imperativ
imperativ (język czeski)
[edytuj]- wymowa:
- podział przy przenoszeniu wyrazu: im•pe•ra•tiv
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) gram. tryb rozkazujący
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik imperativ imperativy dopełniacz imperativu imperativů celownik imperativu imperativům biernik imperativ imperativy wołacz imperative imperativy miejscownik imperativu / imperativě imperativech narzędnik imperativem imperativy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. imperativní
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
imperativ (język duński)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) gram. tryb rozkazujący
- odmiana:
- (1.1) en imperativ, imperativen, imperativer, imperativerne
- przykłady:
- (1.1) Imperativ er en verbform, som udtrykker ordre. → Tryb rozkazujący to forma czasownika wyrażająca rozkaz.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
imperativ (język szwedzki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) gram. tryb rozkazujący[1][2]
rzeczownik, rodzaj nijaki
przymiotnik
- (3.1) zobowiązujący, obligatoryjny[1]
- odmiana:
- (1.1) lp en imperativ, imperativen; lm imperativer, imperativerna
- (2.1) lp ett imperativ, imperativet; lm imperativ, imperativen
- (3.1) imperativ, imperativt, imperativa; nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (3.1) tvingande, obligatorisk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- fraza rzeczownikowa imperativt mandat • kategoriskt imperativ
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Szwedzki tryb rozkazujący ma jedną, wspólną formę dla obu liczb. W czasownikach zwrotnych odmienia się natomiast zaimek zwrotny sig:
- lp: dig (np. tvätta dig → myj się), lm: er (np. tvätta er → myjcie się).
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „imperativ” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien. - 1 2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 216.
