İçeriğe atla

Sodyum perklorat

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sodyum perklorat
Sodyum perkloratın iskelet formülü
Adlandırmalar
Sodyum perklorat
Sodyum(VII) perklorat
Sodyum hiperklorat
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ChEBI
ChEMBL
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.028.647 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 231-511-9
RTECS numarası
  • SC9800000
UNII
UN numarası 1502
  • InChI=1S/ClHO4.Na/c2-1(3,4)5;/h(H,2,3,4,5);/q;+1/p-1 
    Key: BAZAXWOYCMUHIX-UHFFFAOYSA-M 
  • InChI=1/ClHO4.Na/c2-1(3,4)5;/h(H,2,3,4,5);/q;+1/p-1
    Key: BAZAXWOYCMUHIX-REWHXWOFAU
  • [Na+].[O-]Cl(=O)(=O)=O
Özellikler
Molekül formülü NaClO4
NaClO4.H2O (monohidrat)
Molekül kütlesi 122.44 g mol−1
Görünüm Beyaz kristal katı
Koku Kokusuz
Yoğunluk 2.4994 g/cm3
2.02 g/cm3 (monohidrat)
Erime noktası 468°C (bozunur, susuz)
130 °C (monohidrat)
Kaynama noktası 482°C (bozunur, monohidrat)
Çözünürlük (su içinde) 209.6 g/100 mL (25 °C, susuz)
209 g/100 mL (15 °C, monohidrat)
Yapı
ortorombik
Tehlikeler
GHS etiketleme sistemi:
Piktogramlar GHS03: Oksitleyici GHS07: Zararlı GHS08: Sağlığa zararlı
İşaret sözcüğü Tehlike
Tehlike ifadeleri H271, H302, H319, H373
Önlem ifadeleri P102, P220, P305+P351+P338, P338
NFPA 704
(yangın karosu)
Parlama noktası 400°C
Öldürücü doz veya konsantrasyon (LD, LC):
LD50 (medyan doz)
2 - 4 g/kg (tavşan, oral)
Güvenlik bilgi formu (SDS) ICSC 0715
Benzeyen bileşikler
Diğer anyonlar
Sodyum klorür
Sodyum hipoklorit
Sodyum klorit
Sodyum klorat
Diğer katyonlar
Lityum perklorat
Potasyum perklorat
Amonyum perklorat
Sezyum perklorat
Benzeyen bileşikler
Perklorik asit
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Sodyum perklorat formülü NaClO4 olan bir kimyasal bileşiktir. Perklorik asitin sodyum tuzu olan bu bileşik diğer perkloratlar gibi kuvvetli bir oksitleyicidir. Sodyum perkloratın çözünürlüğü diğer perklorat tuzları içinde en yüksek olanıdır. Beyaz kristallerden oluşan ve higroskopik özellikte olan sodyum perklorat suda ve alkolde oldukça çok çözünür. Genellikle monohidrat form halinde bulunur ve rombik bir kristal yapısına sahiptir. Standart oluşum entalpisi −382.75 kJ mol−1 dir.[1]

Sodyum perklorat diğer birçok perklorat tuzlarının başlangıç hammaddesidir. Diğer perklorat tuzları elde edilirken çoğunlukla NaClO4 (25 °C’de 209 gr./100 ml)’a göre onların düşük çözünürlüğünden faydalanılır. Perklorik asit NaClO4 ile HCl asitinin reaksiyonu ile elde edilir.

NaClO4 higroskopik özelliğinden dolayı piroteknik alanda çok az kullanılır. Daha çok amonyum ve potasyum perkloratlar tercih edilir. Bu tuzlar, sodyum perklorat ve potasyum ya da amonyum klorür çözeltilerinden çifte bozunma yoluyla imal edilirler.

Laboratuvar uygulamaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

NaClO4 laboratuvarda çeşitli kullanım alanlarına sahiptir (çoğunlukla reaktif olmayan elektrolit olarak). Örneğin, moleküler biyoloji alanında standart DNA ekstraksiyon ve melezleştirme reaksiyonlarında kullanılır.

Tıp alanında kullanımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sodyum perklorat subklinik hipertiroidizm olan hastalara iyotlu kontrast maddeler verilmeden önce iyot tutulumunu engellemek için kullanılabilir (Tiroid uyarıcı hormon’u baskı altına alma).[2]

Hayvan eğitiminde kullanımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sodyum perklorat ayrıca bomba malzemelerini tespit etmek için köpekleri eğitmek için bir malzeme olarak da kullanılabilir.[3]

Sodyum perklorat sodyum kloratın platin elektrot kullanılarak anodik oksidasyona tutulmasıyla üretilir.[4]

ClO3 + H2O → ClO4 + 2H+ + 2 e (asidik ortam)

ClO3 + 2 OH → ClO4 + H2O + 2 e (alkali ortam)

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yararlanılan kaynaklar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "WebBook page for NaClO4". 22 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2012. 
  2. ^ Becker C. [Prophylaxis and treatment of side effects due to iodinated contrast media relevant to radiological practice]. Radiologe. 2007 Sep;47(9):768-73.
  3. ^ "Explosives Detection Dogs". www.special-dogs.de (Almanca). 22 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2017. 
  4. ^ Helmut Vogt, Jan Balej, John E. Bennett, Peter Wintzer, Saeed Akbar Sheikh, Patrizio Gallone “Chlorine Oxides and Chlorine Oxygen Acids” in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2002, Wiley-VCH. DOI:10.1002/14356007.a06_483