Zamek w Rajkowcach
49°19′37″N 27°45′23″E/49,326944 27,756389| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°19′37″N 27°45′23″E/49,326944 27,756389
| |
Zamek w Rajkowcach – zameczek obronny, jeden z ośrodków dawnego klucza felsztyńskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Niewielki zamek obronny należał pierwotnie do rodu Herburtów, później Kalinowskich. Poprzez małżeństwo dziedziczki Kalinowskich Marianny z Józefem Kajetanem Grabianką, którzy byli rodzicami alchemika i mesjanisty Tadeusza, zamek przeszedł na własność Grabianków. Według podania, w zameczku broniła się przed Tatarami jedna z właścicielek, Marianna Grabianczanka (Grabianka). Później Grabiankowie przenieśli się stąd do wsi Ostapkowce[1], nad rzeką Smotrycz w pow. proskurowskim[2].
Pod koniec XVIII w. zamek w Rajkowcach znajdował się w zastawie u kasztelana kamienieckiego Onufrego Morskiego, brata wybitnego przywódcy obozu patriotycznego Tadeusza. Kasztelan urządzał w nim przedstawienia teatralne dla przyjeżdżających z pobliskiego Mikołajewa książąt Czartoryskich, ich otoczenia oraz bawiących u nich gości. W Rajkowcach wystawił m.in. Powrót posła Niemcewicza oraz przetłumaczoną przez generała Czartoryskiego komedię francuską Regnarda Bliźniacy, w którym to przedstawieniu tytułowe role bliźniaków zagrali pisarz Julian Ursyn Niemcewicz i ojciec poety Antoniego Malczewskiego[3].
W 1781 zameczek w Rajkowcach powrócił w posiadanie Grabianków. Od właścicieli nabyli go Skibniewscy, w których posiadaniu znajdował się w XIX w.[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX. Warszawa: 1888, s. 497.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880–1902, s. 661–662.
- ↑ Aleksander Czaja, Julian Ursyn Niemcewicz. Fragment biografii 1758–1796, Toruń 2005, Wydawnictwo Naukowe „Grado”, s. 33, 133–134.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX. Warszawa: 1888, s. 497.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII, Warszawa, 1880–1902, s. 661–662.
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, Warszawa, 1880–1902, s. 497.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Rajkowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 497.