Özel Askeri Şirketler

* Dünya hakimiyeti, yeni Dünya düzeni, yani tüm insanlığı kontrol icin kurulan sistemin en üstünde “TAVISTOCK” var.
* Sistemi yönlendiren, tüm kuruluşları organize edip uyum içinde çalışmayı sağlayan “TAVISTOCK.
* “TAVISTOCK” hakkındaki bilgiler çok az ve ulaşılması çok zor. Dunyanın en iyi korunan sistemine sahip. Bu sırra ulaşıp insanlığa açıklamaya çalışanlar yok ediliyor.
* En tepedeki elitlerin arzularının yerine getirilmesi, plan ve programlarının uygulanabilmesi için bütün dünyaya yayılmış bir piramit sistemi kurulmuş
*Bu sistemin en büyük özelliği “GİZLİLİK VE İTAAT”.
* “TAVISTOCK” için çalışanlar sadece kendisine verilen emirleri yerine getirir. Bu emirler kendi yaşadığı ülkenin, kendi ulusunun aleyhine olsa bile tartışmasız uygular.
* “TAVISTOCK”un tam kontrolünde; siyasi partilerde, bürokraside, üniversitelerde, sivil toplum kuruluşlarında, ticarette hatta asker, polis ve istihbaratçılar içinde yandaşları vardır. Bunlara çok büyük olanaklar sağlanır ve ruhları satın alınır.
* Hedefleri "yeni Tip ve Tek merkezden yönetilen insan" dır.
* "YENI DUNYA DEVLETİ VE DUZENİ" Milli sınırların olmadığı, En Tepedeki asla değişmeyen elit aileler tarafından (10-20 aile) yönetilen, TEK DÜNYA DÜZENI, TEK YASA, TEK PARA BİRİMİ ve düzeni korumak için TEK DÜNYA ORDUSU VE POLİSİ.
* Orta sınıfın olmadığı sadece EGEMENLERİN VE HİZMETKERLARIN olduğu bir düzen.

* "TAVISTOCK"un en onemli programlarından birisi "TELEGRAM-ZİHİN KONTROL (MIND CONTROL-MK ULTRA) projesidir. Sürekli ve kitlesel beyin yıkama yapmaktadır.
* Amaç; "Şartlanmıs tip"i (Conditioned Type) dünyada oluşturmak. Yani, beyni yıkanmış, dumura ugramış, ahmaklaşmış tip.
* Artık insanların beyinlerini, toplumları, onların haberleri bile olmadan uzaktan elektronik olarak kontrol ediyor ve yönetiyorlar.

Tavistock Enstitüsü toplumsal UYUTMAYI 3 safhada gerçekleştiriyor.

1. Sahfa: Moral değerlerini yitirme (Demoralisation)
2. Safha: Zihni Bölünme (Segmentation) Bu safhada birey, zihninde yerleşik olan ulus devlet görüşünden, birey olma içgüdüsünden kopup cemaat görüşüne geçer.
3. Safha: Zihni Ayrışma (Disassocation) Bu safhada birey, fantezilerle, gerçekleri birbirine karıştırıp bir anlamda "robatlaşmış bir birey" haline gelir.

Türkiye gibi stratejik öneme sahip ülkelerin terör ortamında tutulmasında, ülkemizi hedef olarak seçmiş devletler ve birtakım güçlerin çıkarları açısından zaruret bulunduğu, terörün amacının da, en azından bu ortamın devamını sağlamak olduğu söylenebilir. Bu nedenle terörizm, bir siyasi mücadele aracı olmaktan çıkıp, bir ülkenin bir başka ülkeyi zayıflatmak ve istikrarsızlaştırmak için kullandığı bir dış politika aracı haline gelmektedir.
Öte yandan terörizm, kitlelere yönelik hedef ayırımı gözetmeyen şiddet eylemleriyle, toplumun güven duygusunu ortadan kaldırarak, halkın can derdine düşmesini ve olaylara tepkisiz kalmasını amaçlamaktadır. Böylece kitlelerin terörizme karşı duyarlılıklarını yitirmesi, terörü kanıksaması ve devletle toplum arasında güven açısından büyük bir uçurumun oluşturulması umulmaktadır.
Terörizmin bir başka amacı da; baş eğdirmek, itaat ettirmektir. Terörizmin bu türü, terörist örgütlerce kendi üyelerine ve etkilemek istedikleri halk kesitlerine uygulanabilmektedir. Terörist gruplarca amaçlanan; yandaşlar kadar “seyircilerin” de itirazsız baş eğmeleri, “hedef kitlenin” emredileni yapmasıdır. Etkilenmesi amaçlanan bireylere ikinci defa düşünecek zaman ve aksine davranabilecekleri alan bırakılmaz. Amaç, “hedef kitleyi” yıldırmak, yönlendirmek ve yönetmektir

GAZETE KÖŞE YAZARLIĞININ LİBOŞLARCA DOLDURUL DUĞU, PARA İÇİN İKTİDARIN İSTEDİKLERİNİ YAZANLARIN ÇIĞ GİBİ BÜYÜDÜĞÜ ÜLKEMİZDE;

ABD’nin resmi devlet politikasının Türkiye’yi parçalamak olduğuna bazıları bir türlü inanmaz. Önlerine ABD’nin resmi kurumlarında yayımlanan “bölünmüş” Türkiye haritası koyarsınız; “bir albayın şahsi işi” derler…
Pentagon’a, CIA’ya, Dışişleri’ne bağlı kurumların raporlarını gösterirsiniz; “Üniversite hocalarının kişisel fikir jimnastikleri” derler…
Büyükelçileri, konsolosları, ajanları bölgede cirit atar, teröristlerle görüşür; durumu “diplomatın görev alanı” içinde sayarlar…
Çekiç Güç helikopterlerle PKK’ya mühimmat dağıtır; ABD Büyükelçiliği’nden önce çıkıp “yanlışlık oldu” diye açıklama yaparlar…
Jandarma Genel Komutanımız öldürülür; “buzlanma” diyip çıkarlar işin içinden…(Yazarın Notu: Nisan 2015 tarihinde zamanın genelkurmay başkanı, savcıya verdiği ifade de uçakları aldıkları şirketin “bir daha size uçak satmayız” tehditine karşı koyamadıklarını, pilotaj hatası da olmadığı için orta yol buzlanma yalanını uydurduklarını söylemiştir…. Bir yazıklar olsun da ona..)
ABD, 11 subayımıza çuval geçirir; “ne işimiz vardı zaten orada” deyip TSK’ya saldırırlar
Pentagon, 82 bin askerini Güneydoğu sınırımız boyunca yerleştir mek ister; “Musul’a gireceğiz” havucunu millete yedirmeye çalışırlar…
Washington “stratejik hedefi gereği” kukla devletini Türkiye’ye himaye ettirmeye çalışır; “PKK tasfiye olacak” diye milleti kandırmaya çalışırlar…
ABD Başkanı TBMM’den talimat verir
“Kürt, Ermeni ve Kıbrıs meselesini çözün” diye; ağlayarak ayakta alkışlarlar…
ABD’li bir albay Güneri Cıvaoğlu’na sınırlarımızı da içine alan Kürdistan kuracaklarını söyler birinci Körfez Savaşı’nda; “her hangi bir albaydır” netice itibariyle…60 yıllık NATO ilişkisinden kaynaklanır bu durum. 


Onları değil ama onların etki alanı içinde yer alan geniş kitleler için bir kanıt daha sergileyelim. 1994-1995 yıllarında Irak’ ın kuzeyinde Askeri Koordinasyon Merkezi Türk Komutanlığı yaptım. Yani Çekiç Güç Eş Komutanlığı.
Bana göre, ABD VE AB, HATTA BM’LER Irak’ın kuzeyinde bir Kürt devleti kurmak için tüm gücü ile çalıştı. Ve bana göre  ABD’ nin Irak’a müdahalesinin temel stratejik nedenlerinden biri de bu.
Çekiç Güç komutanlığım boyunca bunu kanıtlayacak onlarca olayla karşılaştım.

(Bakınız; Dr. Ali Nazmi Çora, “Çekiç Güç, Operation Provide Comfort, Huzur harekatı, Düzeltilmiş ikinci baskı” 2013, Amazon com Yayınları)

Örneğin: ABD Özel Kuvvetler Komutanı Orgeneral Downing Zaho’ya geldiğinde ona şöyle dedim: 


“Türkiye ve ABD senelerdir müttefik ülkeler, buna rağmen Kürdistan’ı kurmaya çalışıyorsunuz. Türk halkının tepkisi ile dostluğumuzun bozulacağından korkmuyormu sunuz?”
ABD Özel Kuvvetler Komutanı beni şöyle yanıtladı 

“Merak etme, biz her şeyi planladık. Kürdistan kurulduğunda önce Türkiye tanıyacak!”
Yeri gelmişken, 

