Brak pewności siebie u dziecka powoduje, iż jako dorosły człowiek nie radzi sobie z trudnościami życia codziennego.
Córka lub syn, początkowo postrzegani jako dzieci onieśmielone, zmagające się ze wstydem, strachem i lękiem przed działaniem, przeżywają swoje życie bardzo boleśnie. Uchodzą za dzieci nieśmiałe, oporne, z brakiem odwagi. Wystawia się je nierzadko na publiczne tortury motywując do działania poprzez „zachęty” np. „Janek powiedział cioci wierszyk a Ty się wstydzisz? Taki duży chłopiec a chowa się za mamusią, nieładnie!”.
Tego rodzaju sytuacje, uwagi ze strony najbliższych powodują u dzieci narastanie przykrych emocji i unikanie aktywności publicznej oraz relacji z innymi. Niekiedy reakcją rodziców jest pozostawienie dziecko „samemu sobie”. Uznają, że takie ono jest i potrzebuje czasu, żeby się ośmielić. Tymczasem nasza pociecha tym bardziej zamyka się w swoim świecie, szukając aktywności poza zasięgiem wzroku innych. W ten sposób dzieci dorastają i utrwalają w sobie poczucie, że są gorsze, bez siły, by wydobyć z siebie motywację do działania. Stają na progu dorosłości przekonani, że nie otrzymają szansy, by zrealizować swoje marzenia.
Już pięciolatek ma kompleksy
Nie ma umiaru w zabawach
Młodsza koleżanka
Brak pewności siebie z czasem staje większy niż był w dzieciństwie i odczuwalne trudności przenoszone są z życia emocjonalnego w świat codziennych aktywności. Trudności takie przekładają się na niepowodzenia w związkach, przejawiają się w niespełnieniu aspiracji zawodowych. Brak pewności siebie sprzyja odkładaniu realizacji własnych marzeń i działaniu wbrew sobie, a wewnętrzna frustracja prowadzi do zachwianych relacji z innymi.
Dziecko pewne siebie
Młody człowiek, z ukształtowanym poczuciem własnej wartości nie obawia się pytać, postrzega siebie w pozytywnych barwach i jest otwarty na nowe doświadczenia. Nie boi się ludzi i działania wspólnie z nimi lub samodzielnie. Jednak, w kształtowaniu tego typu postaw (jakże ułatwiających życie śród innych) nieoceniona jest rola rodziców. Ich podstawowe zadania, to:
• Chwalenie nawet najmniejszych osiągnięć dziecka,
• Dawanie wsparcia w postaci obietnicy: zawsze będę przy Tobie i możesz na mnie liczyć,
• Motywowanie do działania, ale nie na siłę,
• Uznawanie porażki bez krytykowania,
• Wyrażanie uznania,
• Pokazywanie, jak można współdziałać z innymi,
• Uświadamianie dziecku jego zalet,
• Wskazywanie, co można by zmienić,
• Zapewnianie, że działanie dziecka, jeśli nie krzywdzi innych jest w porządku, choć może się niektórym nie podobać,
• Zachęcanie do mówienia o sobie, o swoich cechach, osiągnięciach, porażkach. Dziecko pewne siebie potrafi ocenić swoje zalety oraz wady, akceptuje siebie i nie boi się realizować swoich marzeń.
Jeśli rodzicom udało się ukształtować u dziecka pewność siebie, staje się ono dojrzałym dorosłym, który nie boi się wyzwań i sięgania daleko, aby realizować marzenia. Ma większe szanse, by zrealizować się zawodowo i w relacjach z innymi, ponadto zna swoje słabości i nie boi się do nich przyznać.
MA==