Przejdź do zawartości

Zbigniew Zieliński (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Zieliński
Ilustracja
Zbigniew Zieliński (2015)
Herb duchownego Ut unum sint
Aby byli jedno
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1965
Gdańsk

Biskup diecezjalny
koszalińsko-kołobrzeski
Okres sprawowania

od 2023

Biskup koadiutor koszalińsko-kołobrzeski
Okres sprawowania

2022–2023

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 maja 1991

Nominacja biskupia

26 września 2015

Sakra biskupia

24 października 2015

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 października 2015

Miejscowość

Gdańsk

Miejsce

bazylika archikatedralna Trójcy Świętej

Konsekrator

Sławoj Leszek Głódź

Współkonsekratorzy

Celestino Migliore
Tadeusz Gocłowski

Zbigniew Jan Zieliński[1] (ur. 14 stycznia 1965 w Gdańsku) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor socjologii, biskup pomocniczy gdański w latach 2015–2022, biskup koadiutor koszalińsko-kołobrzeski w latach 2022–2023, biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski od 2023, administrator apostolski sede vacante archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej w 2024.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 stycznia 1965 w Gdańsku. Kształcił się w miejscowym Technikum Budowy Okrętów. W 1985 złożył egzamin dojrzałości, po czym rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Gdańskim Seminarium Duchownym[2]. W ich trakcie praktykował w Areszcie Śledczym w Gdańsku i w pallotyńskim domu opieki społecznej dla osób upośledzonych w Gdańsku[1]. 18 maja 1991 w bazylice Mariackiej w Gdańsku został wyświęcony na prezbitera[2] przez biskupa diecezjalnego gdańskiego Tadeusza Gocłowskiego[3]. Od 1995 kontynuował studia na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej[1]. Uzyskał licencjat z katolickiej nauki społecznej[2], a także doktorat z socjologii na podstawie obronionej w 2004 dysertacji Przekaz wartości religijnych w zreformowanej polskiej szkole publicznej po 1990 roku[1].

Pracował jako wikariusz w parafiach: Matki Boskiej Bolesnej w Gdańsku (1991–1999) i archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku (1999–2000)[2] oraz jako proboszcz w parafiach: św. Michała Archanioła w Sopocie (2004–2007), archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku (2007–2014)[1][4] i konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku (2014–2015)[2][5]. Ponadto w 2007 pełnił funkcję dziekana dekanatu Sopot, a w latach 2007–2014 dziekana dekanatu Gdańsk Oliwa. W latach 2000–2008 był dyrektorem wydziału duszpasterskiego gdańskiej kurii. Wszedł w skład rady duszpasterskiej, rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych[4]. Był kapelanem Zakładu Karnego w Gdańsku-Przeróbce, duszpasterzem m.in. studentów, leśników i Kościelnej Służby Mężczyzn „Semper Fidelis”. Brał udział w przygotowaniach wizyty papieskiej w Trójmieście w 1999, a także w pracach III Synodu Gdańskiego. Był odpowiedzialny za trwającą sześć lat peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego po archidiecezji i renowację zabytkowych kościołów[1]. W 2005 został kanonikiem honorowym kapituły katedralnej, w 2008 prałatem kapitulnym, a w latach 2013–2014 pełnił funkcję prepozyta kapituły katedralnej w Gdańsku. W 2007 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości[4]. W Gdańskim Seminarium Duchownym objął wykłady z teologii pastoralnej, a na Uniwersytecie Gdańskim wykłady z socjologii religii[1].

26 września 2015 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Medeli[6][7]. Święcenia biskupie otrzymał 24 października 2015 w bazylice archikatedralnej Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie[8]. Udzielił mu ich Sławoj Leszek Głódź, arcybiskup metropolita gdański, w asyście arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Tadeusza Gocłowskiego, arcybiskupa seniora gdańskiego[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ut unum sint” (Aby byli jedno)[9].

10 marca 2022 papież Franciszek przeniósł go na urząd biskupa koadiutora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej[10][11], który objął 16 marca 2022[12]. 2 lutego 2023, po przyjęciu przez papieża rezygnacji biskupa Edwarda Dajczaka, objął kanonicznie urząd biskupa diecezjalnego[13][14]. Ingres do katedry Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Koszalinie odbył 4 marca 2023[15], a dzień później do bazyliki konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu[16].

24 lutego 2024 papież Franciszek mianował go administratorem apostolskim sede vacante archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej[17]. Zarząd nad archidiecezją sprawował od 26 lutego[18] do 25 października 2024[19].

W Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Rady ds. Społecznych[20]. W 2022 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego gdańskiego Piotra Przyborka[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Proboszcz gdańskiej bazyliki Mariackiej mianowany biskupem pomocniczym. episkopat.pl (arch.), 2015-09-26. [dostęp 2016-10-18].
  2. a b c d e Nowy Biskup Pomocniczy. diecezja.gdansk.pl (arch.). [dostęp 2016-10-18].
  3. a b c Zbigniew Zieliński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
  4. a b c Zbigniew Zieliński na dawnej stronie archidiecezji gdańskiej. diecezja.gdansk.pl (arch.). [dostęp 2016-10-18].
  5. Nowy proboszcz Bazyliki Mariackiej w Gdańsku. dziennikbaltycki.pl, 2015-11-29. [dostęp 2019-08-08].
  6. Nomina di Ausiliare Gdańsk (Polonia). press.vatican.va, 2015-09-26. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).
  7. Gdańsk: Ks. prał. Zbigniew Zieliński – biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej. episkopat.pl (arch.), 2015-09-26. [dostęp 2016-10-18].
  8. J. Hlebowicz: Ks. Zieliński przyjął święcenia biskupie. gdansk.gosc.pl, 2015-10-24. [dostęp 2015-10-25].
  9. Święcenia biskupie w Gdańsku. episkopat.pl (arch.), 2015-10-23. [dostęp 2016-10-18].
  10. Nomina del Vescovo Coadiutore di Koszalin-Kołobrzeg (Polonia). press.vatican.va, 2022-03-10. [dostęp 2022-03-10]. (wł.).
  11. Komunikat Nuncjatury: Bp Zbigniew Zieliński – biskupem koadiutorem diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. episkopat.pl, 2022-03-10. [dostęp 2022-03-11].
  12. A. Wilman: Bp Zbigniew Zieliński objął urząd biskupa koadiutora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. episkopat.pl, 2022-03-16. [dostęp 2022-03-16].
  13. Rinuncia e successione del Vescovo di Koszalin-Kołobrzeg (Polonia). press.vatican.va, 2023-02-02. [dostęp 2023-02-02]. (wł.).
  14. Komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce. episkopat.pl, 2023-02-02. [dostęp 2023-02-04].
  15. K. Matejek: Bp Zieliński zasiadł na katedrze w Koszalinie. koszalin.gosc.pl, 2023-03-04. [dostęp 2023-03-04].
  16. K. Matejek: Jedność. Czym ona jest?. koszalin.gosc.pl, 2023-03-05. [dostęp 2023-03-05].
  17. Szczecin: Abp Andrzej Dzięga przechodzi na emeryturę. Bp Zbigniew Zieliński – administratorem apostolskim „sede vacante”. nuncjatura.pl, 2024-02-24. [dostęp 2024-02-24].
  18. Biskup Zbigniew Zieliński objął urząd administratora apostolskiego. kuria.pl, 2024-02-26. [dostęp 2024-02-26].
  19. Kanoniczne objęcie Archidiecezji przez Arcybiskupa Wiesława Śmigla. kuria.pl, 2024-10-26. [dostęp 2024-10-26].
  20. Bp Zbigniew Zieliński – biskupem koadiutorem diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. episkopat.pl, 2022-03-10. [dostęp 2022-03-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]