“Kürdistan”a en büyük katkıyı da Çekiç Güç’le Türkiye’nin verdiğini bir kez daha anımsatalım.
Birinci Körfez Savaşı’ndan hemen sonra ABD, 32. Paralelin güneyi (Şii Bölgesi) ve 36. paralelin kuzeyini Saddam’a yasak ladığında sevinen dış politika yapıcılarımız, umarız bugün bu alanın aslında “Kürdistan” olduğunu geç de olsa anlamışlardır…

Soğuk savaşın ardından, "yeni dünya düzeni" olarak adlandırılan dönem, hegomonik bir güç olarak beliren ABD'nin "büyük vaadi" ile başladı: "Demokrasiyi dünyada yaygınlaştırmak". Bu "büyük" vaad, yoksulluk, adaletsizlik ve şiddet dolu bir dünyayı kurmak biçiminde gerçekleşti ve iki "siyasi/askeri" araca dayandı: İnsani müdahale ve yönetişim.

Özel askeri şirketler günümüz savaş/çatışma alanlarında çokça görülen bir olgu olup, Soğuk Savaş sonrası dönemde orduların dağılması ve küresel özelleştirme dalgasıyla etkinliklerini arttırmışlardır. Bu yapılar dönemin savaş alanlarında yöneticiler tarafından; halkın baskısından kurtulmak, düşmana dolaylı baskı uygulamak veya üstünlüğünü kanıtlamak, toprak elde etmek, ekonomik olarak çıkar sağlamak ve daha birçok sebeplerle; altın, güç, toprak, yönetimden pay gibi bedeller ödenerek kullanılmışlardır. Bu kullanım sonucunda yönetimce elde edilen görece başarı kavramı ilerleyen zamanlarda paralı askerlik kavramının geliştirilerek kullanımına yol açmıştır. Paralı askerliğin, özel askeri şirketlerle beraber son dönemde çeşitli boyutlarıyla ön plana çıkması, bu kavramların anlaşılabilirliğinin önemini arttırmıştır. Bu noktada doğabilecek kavram kargaşasını gidermek, ulusal ve uluslararası hukukta nerede konumlandırılabileceğini tartışmak amacıyla bu çalışma yapılmıştır. Ayrıca özel askeri şirketler, yeni güvenlik anlayışı içerisinde devlet ve özel sektör tarafından kullanılan özel bir güç olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu gücün ortaya çıkış sebepleri, sınıflandırılması, gelişimini etkileyen faktörleri ve küresel ölçekte faaliyetlerini ele alan çalışmada, özel askeri şirketlerin kullanımında devletlerin sorumluluklarının yanı sıra, ulusal ve uluslararası hukuk alanındaki düzenlemeleri de incelenmiştir.

Soğuk Savaş sonrası savaşın değişen yüzünü anlayabilmek için öncelikle 1990 ve 1999 arası savaşlar incelenebilir. 11 Eylül, Soğuk Savaş sonrasındaki oluşan havanın çok farklı şekilde kırılmasına sebep olduğu için spesifik bir konum arz etmektedir. Bu yüzden Soğuk Savaş sonrası oluşan düzeni anlayabilmek 11 Eylül öncesi ve sonrası ayrımına gitmek gerekmektedir. Şimdi 1990-1999 yılları arasında yapılan silahlı çatışmaların bölgelere göre ayrılmasına bakalım[1]:

En temel yaşamsal ihtiyaçlardan olan Güvenlik, dünyanın içinden geçtiği dönemsel durumlara göre yorumlanmaya muhtaçtır. Modern dönemin Devleti en örgütlü ve en temel aktör kabul eden anlayışı gereğince büyük ordulara dayalı ve yalnızca konvansiyonel askeri tedbirleri içeren bu sistem günümüzün postmodern toplum tipinde ordusal modernizasyonun yanında; asimetrik terör, enerji siyaseti, yumuşak hatta zeki güç gibi kategorileride kapsayan geniş tabanlı bir perspektiftir. Bu çalışmada ağırlıklı olarak Türkiye'nin de üzerinde durularak günümüzün post vestfalyanizan düzeninde genişletilmiş ve geliştirilmiş güvenlik politikaları ve bu politikaların akıbetleri gereğince gelecekteki askeri, bilimsel, siyasal-sosyal alanlardaki muhtemel yapısal değişimler üzerinde tespitlerde bulunulmuştur.

Özet: Bu çalışmada; ekonomik krizlerin oluşumunda önemli bir yeri olan konjonktür kavramı üzerinde durulmuş ve özellikle 2. Dünya Savaşı'ndan sonra yaşanan savaşlar ile krizlerin; bazen bir nedeni, bazen de bir sonucu olan büyüme faktörü ile arasındaki olası ilişki Amerika örneği üzerinden tartışılmıştır. Bununla birlikte savunma tedariğinde yeni bir yapılanma olan özel askeri şirketlerin, bu ilişkinin varlığı durumunda konumlandırılacağı noktalara dikkat çekilmek istenmiştir. İncelemeler sonucunda; özellikle 1980 sonrasında yaşanan krizler ile savaşlar arasında bir ilişkinin olabilirliği saptanmış ve günümüz ekonomisinin lokomotifi olarak savunma sektörünün öne çıkartılabileceği vurgulanmıştır.

The use of private military and security companies by states, particularly by those in the Middle East and Africa (MENA) region, has remarkably increased in the last decade. With the exponentially increasing use of private military and security companies, an important question arises: Why have many states started to prefer outsourcing one of their essential functions which is the monopoly on the use of force? Apparently, they have some good reasons such as cost efficiency, political non-liability or quicker and more qualified military service procurement. However, with the exponential proliferation of the private military and security companies (PMSCs) as the new actors of the “battlefield”, the accustomed rules of war have been changing, and still there are some uncertainties about how to regulate these new actors’ status and activities, which may often not be in compliance with the principles and norms of the international humanitarian law. To address these uncertainties, in this paper, the legal framework regarding the PMSCs will be examined. However, the examination will specifically be through the prism of international humanitarian law (IHL). By doing so, it is aimed to identify some remedies for the legal status problem of the PMSCs in this field of international law.

Özel askeri şirketler konusu son dönemde Libya’da Birleşmiş Milletler tarafından tanınan Uluslararası Mutabakat Hükümetine karşı Hafter öncülüğünde sürdürülen isyan girişimi sırasında rol alan Rus özel askeri şirketi Wagner’in rolü ile önemli bir gündem maddesi haline gelmiştir. Bu rapor Kırım ve Suriye’nin ardından Libya’da da ortaya çıkan Wagner vakasından hareketle özellikle “son otuz-kırk yıllık süreç içerisinde bu özel askeri şirketlerin hızlı hatta ‘hormonlu’ gelişimi, uluslararası
arenadaki çatışmalar, küresel güvenlik ve ekonomik yapı üzerindeki etkileri” üzerine odaklanmaktadır. Bu odaklanmadan hareketle “Özel askeri şirketlerin tarihsel gelişimi nasıl olmuştur? Bugüne kadar dünyanın hangi bölgelerinde, hangi görevlerde kullanılmışlardır? Küresel ölçekte etkili hale gelen en büyük otuz özel askeri şirket hangileridir? Bunlar hangi ülkelere ait şirketlerdir? Bu şirketler ne tür faaliyetler icra etmektedir? Türkiye’nin bu konudaki mevcut durumu nedir?” sorularına
cevap aranmakta ve son olarak da “Türkiye açısından özel askeri şirketler konusunda geleceğe yönelik politika önerileri neler olabilir?” sorusuna cevap üretilerek politika yapıcı ve karar alıcılar açısından uygun hal tarzlarının geliştirilmesi hedeflenmektedir.
Teknolojik gelişmelerle artan küreselleşme olgusu ve buna bağlı olarak dünyanın küresel bir köy haline dönüşmesiyle birlikte, daha önce coğrafi bakımdan uzak olduğu değerlendirilen bölgelerdeki gelişmelerin artık ülkelerin iç güvenlik meseleleriyle eş değer bir ağırlık taşımaya başladığı, neredeyse ülkelerin silahlı kuvvetlerinden daha fazla rol üstlenen, daha fazla personel istihdam eden, küresel ekonomide önemli bir paya sahip olan özel askeri güvenlik şirketlerine ilişkin bu rapor kamu politikalarının geliştirilmesine fayda sağlayacağı değerlendirilmektedir.

