Przejdź do zawartości

Zamek w Hubkowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Hubkowie
Ilustracja
Zamek w Hubkowie, rys. Napoleon Orda
Państwo

 I Rzeczpospolita

Miejscowość

Hubków

Typ budynku

zamek

Styl architektoniczny

renesans

Rozpoczęcie budowy

XV w.

Ważniejsze przebudowy

XVI w.

Zniszczono

1708

Pierwszy właściciel

Siemaszkowie

Kolejni właściciele

Konstanty Siemaszko, Mikołaj Siemaszko, Stanisław Daniłowicz, Jan Cetner, Józef Potocki, Potoccy herbu Pilawa

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Hubkowie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Hubkowie”
Ziemia50°49′50″N 27°03′04″E/50,830556 27,051111

Zamek w Hubkowie – ruiny zamku wybudowanego w XV wieku w Hubkowie na Wołyniu. Jego pierwszymi właścicielami byli Siemaszkowie, którzy mieli tu główną siedzibę[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Zamek w l. 1918–1937

Zamek wzmiankowany w kronice z 1504 roku, więc prawdopodobnie późniejszy postawiono na miejscu warowni zniszczonej przez Tatarów. Zamek w stylu renesansowym zbudowany został w 1613 r. przez Konstantego Siemaszkę[2]. W 1629 r. właścicielem zamku był Stanisław Daniłowicz, ożeniony z Maryną, córką Mikołaja Siemaszki[1], ostatniego z rodu właściciela warowni. W 1676 r. zamek, wniesiony jako wiano, należy do starosty lwowskiego Jana Cetnera a później w drodze ugody rodzinnej przeszedł na własność Teofili żony Józefa Felicjana Potockiego. Zamek był zamieszkały do 1708 r., kiedy to podczas III wojny północnej ostatecznie został zniszczony przez wojska szwedzkie[1]. Potoccy nie odbudowywali już zamku tylko przenieśli się do pobliskich Siedliszcz i tam zbudowali nową siedzibę[1]. Od tego czasu zamek niszczał[2].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]
Ruin zamku
Ruin zamku w 2007
Widok z ruin zamku na Słucz

Za czasów Mikołaja Siemaszki zamek stał na dwóch przeciwległych górach, połączonych ze sobą mostem[1]. Otoczony był murami obronnymi i basztami ze strzelnicami. Na dziedzińcu znajdowała się studnia[1] a pod całymi zabudowaniami zamku ciągnęły się murowane lochy, które prawdopodobnie stanowiły przejście do rzeki[1]. T. J. Stecki w 1879 r. tak pisze w Wieku o zwaliskach zamku: odłamy baszt, obwodowe mury, a w nich ślady strzelnic, wszystko tak dobrze zachowane, że nawet rozporządzenie komnat jeszcze gdzieniegdzie widoczne. Jedna baszta od wschodu najwznioślejsza, oba swe piętra zachowała, dachu tylko na niej brakuje. W ogólności ruiny te przedstawiają się niezmiernie efektownie i malowniczo[1]. Pod koniec XIX w. stały jeszcze baszty i mury obronne, a także widoczne były pozostałości pomieszczeń mieszkalnych[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 198-200.
  2. a b c Hubków. [dostęp 2013-08-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]