kanapa

kanapa (język polski)

kanapa (1.1)

wymowa:

​, IPA: [kãˈnapa], AS: [kãnapa], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podłużny mebel z oparciem przeznaczony do siedzenia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kanapa	kanapy
dopełniacz	kanapy	kanap
celownik	kanapie	kanapom
biernik	kanapę	kanapy
narzędnik	kanapą	kanapami
miejscownik	kanapie	kanapach
wołacz	kanapo	kanapy

przykłady:

(1.1) Bolesław ujął ją w objęcia, uniósł jak dziecko i złożył na stojącej w cieniu kanapie.

(1.1) Wchodzi na kanapę, ma brudną od błota łapę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sofa, wersalka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kanapowy

rzecz. kanapowiec m, kanapeczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. canapé → kanapa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) couch
• arabski: (1.1) أريكة
• duński: (1.1) sofa w
• esperanto: (1.1) kanapo
• hiszpański: (1.1) sofá m
• jidysz: (1.1) דיוואַן m, קאַנאַפּע ż
• kataloński: (1.1) sofà m
• niderlandzki: (1.1) bank
• niemiecki: (1.1) Couch ż
• nowogrecki: (1.1) καναπές m
• nowopruski: (1.1) zōfa ż
• ormiański: (1.1) բազմոց
• rosyjski: (1.1) диван m
• szwedzki: (1.1) soffa w
• ukraiński: (1.1) канапа ż, диван m
• wilamowski: (1.1) kanap ż, kanapē n
• włoski: (1.1) divano m, canapè m

źródła: