Rubem Fonseca

Rubem Fonseca
Bizitza
Jaiotza	Juiz de Fora, 1925eko maiatzaren 11
Herrialdea	Brasil
Heriotza	Rio de Janeiro, 2020ko apirilaren 15a (94 urte)
Heriotza modua	berezko heriotza: miokardio infartu akutua
Familia
Seme-alabak	ikusi José Henrique Fonseca (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Federal University of Rio de Janeiro Faculty of Law (en)
Hizkuntzak	brasildar portugesa; portugesa
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, gidoilaria, kazetaria, eleberrigilea eta ipuingilea
Lantokia(k)	Rio de Janeiro
Lan nabarmenak	ikusi The Seminarian (en) ; Q9588461 ; Q10338848 ; Q18239165 ; Q10322235 ; Q10281037 ; Q10338889 ;
Jasotako sariak	ikusi Camões saria (2003) ; Prêmio Jabuti (1970, 1984, 1993) ; Machado de Assis saria (2016, 2015) ; José María Arguedas Prize (2005) ; Manuel Rojas Ibero-American Narrative Award (2012) ; FIL Award (2003) ; honorary doctorate of the National University of San Marcos ; [[]] (2004) ;
	educacao.globo.com…

Rubem Fonseca (Juiz de Fora, Minas Gerais, 1925eko maiatzaren 11 – Río de Janeiro, 2020ko apirilaren 15a) brasildar kronikaria eta eleberrigilea izan zen. Brasilgo hiri-neorrealismoaren idazle nagusietako bat izan zen.

Biografia

Zuzenbide-ikasketak egin zituen Rio de Janeiroko Unibertsitatean (1948), eta administrazio-ikasketak, New York eta Bostongoetan. 1963an plazaratu zuen lehenengo literatura-lana, kontakizun-bilduma bat: Os Prisioneiros. Handik bi urtera, Pen Club saria irabazi zuen A Coleira do Cão ipuin-bildumagatik. Garai hartako beste lan aipagarriak El cobrador (1970), O Homem de Fevereiro ou Março (1973) eta Feliz año nuevo (1975) dira. Garai hartan, eleberriez gainera, zinema-gidoiak ere idatzi zituen: Relatório de um Homem Casado (1973) eta A Extorsão (1975), adibidez.

Fonsecaren eleberriek Estatu Batuetako polizia-eleberrien eragin nabarmena dute. Horien bidez, hirietako gizarte materialista, teknokrata, garatu gabe eta bortitzeko pertsonaiak erretratatzen eta parodiatzen ditu: O Caso Morel (1973), A Grande Arte (1983), Bufo & Spallanzani (1985). Agosto (1990), berriz, eleberriaren eta kronika politikoaren artean sailka daiteke: Brasilgo lehendakari Getúlio Vargasek bere buruaz beste egin aurreko gertaerak kontatzen ditu.

Beste eleberri batzuk: Do Meio do Mundo Prostituto Só Amores Guardei ao Meu Charuto (1997), O doente Molière (2000), Mandrake: A Bíblia e a Bengala (2005) eta O Seminarista (2010). Ipuin laburrak ere idatzi ditu, hala nola Feliz Ano Novo (1975), Contos Reunidos (1994), Histórias de Amor (1997), Secreções, Excreções e Desatinos (2001) eta Ela e Outras Mulheres (2006).

Erreferentziak

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Datuak: Q470133