Przejdź do zawartości

Zdzisław Żygulski (historyk sztuki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Żygulski
Ilustracja
Zdzisław Żygulski, 2009
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1921
Borysław

Data i miejsce śmierci

14 maja 2015
Kraków

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

historia sztuki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Zdzisław Żygulski junior w rozmowie z Adamem Zamoyskim – Kraków, 8 listopada 2009
Tablica pamiątkowa w Krakowie, ul. Z. Dunin-Wąsowicza 12

Zdzisław Żygulski jun. (ur. 18 sierpnia 1921 w Borysławiu, zm. 14 maja 2015 w Krakowie[1]) – polski historyk sztuki, teoretyk sztuki, profesor nauk humanistycznych (1978); od 1984 profesor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Zdzisława Żygulskiego seniora (1888–1975). W latach 1927–1931 był uczniem Szkoły Powszechnej i Gimnazjum im. Henryka Jordana we Lwowie, prowadzonej przez wybitnego pedagoga Mieczysława Kistryna, następnie (1931–1939) IIII Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego.

Wykładał w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także na uniwersytetach amerykańskich. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk. Honorowy prezes Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy. W latach 1975–1981 był prezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia Muzeów Broni i Historii Wojskowej. Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki[2].

Autor 32 książek i około 200 artykułów[3]. W latach 1949–2010 był kustoszem Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie[2].

W 1989 w magazynie Muzeum Historycznego we Lwowie odnalazł obraz „Bitwa pod Grunwaldem” autorstwa Tadeusza Popiela i Zygmunta Rozwadowskiego[4].

W 1997 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa[5]. 19 października 1998 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej[6]. W 2007 otrzymał Brązowy Medal Cracoviae Merenti[3].

Jego żoną była rzeźbiarka Ewa Żygulska, z którą miał syna plastyka prof. ASP Romana Żygulskiego (1951–2014)[7]. Był młodszym bratem prof. Kazimierza Żygulskiego.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu (1975, 1982)
  • Stara broń w zbiorach polskich (1982, 1987)
  • Broń wschodnia. Turcja, Persja, Indie, Japonia (1983, 1986)
  • Kostiumologia (1972)
  • Muzea na świecie. Wstęp do muzealnictwa (1982)
  • Dzieje polskiego rzemiosła artystycznego (1987)
  • Sztuka turecka (1988)
  • Sztuka islamu w zbiorach polskich (1989)
  • Odsiecz Wiednia 1683 (1994)
  • Sławne bitwy w sztuce (1997)
  • Broń starożytna. Grecja, Rzym, Galia, Germania (1998)
  • Polska. Broń wodzów i żołnierzy (1998)
  • Słownik uzbrojenia historycznego (1998); współautor: Michał Gradowski
  • Światła Stambułu (DiG 1999)
  • Sztuka perska (DiG 2002)
  • Sztuka mauretańska i jej echa w Polsce (DiG 2006)
  • Dzieje zbiorów puławskich. Świątynia Sybilli i Dom Gotycki (2009 – publikacja pracy doktorskiej z 1962)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zmarł prof. Zdzisław Żygulski. mnk.pl. [dostęp 2015-05-15]. (pol.).
  2. ↑ a b Zdzisław Żygulski jun.. poczetkrakowski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-26)].
  3. ↑ a b Brązowy Medal Cracoviae Merenti dla prof. dr. hab. Zdzisława Żygulskiego. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-08-06].
  4. ↑ „Bytomska Gazeta Miejska”, s. 4, 26 marca 2010. 
  5. ↑ Laureaci Nagrody Miasta Krakowa. bip.krakow.pl. [dostęp 2023-12-30].
  6. ↑ M.P. z 1998 r. nr 45, poz. 634
  7. ↑ Ignacy Tekliński: Pożegnanie Ewy Żygulskiej. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2014-12-30]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993
  • Nota o autorze na 4. stronie okładki książki pt. Broń starożytna. Grecja, Rzym, Galia, Germania, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1998, ISBN 83-03-03702-1

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Żygulski_(historyk_sztuki)&oldid=74618719”