promień
Wygląd
promień (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˈprɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ], AS: [prõmʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wiązka światła wychodząca ze źródła światła; zob. też promień świetlny w Wikipedii
- (1.2) geom. odcinek łączący środek koła, okręgu, sfery lub kuli z dowolnym punktem położonym na jej brzegu, długość tego odcinka; zob. też promień (geometria) w Wikipedii
- (1.3) fiz. strumień cząstek emitowanych przez ciała
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik promień promienie dopełniacz promienia promieni celownik promieniowi promieniom biernik promień promienie narzędnik promieniem promieniami miejscownik promieniu promieniach wołacz promieniu promienie
- przykłady:
- (1.1) Piaszczystą dróżką w promieniach słonka poszły na spacer małe stworzonka – tłusty pędraczek, czarny robaczek, czerwona mrówka, żółty cytrynek, biały bielinek i boża krówka, zielona żabka i żabki babka, włochata liszka, mała biedronka, pasiasta stonka i polna myszka.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) promień słońca • promienie słoneczne / nadfioletowe / niewidzialne / podczerwone / ultrafioletowe • promienie rentgenowskie • promienie X • promienie alfa • promienie beta • promienie gamma • promienie katodowe
- (1.2) promień koła / okręgu / sfery / kuli / skrętu • promień wodzący
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. promieniowanie n, promiennik m, promienica ż, wypromieniowanie n, wypromieniowywanie n
- czas. promienieć, promieniować ndk., wypromieniować dk., wypromieniowywać ndk.
- przym. promieniowy, promienisty, promienny, popromienny
- przysł. promieniowo, promieniście, promiennie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Forma „(tych) promieniów” w dopełniaczu liczby mnogiej jest błędna; jedyną poprawną formą jest forma „promieni”[2].
- zob. też promień w Wikipedii
- tłumaczenia:
- amharski: (1.1) ጨረር
- angielski: (1.1) beam, ray; (1.2) radius; (1.3) beam, ray
- arabski: (1.1) شعاع (šoʕāʕ) m
- baskijski: (1.1) izpi; (1.2) erradio; (1.3) izpi
- białoruski: (1.1) прамень m; (1.2) радыус m; (1.3) прамень m
- bułgarski: (1.1) лъч m; (1.2) радиус m; (1.3) лъч m
- chorwacki: (1.1) zraka ż
- czeski: (1.1) paprsek m; (1.2) poloměr m; (1.3) paprsek m
- duński: (1.1) stråle w; (1.2) radius w
- esperanto: (1.2) radiuso
- francuski: (1.1) rayon m; (1.2) rayon m; (1.3) rayon m
- hiszpański: (1.1) rayo m; (1.2) radio m; (1.3) rayo m
- islandzki: (1.1) geisli m; (1.2) radíus m, geisli m
- japoński: (1.2) 半径 (hankei)
- jidysz: (1.1) שטראַל m (sztral); (1.2) ראַדיוס m (radius)
- kaszubski: (1.1) parmiń m
- niemiecki: (1.1) Strahl m; (1.2) Radius m
- norweski (bokmål): (1.1) stråle m; (1.2) radius n
- nowogrecki: (1.1) ακτίνα ż; (1.2) ακτίνα ż; (1.3) ακτίνα ż
- rosyjski: (1.1) луч m; (1.2) радиус m
- słowacki: (1.2) polomer m, rádius m
- szwedzki: (1.1) stråle w; (1.2) radie w; (1.3) stråle w
- ukraiński: (1.1) промінь m; (1.2) ра́діус m
- węgierski: (1.1) sugár
- włoski: (1.1) raggio m
- źródła:
- ↑ M. Strzałkowska: Wiosenny spacer
- ↑ Hasło „promień” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 349.