Wzgórze królików

Wodnikowe Wzgórze

Watership Down

Gatunek	dramat przygodowy
Kraj produkcji	Wielka Brytania
Język	angielski
Czas trwania	92 minuty
Reżyseria	Martin Rosen
Scenariusz	Martin Rosen
Główne role	John Hurt Richard Briers Michael Graham Cox John Bennett Harry Andrews Simon Cadell
Muzyka	Angela Morley Malcolm Williamson
Montaż	Terry Rawlings
Produkcja	Martin Rosen
Wytwórnia	Nepenthe Productions
Dystrybucja	Cinema International Corporation
Budżet	2 000 000 GBP

Wodnikowe Wzgórze (ang. Watership Down) – brytyjski animowany film przygodowo-dramatyczny z 1978 roku napisany, wyprodukowany i wyreżyserowany przez Martina Rosena, oparty na powieści Richarda Adamsa z 1972 roku.

Fabuła

Grupa królików, prowadzona przez Leszczynka i jego brata-jasnowidza Piątka, ucieka ze swojej królikarni niedaleko Sandleford, gdy Piątek ma apokaliptyczną wizję zniszczenia królikarni przez człowieka, który zajął ziemię, pod zabudowę. Króliki po stawieniu czoła wielu trudnościom w końcu docierają na wzgórze. Zdają wkrótce sprawę, że potrzebują samic, by nowa królikarnia mogła przetrwać. Misja z udziałem mewy Kihara prowadzi do konfliktu z militarystyczną i totalitarną królikarnią Efrafa rządzoną przez tyranicznego generała Czyśća. Powstaje plan infiltracji królikarni Czyśćca i uwolnienia samic i samców, których przetrzymuje w niewoli. Bitwa będzie krwawa i desperacka, a przeżyją tylko najprzebieglejsze króliki.

Obsada głosowa

• John Hurt – Leszczynek
• Richard Briers – Piątek
• Michael Graham Cox – Czubak
• John Bennett – kapitan Ostrzeń
• Harry Andrews – generał Czyściec
• Simon Cadell – Ostrężnik
• Terence Rigby – Srebrny
• Roy Kinnear – Dołek
• Richard O’Callaghan – Mlecz
• Zero Mostel – Kihar
• Hannah Gordon – Hyzentlaja
• Clifton Jones – Czerniec
• Nigel Hawthorne – kapitan Firlet
• Denholm Elliott – Pierwiosnek
• Mary Maddox – Koniczynka
• Derek Griffiths –
  • kapitan Werben,
  • kapitan Trybulec
• Ralph Richardson – Wielki Królik
• Michael Hordern – Frys
• Joss Ackland – Czarny Królik z Inle
• Lynn Farleigh – Tab
• Michelle Price – Lucy

Źródło:

Produkcja

Produckja filmu rozpoczęła się w 1975 roku. Producent Martin Rosen zebrał zespół animacyjny pod kierownictwem animatora Johna Hubleya (co ciekawe, mieli studio w pobliżu Warren Street w Londynie). Hubley spędził rok nad filmem, zmagając się z pomysłami i tematyką. Postęp prac był jednak powolny, a on i Rosen nie zgadzali się ze sobą. Ostatecznie Hubley odszedł z projektu, choć jego duch przetrwał w formie unoszącego się epilogu, kiedy Czarny Królik przychodzi po Leszczynka. Prolog został on rozwinięty przez australijską scenografkę Lucianę Arrighi, która z kolei inspirowała się rodzimą sztuką Aborygenów. Mike Batt nagrał trzy piosenki z myślą o włączeniu do filmu, ale uznano je za zbyt nachalne. Dwie z nich zostały odrzucone i przyjęto utwór „Bright Eyes” w wykonaniu Arta Garfunkela, który w ostatecznej wersji filmu zawiera wydłużoną przerwę orkiestrową.

Produkcja o budżecie 2 milionów funtów została sfinansowana niezależnie i nie miała dystrybutora po ukończeniu. Jej mroczna tematyka i krwawe sceny nie trafiały w gust każdego. Po wielu odrzuceniach, Cinema International Corporation w końcu zgodziło się zająć dystrybucją filmu, ale tylko pod warunkiem, że producenci pokryją koszty promocji. Po szybkim zorganizowaniu dodatkowego finansowania, film miał swoją premierę w kinie Empire na Leicester Square 19 października 1978 roku.

Odbiór krytyczny

Wodnikowe Wzgórze stopniowo zyskiwał popularność, zaczynając od ograniczonej premiery, by ostatecznie trafić na ekrany w całym kraju i stał się szóstym najpopularniejszym filmem 1979 roku w Wielkiej Brytanii pod względem przychodów z biletów kinowych. Film zdobył dorosłych fanów dzięki późnym seansom nocnym, a później wracał do kin w różnych pokazach typu „podwójny seans”. Jego sukces został wzmocniony przez ogromną popularność piosenki przewodniej „Bright Eyes”. Singiel ukazał się w marcu 1979 roku, około sześć miesięcy po premierze filmu, ale zajął pierwsze miejsce na listach przebojów na sześć tygodni, sprzedał się w liczbie 1 155 000 kopii i stał się najlepiej sprzedającym singlem roku.

„Bright Eyes” wzmocniło wśród nowych widzów przekonanie, że film był łagodną produkcją dla dzieci, co wzbudziło niepokój wielu rodziców w związku z przyznaną filmowi kategorią wiekową U. Nawet właściciele kin byli zaniepokojeni. W lipcu 1979 roku branżowy magazyn „Screen International” opublikował list od kierownika kina Peterhead Playhouse, który pytał, dlaczego Superman otrzymał kategorię A, gdy zaś Wodnikowe Wzgórze, określone przez niego jako „bardzo brutalne i przerażające”, otrzymało kategorię U.

Autor oryginalnej powieści Richard Adams wyraził się pozytywnie o filmie, jednak zauważył duże odejścia od książki i preferował, by ludzi przynajmniej przeczytali książkowy oryginał.

Linki zewnętrzne

• Wodnikowe Wzgórze w bazie IMDb (ang.)