Przejdź do zawartości

Tytus Flawiusz Sabinus (8–69)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tytus Flawiusz Sabinus
Data i miejsce urodzenia

8
Rieti, Imperium rzymskie

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 69
Rzym

prefekt miasta Rzym
Okres

od 56
do 69

Tytus Flawiusz Sabinus (Titus Flavius Sabinus; ur. 8, zm. 21 grudnia 69 w Rzymie) – prefekt Rzymu w latach 56-69 (z przerwami).

Syn Tytusa Flawiusza Sabinusa (I) i jego żony Wespazji Polli

Był rzymskim senatorem, namiestnikiem Mezji i konsulem (dwukrotnie). Przez czternaście lat piastował urząd prefekta Rzymu - zapewne od 56 do 60 i od 61 do 69 roku. Zginął w grudniu 69 roku, walcząc z wojskami cesarza Witeliusza.

Starszy brat Wespazjana, stryj Tytusa i Domicjana.

Miał dwóch synów: Tytusa Flawiusza Sabinusa (III) oraz Flawiusza Klemensa oraz córkę Plautillę.

Bohater powieści Paula L. Maiera Rzym w płomieniach. Pojawia się w powieści Miki Waltariego Wrogowie rodzaju ludzkiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.