Przejdź do zawartości

Wyspa Wniebowstąpienia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyspa Wniebowstąpienia
Ascension Island
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Wielka Brytania

Siedziba

Georgetown

Data powstania

1815

Gubernator

gubernator Lisa Kathleen Phillips

Zarządzający

Administrator

Powierzchnia

88 km²

Populacja 
• liczba ludności


880

Numer kierunkowy

+247

Strefa czasowa

UTC +0

Języki urzędowe

angielski

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa
Wyspa Wniebowstąpienia
Ilustracja
Wyspa w 2010 roku, widziana z satelity
Państwo

 Wielka Brytania

Terytorium zamorskie

 Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha

Akwen

Ocean Atlantycki

Powierzchnia

88 km²

Populacja (szac.)
• liczba ludności
• gęstość


880
10 os./km²

Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego
Mapa konturowa Oceanu Atlantyckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wyspa Wniebowstąpienia”
Ziemia7°56′S 14°25′W/-7,933333 -14,416667
Mapa wyspy

Wyspa Wniebowstąpienia (ang. Ascension Island) – wyspa pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Atlantyckim, około 1600 km od wybrzeży Afryki. Wyspa została odkryta przez Portugalczyków w roku 1501. W 1815 roku została zajęta przez Brytyjczyków. Wchodzi w skład kolonii brytyjskiej Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha. Najwyższym punktem wyspy jest szczyt Green Mountain o wysokości 859 m n.p.m. Jej powierzchnia wynosi 88 km², a zamieszkuje ją ok. 1,2 tys osób. Główną osadą i portem wyspy jest Georgetown.

Zastygła lawa bazaltowa otacza Comfortless Cove
Zdjęcie wyspy z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej z 2003 roku

Wyspa Wniebowstąpienia posiada własną domenę internetową .ac.

Na wyspie występował niegdyś gatunek endemicznego ptaka chruścielaka atlantyckiego (Atlantisia elpenor, Olson, 1973)[1] z rodziny chruścielowatych (Rallidae). Ostatniego osobnika zanotowano w 1815[2].

W czasie wojny o Falklandy była brytyjską bazą wojskową. Obecnie na wyspie znajduje się baza lotnicza RAF Wideawake oraz jedna z pięciu baz kontroli i monitorowania systemu GPS zarządzanych przez siły lotnicze USA (pozostałe cztery bazy znajdują się na Hawajach, Kwajalein, Diego Garcia i w Colorado Springs[3]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mielczarek P., Cichocki W., 1999, Polskie nazewnictwo ptaków świata, Notatki Ornitologiczne tom 40 – zeszyt specjalny.
  2. Adams M.P.(et al.), 2003, Extinct and endangered (‘E&E’) birds: a proposed list for collection catalogues.
  3. GPS Ground Segment. ESA navipedia, 2011. [dostęp 2014-12-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]