หลี่ ซือ
 | บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ เพราะเหมือนใช้โปรแกรมแปล คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
หลี่ ซือ | |
|---|---|
| 李斯 | |
| อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย (左丞相) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 208 ปีก่อนคริสตกาล | |
| กษัตริย์ | ฉินฉื่อหฺวังตี้ / ฉินเอ๋อร์ซี |
| ถัดไป | เจ้าเกา |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ป. 280 ปีก่อนคริสตกาล |
| เสียชีวิต | 208 ปีก่อนคริสตกาล (อายุ 71–72 ปี) |
| บุตร |
|
| อาชีพ | นักอักษรวิจิตร, นักปรัชญา, นักการเมือง, นักเขียน |
| หลี่ ซือ | |||||||||||||||||||||||||||||
| ภาษาจีน | 李斯 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||
หลี่ซือ (จีน: 李斯; 280–เดือนกันยายนหรือตุลาคม 208 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นนักอักษรวิจิตร นักปรัชญา นักการเมือง และนักเขียนของราชวงศ์ฉิน เขาทำหน้าที่เป็นสมุหนายก(อัครมหาเสนาบดีฝ่ายพลเรือน) ตั้งแต่ 246-208 ปีก่อนคริสตกาล ภายใต้อำนาจของสองรัชกาล: ฉินฉื่อหฺวังตี้ อ๋องแห่งแคว้นฉินและต่อมาได้กลายเป็นองค์ปฐมฮ่องเต้(จักรพรรดิ)แห่งราชวงศ์ฉิน และฉินเอ๋อร์ซี พระราชโอรสองค์ที่ 18 ของฉินฉื่อหฺวังตี้และทรงเป็นฮ่องเต้องค์ที่สอง[1] ด้วยการที่เกี่ยวข้องกับวิธีการบริหารการปกครอง หลี่ซือ"ได้ชี้แนะให้เห็นว่าเขาชื่นชมและใช้แนวคิดของ Shen Buhai"หลายๆ ครั้ง โดยกล่าวอ้างถึงเทคนิคของ Shen Buhai และหาน เฟยจื่อ แต่ในเรื่องของกฎหมายได้เอาแนวคิดของชาง ยาง[2]
John Knoblock ผู้แปลตำราภาษาจีนโบราณ ได้นับถือหลี่ซือว่า"เป็นหนึ่งในสองหรือสามบุคคลสำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์จีน" ด้วยวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนของจักรวรรดิสากลและ"โลกเดียวที่ประกอบไปด้วยชาวจีนทั้งหมด นำมาซึ่งการปกครองสากลและสันติภาพสากล" หลี่ซือ เป็น"ผู้รับผิดชอบเป็นส่วนใหญ่ในการสร้างสถาบันเหล่านี้ที่ทำให้ราชวงศ์ฉินเป็นรัฐสากลแห่งแรกในประวัติศาสตร์จีน"
หลี่ซือได้ช่วยเหลือฉินฉื่อหฺวังตี้ในการรวบรวมกฎหมาย พระราชกฤษฎีกาของการปกครอง น้ำหนักและมาตรการ และมาตราฐานของรถม้า เกวียน และตัวละครที่ถูกใช้ในการเขียน...[ส่งเสริม] การผสมผสานทางวัฒนธรรมของจีน เขา"ได้สร้างการปกครองบนพื้นฐานของคุณธรรมเท่านั้น" ดังนั้นในจักรวรรดิ พระราชโอรสและพระอนุชาในราชวงศ์จักรวรรดิไม่ได้อยู่ที่สูงส่ง แต่เป็นผู้รับการยกย่องสรรเสริญ" และ"สยบภูมิภาคชายแดนด้วยลดทอนความป่าเถื่อนไปยังทางเหนือและใต้" เขามีอาวุธทำลายรัฐศักดินาและหล่อหลอมให้กลายเป็นระฆังดนตรีและรูปปั้นมนุษย์ขนาดใหญ่ และภาษีที่ได้รับการผ่อนผัน และบทลงโทษที่เข้มงวดที่สืบทอดมาจากแนวคิดของชาง ยาง[3]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Sima Qian, Records of the Grand Historian
- ↑ Herrlee G. Creel. Shen Pu-Hai: A Chinese Political Philosopher of the Fourth Century B. C.. p.138, 151-152
- ↑ Xunzi Volume 1. p 37. John Knoblock
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |