kortste ent trek (die slegste daarvan afkom).

Vertalings: ent
Engels: way^(en), ends^(en)

Enkelvoud	Meervoud
ent	ente

1. Merk op die vel wat deur inenting gelaat is.

2. (landbou) Vergroeide knoets of merk waar 'n tak geheg (geënt) is.

Vertalings: ent
Engels: graft^(en) Nederlands: ent^(nl)

Tydvorm	Persoon	Woordvorm
Teenwoordige Tyd	ek	ent
Verlede Tyd	ek	het geënt

1. (dierkunde) Handeling waartydens 'n mens of dier 'n entstof toegedien word.

2. (plantkunde) Handeling om 'n tak op 'n ander te heg; die loot van 'n boom in die spleet van ’n ander inplant, sodat dit verder sal groei.

1. Kinders moet teen pokke geënt word.

2. Sy was besig om haar rose te ent, toe sy skielik inmekaarsak.

Vertalings: ent
Engels: graft^(en) Nederlands: enten^(nl)

	Enkelvoud	Meervoud
Naamwoord	ent	enten
Verkleinwoord	entje	entjes

(landbou) 'n Merk waar 'n tak geheg

1.: Ik ent.

1.: Jij ent.

1.: Hij, zij, het ent.

2.: Ent!