Max Weber'in devletliğin temel şartı olarak saydığı " şiddet tekeli " tüm diğer uluslararası hukuk kavramları gibi daha liberal şekilde yorumlanmaya başlanması savaş meydanlarında yeni bir aktörün doğmasına sebep olmuştur. Askeri şirketler veya askeri yükleniciler olarak adlandırılan bu yapılar, Orta-Çağ Avrupa'sının paralı şovalyeleri gibi kılıcını kendisini finanse eden lordun hizmetine sunup onun amaçları doğrultusunda mücadele etmektedir. Özel askeri şirketlerin ortaya çıkması bir çok etik tartışma ile beraber hukuki ihtilafı da beraberinde getirmiştir. Bu çalışmada askeri şirketlerin statüsü ve eylemleri Rus-Ukrayna ihtilafı emsali üzerinden incelenecektir. Genel Anlamda Askeri Şirketler Modern devletin temellerinden kabul edilen şiddet tekeli, 1 devlet kavramının liberalleşmesi ve özel teşebbüsün ekonomide temel olması ile gevşetilmeye başlanmış ve orduların tamamen olmasa da bir kısım fonksyonlarının paralı ordu niteliğindeki askeri şirketlere devredilmesi sonucunu yaratmıştır.

Özel askerî şirketler, faaliyetlerini sözleşmeler çerçevesinde yürüten kuruluşlardır. Türk Silahlı Kuvvetleri son yıllarda dış kaynakkullanarak çeşitli hizmetleri tedarik etmekte, ancak Türk Silahlı Kuvvetleri ile Özel Askerî Şirketler arasında imzalanmış bir sözleşmehenüz bulunmamaktadır. Uluslararası yazında gelişmiş ülkeordularının Özel Askerî Şirketler ile yaptığı ortaklıklara ilişkin pekçok araştırma yer almaktadır. Yerli yazında ise Türk Silahlı Kuvvetleri’nin özel askerî şirketlerden faydalanması gerektiğine dairaraştırmalar var olmakla birlikte, sadece bunun nasıl gerçekleştirileceğine dair kısıtlı bilgilere yer verilmektedir. Bueksikliğin giderilmesi adına hazırlanan bu çalışmada, Özel AskerîŞirketleri siyasi, hukuki, ekonomik ve etik açıdan incelemek ve TürkSilahlı Kuvvetleri ile ortak çalışma alanlarını belirlemekamaçlanmıştır. Araştırma bulguları, lojistik hizmetlerinözelleştirilmesinde özel askerî şirketler ile imzalanacak sözleşmealanlarının belirlenmesi, mevzuatta yapılacak değişiklikler ve Türkiye’de özel askerî şirketlerin kurulmasına yönelik gelişmelerinen önemli faktörler olduğunu göstermektedir.

In this study, Private Military and Security Companies –as non-state actorsare examined. At the same time, the areas of influence and activities of these
companies’ in the Middle East region are examined. Indeed, these companies
have matured and spread in accordance with the changing agenda of security.
Besides, the transformation of economy-politics in international relations
have influenced directly and indirectly these companies. As for the Middle
East region, it seems impossible for it to isolate itself from such
transformation. Basically, it is also asserted in the article that these
companies have long been undermining the basic characteristic of the modern
state which claims to uphold the monopoly over physical violence. In order to
explain such allegations, such companies –and their role to alter states’
autonomous status- acting in the Middle East are taken under investigation.

Bu çalışmada devlet-dışı aktör olarak “Özel Askeri ve Güvenlik Şirketleri”
ele alınmıştır. Bu yapılırken, Özel Askeri ve Güvenlik Şirketlerinin Orta
Doğu coğrafyasındaki etki alanları ve faaliyetlerine odaklanılmıştır. Esas
itibariyle Özel Askeri ve Güvenlik Şirketleri, güvenliğin değişen gündemine
uygun şekilde gelişmiş ve yayılmıştır. Ayrıca, uluslararası ilişkilerde
meydana gelen ekonomi-politik dönüşüm de söz konusu aktörlere dolaylı ve
doğrudan etki etmiştir. Orta Doğu coğrafyasının bu dönüşümden
etkilenmemesi ise olanaklı görülmemektedir. Temelde ise, söz konusu
aktörlerin modern devletin bir ayırıcı özelliği olduğu varsayılan ‘meşru
şiddet tekelinin sahipliği iddiası’ düsturunun zayıflatılmasında önemli rol
oynadığı savlanmaktadır. Bu savların açıklanması için Orta Doğu coğrafyasında faaliyet gösteren kimi şirketler ele alınmıştır ve bu şirketlerin
devletin özerk konumunu nasıl etkilediği de ortaya konulmaya çalışılmıştır.

In recent years, with the globalising world, countries are trying to obtain too many military equipment such as nuclear weapons, continental rockets, and high-tech armours. On the other hand, every service is becoming more private which used to belong to the government in history. After the cold war era, security details such as border security, presidential protection, abroad activities, intelligence, and security strategy are provided by private organisations. This study tries to explain what is 'cold war? , what is a private military company? What is the change for the private military industry after cold war?'