Η περασμένη Κυριακή ήταν αφιερωμένη στους φίλους. Σε αυτούς τους αγαπημένους μου φίλους που βλέπω πια σπάνια, αλλά που τα τελευταία 15 χρόνια έχουμε ζήσει και μοιραστεί τόσα και τόσα, ώστε κανένα χρονικό διάστημα δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μας απομακρύνει!
Όπως έχω ξαναπεί, η παρέα μας μεγάλωσε και τώρα πια τα νέα μέλη θα βαφτιστούν. Κάπου μέσα στο καλοκαίρι, θα βρεθούμε σε αρκετές βαφτίσεις και το καλύτερο είναι, ότι θα ξανασμίξουμε με την παλιοπαρέα και μάλιστα σε μέρη όμορφα!
Η κολλητή μας η Χριστίνα όμως, που ακόμη δεν έχει αποφασίσει πού θα γίνει η βάφτιση της κόρης της, μας ζήτησε να βρεθούμε όλοι μαζί και να κάνουμε μια βόλτα στην ευρύτερη περιοχή, μήπως κι ανακαλύψουμε μέρη ξεχωριστά.
Ε, μα σε τέτοιες προτάσεις δεν λέμε ποτέ όχι, αφού συνοδεύονται πάντα από ωραίες κουβέντες, πολύ κους κους, γέλιο, καλό φαγητό και καταλήγουν σε... κάτι γλυκό.
Ξεκινήσαμε νωρίς την Κυριακή και ήταν ο καιρός απλά υπέροχος! Μου 'χε λείψει αυτή η λιακάδα, τα ανοιχτά παράθυρα, η μυρωδιά της άνοιξης, το απόλυτο πράσινο και οι φίλοι!
Βρεθήκαμε στο Λευκοχώρι Θεσ/κης, σε έναν τεράστιο χώρο (Λίκνο), γεμάτο με δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους, μόνο που είναι ακόμη νωρίς και ήταν όλα κλειστά.
Ήπιαμε τον καφέ μας, κάναμε μια βόλτα τριγύρω, εκτεθήκαμε στον ήλιο μπας και συλλέξουμε λίγη βιταμίνη D, χαρήκαμε τη θέα και τον καθαρό αέρα και τελικά καθίσαμε για φαγητό, κρασάκι και κάτι χαλβάδες, καρυδόπιτες, ρεβανί και άλλα τέτοια ασήμαντα που μας έφεραν στο τέλος... Και ναι, αυτή τη φορά έφαγα, δεν αντιστάθηκα!
Τα παιδιά, έτρεχαν ασταμάτητα όση ώρα ήμασταν εκεί, σκαρφάλωσαν στα δέντρα, πλατσούρισαν στα νερά, έπαιξαν στην παιδική χαρά κι έφαγαν ελάχιστο από το φαγητό, μιας και ο νους τους ήταν στο παιχνίδι και το τρεχαλητό.
|
Το ζουμπουρλό μας, αυτό που θα βαπτιστεί! |
Αχ τι να πω... ήταν μια υπέροχη μέρα και την είχα πραγματικά ανάγκη. Εννοείται ότι προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε σε ό,τι αφορά τη βάφτιση της μικρής, οπότε μας βλέπω να οργώνουμε όλη την περιοχή και να ξαναβάζω χαλαρά τα κιλά που έχασα. Τς τς τς κακή επιρροή αυτή η παλιοπαρέα τελικά, αλλά την αγαπώ!
Κατά τ' άλλα τρέχω με το επικείμενο πάρτι.
Μιλάμε για πολλές κορδέλες, πολύ χρώμα, πολλά παντεσπάνια, πολλές δοκιμές, πολλή χειροτεχνία και και και...
Άρχισαν ήδη να καταφθάνουν τα δέματα, από παππουδογιαγιάδες, νονούς, αλλά και φίλους. Πακέτα με δώρα, που κρύβω όπου βρω, για να τους τα δώσω τη μέρα των γενεθλίων τους!
Οι μικροί είναι τρισευτυχισμένοι και ο Φαίδωνας με ρωτάει καθημερινά τι μέρα είναι και πόσες απομένουν μέχρι τα γενέθλιά τους.
Όχι, δεν κρατιέται με τίποτα πια! Άντε λίγο ακόμα έμεινε...
Καλημέρα, έρχεται Σαββατοκύριακο, τι καλά!
Να περάσετε όμορφα όμορφα όμορφα
Litsa
Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook