ELENA JAGT-YAZYKOVA
MUSEUM
Overzicht van het museum, met links de mammoetschedel. Marc Spolspoel opent de vitrine.
Overview of the museum, with the mammoth skull on the left. Marc Spolspoel opens the
showcase.
MAMMOETEN VOELEN IN HET BOS VAN AA
MUSEUM, ZEMST, BELGIË
Een klein lokaal museum kan als geen ander aandacht schenken aan
een zeer beperkt onderwerp. Door in de tentoonstelling dat onderwerp
uit te diepen en vervolgens brede verbanden aan te brengen, kan er
een informatief en breed relevant resultaat ontstaan. Het Bos van Aa
Museum in Zemst (België), doet precies dat met de fossiele zoogdieren
uit een nabijgelegen voormalige zandwinning. Een reusachtige schedel van
een wolharige mammoet is het topstuk en een echte eye-catcher in het
museum.
J
ohn Jagt houdt zich voornamelijk
met Krijtfossielen van ZuidLimburg bezig. Daar zitten geen
mammoeten tussen. Toch was het
een tip van John die ons op 30 januari
2015 naar een fraai museumpje in het
Belgische Zemst leidde. Onderwerp
van dit museum: pleistocene zoogdierfossielen gevonden in de zandwinputten ‘Bos van Aa’ nabij Zemst.
Mammoeten, neushoorns, reuzenherten
en meer. Door de beheerders van dit
museum werden wij gastvrij onthaald.
ZANDWINPUTTEN
BOS VAN AA
Vanaf de jaren 80 tot ongeveer midden jaren 90 van de 20ste eeuw heeft er
nabij Zemst zandwinning plaats gevonden in een aantal droge zandwinputten.
De grootste twee daarvan, zeer dicht
bij elkaar gelegen, worden aangeduid
als ‘Bos van Aa’, naar het gelijkna-
mige bos waarin deze putten liggen.
Dit gebied ligt in de oostelijke arm
van de Vlaamse vallei, een vallei die
ontstaan is in het Midden-Pleistoceen
en vervolgens opgevuld is geraakt.
Het opgevuld raken van de vallei is
het nettoresultaat van perioden van
sedimentatie (enerzijds door fluviatiele
afzettingen in een eerste fase, en eolische afzettingen in een volgende fase)
afgewisseld door perioden van erosie.
Het gewonnen zand is van kwartaire,
met name laat-pleistocene ouderdom.
Er werden tijdens de zandwinning veel
fossiele zoogdierresten verzameld door
zowel privéverzamelaars als instituten
zoals het Koninklijk Belgisch Instituut
voor Natuurwetenschappen (KBIN).
Een deel daarvan in-situ, een ander
deel werd ex-situ gevonden, na het
zeven van het zand als onderdeel van
het zandwinningproces. De ouderdom
van de meeste van de zoogdierresten
is Vroeg-Weichselien. Deze behoren
dus tot de mammoetfauna (Germonpré,
1985, 1993, 2003; Germonpré et al.,
1993; pers. comm. Anthonie Hellemond, 2015).
Het Bos van Aa Museum
Website: geologie.wix.com/hetbos-van-aa-museum
Adres: Schoolstraat 13/1, 1980
Zemst, België
Openingstijden: op afspraak, via
[email protected]
AUTEURS
Prijs: gratis toegang
CRANIUM
BRAM LANGEVELD
DICK MOL
DECEMBER 2015
BRAM LANGEVELD/DICK MOL
MUSEUM
ELENA JAGT-YAZYKOVA
Langs de achterwand liggen grote skeletresten van de wolharige mammoet. Deze
mogen opgepakt worden door blinden en slechtzienden.
Along the rear wall lie large skeletal elements of woolly mammoth. Blind and visually
impaired people may hold these specimens.
ELENA JAGT-YAZYKOVA
Close-up van materiaal in de centrale vitrine, met o.a. resten van de wolharige
neushoorn.
Close-up of the material exhibited in the central showcase, including fossils of
woolly rhinoceros.
of aankopen van verzamelaars. Het
museum werkt actief aan het vergroten van haar collectie, uitsluitend met
authentieke stukken uit de zandwinning
Bos van Aa, o.a. door oude privécollecties op te sporen.
DE
TENTOONSTELLING
De expositie benut de beperkte
ruimte efficiënt: langs alle wanden valt
wat te zien, en in het midden staan een
aantal grote vitrines. Heel bijzonder is
de sterke focus op blinden en slechtzienden: de grote stukken mogen aangeraakt worden en veel bijschriften zijn
niet alleen in het Nederlands, maar ook
in braille. Daarnaast is er een uitgebreide museumgids in braille beschikbaar
en is er apparatuur aanwezig om kleine
voorwerpen sterk te vergroten op een
groot scherm, eventueel met verschillende kleurenfilters. Aan de hand van
foto’s en diorama’s wordt er niet alleen
verteld hoe fossielen ontstaan, maar
wordt ook het brongebied van de tentoongestelde vondsten, de zandgroeven
Bos van Aa, in beeld gebracht.
De tentoonstelling is voor WPZleden bijzonder interessant. Niet
alleen omdat er topstukken, zoals een
schedel van een gigantische wolharige
mammoetstier, getoond worden, maar
juist omdat er ook aandacht is voor
veel kleinere en minder spectaculaire
stukken. Daarbij valt te denken aan
diverse hand- en voetworteldelen van
bijvoorbeeld de wolharige neushoorn.
Dit zijn typische stukken die door veel
(beginnende) WPZ-leden gevonden
worden op opgespoten stranden, maar
niet altijd worden herkend. Een bezoek
aan dit museum kan dus zomaar een
aantal vraagtekens bij de eigen collectie
wegnemen.
CONCLUSIES
De Vlaamse vallei met bijschrift in braille.
The Flemish Valley with caption in braille.
HET MUSEUM
Samen met nog drie andere kleine
musea, een bibliotheek, een auditorium
en een restaurant is Het Bos van Aa
Museum gevestigd in een voormalig
schoolgebouw van de gemeente Zemst,
onder de lokale heemkundige kring
‘De Semse’. Het museum is door Marc
Spolspoel, Anthonie Hellemond en
Aldo Impens gesticht vanuit een bijzonder perspectief: de expositie moet
[42]
goed toegankelijk en te begrijpen zijn
voor blinden en slechtzienden.
DE COLLECTIE
Het museum beschikt over een fraaie
collectie fossielen uit het Bos van Aa.
Met name zoogdierresten, maar ook
mollusken en vogels zijn aanwezig. Het
museum is voor haar collectie afhankelijk van schenkingen door verzamelaars
De enthousiaste en vakkundige medewerkers van het museum in combinatie met de fraaie tentoonstelling en de
sterke focus op slechts een vindplaats
maken Het Bos van Aa Museum beslist
een bezoek waard. De uitgebreide
aandacht voor blinden en slechtzienden
maakt dit museum bijzonder. De ligging ten slotte, nabij Brussel, maakt het
mogelijk een bezoek te combineren met
een bezoek aan het Koninklijk Belgisch
Instituut voor Natuurwetenschappen, waar ook het een en ander op het
gebied van pleistocene zoogdieren te
zien is. Dit alles maakt Het Bos van Aa
Museum geschikt voor een bijzondere
WPZ-bijeenkomst.
DANKWOORD
Met veel dank aan Dr. John Jagt
(Natuurhistorisch Museum, Maastricht)
BRAM LANGEVELD/DICK MOL
Een eye-catcher in het museum is een enorm schedelfragment van een wolharige mammoet, Mammuthus primigenius (Blumenbach, 1799). Ja, de schedel is weliswaar
beschadigd, maar maakt door de wijze waarop het in het
museum tentoongesteld is een enorme indruk en daarmee
oefent het een aantrekkingskracht uit op de bezoeker. De
bewaartoestand, dat wil zeggen de fossilisatie van deze
schedel met de bijbehorende molaren, is ongekend goed.
De schedel heeft op basis van zijn proporties toebehoord
aan een mammoetstier. De doorsnede van de slagtand
die nog deels aanwezig is in de rechter zwaar en krachtig
ontwikkelde tandkas, bijna 18 cm in doorsnede, toont dit
duidelijk aan. Vrouwelijke individuen ontwikkelen niet van
dergelijke omvangrijke slagtanden. Zouden de slagtanden van deze mammoet compleet bewaard zijn geweest,
dan moet het een enorm gevaarte met een spiraalvormig
gekromd paar tanden zijn geweest. Kenmerkend voor een
mammoetstier.
In de bovenkaak zijn nog vier molaren aanwezig, de voorlaatste molaar M2, links en rechts, en de laatste molaar M3,
eveneens links en rechts. De M2’s zijn volledig in gebruik
en zijn vrouw Dr. Elena Jagt-Yazykova
voor de tip en de vele foto’s die zij
ons gezonden hebben en waarvan wij
dankbaar gebruik maakten. De heren
Anthonie Hellemond, Marc Spolspoel
en Aldo Impens voor het rondleiden
door ‘hun’ museum, hun enthousiasme
en informatie.
LITERATUUR
Gautier, A. (1995) Bovenpleistocene
zoogdieren van Oudenaarde Donk (België),
fossiele vliegepoppen uit de Vlaamse Valleien elders en nog een en ander over de
Vlaamse Vallei. Cranium 12-2, 73-81.
geweest en de M3’s nog maar gedeeltelijk. Dat betekent
dat deze mammoetstier in de kracht van zijn leven moet
zijn geweest. In vergelijking met recente olifanten in Afrika
zal deze mammoet van het Bos van Aa zo’n 35 tot 36 jaar
oud zijn geweest toen deze stierf. En met deze gebitselementen had deze mammoet nog heel veel jaren zijn
voedsel kunnen vermalen, zeker zo’n 20 tot 25 jaren, want
wolharige mammoeten konden wel 60 jaar oud worden
(Mol & Van Essen, 1992).
Een flink gedeelte van het delicate voorhoofd is weggebroken. Hierdoor kijkt men mooi in het binnenste van de
schedel en is de sterke pneumatisering, in de vorm van
talloze luchtkamers te zien. Het is niet ondenkbaar, dat als
men de schedel even schuin houdt of omkeert, er daar nog
wel pleistocene omhulseltjes van vliegenpoppen uitkomen (Langeveld, 2015). Deze zijn immers bekend uit de
Vlaamse vallei (Gautier, 1995).
En, er zijn nog meer mammoetschedels van het Bos van
Aa bekend, maar deze, hier in Het Bos van Aa museum te
Zemst, is de grootste die wij van deze vindplaats kennen.
Germonpré, M. (1985) Bovenpleistocene zoogdieren uit het Bos van A (Zemst,
België). Cranium 2-2, 10-11.
Germonpré, M. (1993) Taphonomy of
Pleistocene mammal assemblages of the
Flemish Valley, Belgium. Bulletin van het
Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen, Aardwetenschappen 63,
271-309.
Germonpré, M. (2003) Mammoth taphonomy of two fluvial sites from the Flemish
Valley, Belgium. in: J.W.F. Reumer, J. de
Vos, D. Mol (red.) Advances in Mammoth
Research (Proceedings of the Second International Mammoth Conference, Rotterdam,
May 16-20 1999). Deinsea 9, 171-183.
Germonpré, M., F. Bogemans, W. van
Neer, R. Grün (1993) The dating of two
Pleistocene mammal assemblages from the
Flemish Valley, Belgium. Contributions
to Tertiary and Quaternary Geology 30,
147-153.
Langeveld, B. (2015) Fossiele omhulsels
van poppen van de subarctische aasvlieg
Protophormia terraenovae Robineau-Desvoidy, 1830 voor het eerst van opgespoten
stranden (Eurogeulgebied). Cranium 32-1,
34-38.
Mol, D., H. van Essen (1992) De mammoet. Sporen uit de IJstijd. Uitgeverij
BZZTôH, ’s-Gravenhave.
CRANIUM
DECEMBER 2015
MUSEUM
De eye-catcher van Het Bos van Aa Museum: een schedel van een gigantische mammoetstier.
The eye-catcher of Het Bos van Aa Museum: a skull of a giant mammoth bull.