Taiichi Ōno

Taiichi Ōno
大野耐一
Data i miejsce urodzenia	29 lutego 1912 ; Dalian (Republika Chińska)
Data i miejsce śmierci	28 maja 1990 ; Toyota (Japonia)
Zawód, zajęcie	inżynier przemysłowy, menedżer
Narodowość	japońska
Alma Mater	Nagoya Institute of Technology

Taiichi Ōno (jap. 大野耐一 Ōno Taiichi; ur. 29 lutego 1912 w Dalianie, zm. 28 maja 1990 w Toyocie) − japoński inżynier, menedżer, twórca Systemu Produkcyjnego Toyoty (TPS).

Życiorys

Taiichi Ōno urodził się w 1912 w Dalianie, gdzie jego ojciec pracował dla Kolei Mandżurskich. Pod koniec I wojny światowej rodzina Ōno przeprowadziła się do Japonii^[1].

W 1932 ukończył politechnikę w Nagoi^[2]. W tym samym roku rozpoczął pracę w należącej do rodziny Toyoda firmie Toyoda Bōshoku produkującej maszyny dla przemysłu włókienniczego. Po sprzedaży tego przedsiębiorstwa brytyjskiej spółce Platt Brothers, rodzina Toyoda zainwestowała środki uzyskane z tej transakcji w dalsze rozwijanie produkcji samochodów. W 1937 została ona skoncentrowana w nowo utworzonej spółce Toyota Motor Company.

Taiichi Ōno podjął pracę w Toyocie w 1943. W 1954 awansował na stanowisko dyrektora, w 1970 dyrektora wykonawczego, a w 1975 − wiceprezesa firmy.

Od połowy lat 40. zaczął wdrażać nowe narzędzia i zasady organizacji pracy, które później zostały nazwane Systemem Produkcyjnym Toyoty. W 1948 rozpoczął wprowadzanie systemu ssącego (ang. pull system), zainspirowany rozwiązaniami stosowanymi w amerykańskim przemyśle lotniczym w czasie II wojny światowej oraz w amerykańskich supermarketach^[3]. W 1960 wdrożył w nowym zakładzie Toyota Motomachi system kanban, nad którym pracował od lat 50. Umożliwiło to prowadzenie produkcji opartej na zasadzie just in time (JIT). W 1962 nowy system Ōno został wprowadzony we wszystkich fabrykach Toyoty, a od 1965 zaczął być on również wdrażany u kooperantów japońskiego koncernu^[4].

W 1966 fabryka Kamigo stała się pierwszym zakładem produkcyjnym Toyoty, w którym Ōno wprowadził jidokę (autonomizację) na całej linii produkcyjnej.

W 1978 w wydanej w języku japońskim książce poświęconej Systemowi Produkcyjnemu Toyoty Ōno przedstawił po raz pierwszy klasyfikację mudy, czyli marnotrawstwa (strat) występującego w firmie produkcyjnej^[5].

W 1978 odszedł z Toyoty i objął stanowisko prezesa jednej ze spółek-córek i zarazem dostawcy koncernu, Toyota Gosei^[6].

Zmarł 28 maja 1990 w japońskim mieście Toyota^[1].

Publikacje w języku angielskim

Taiichi Ohno: Toyota Production System: Beyond Large-Scale Production. Cambridge: Productivity Press, 1988. ISBN 0-915299-14-3. (wydanie japońskie: 1978, wydanie polskie: 2008)
Taiichi Ohno: Workplace management. Cambridge: Productivity Press, 1988. ISBN 0-915299-19-4. (wydanie japońskie: 1982)
Taiichi Ohno, Setsuo Mito: Just-In-Time for Today and Tomorrow. Cambridge: Productivity Press, 1988. ISBN 0-915299-20-8. (wydanie japońskie: 1986)

Krąg Ohno

Taiichi Ōno był zwolennikiem bezpośredniej, głębokiej obserwacji oraz analizy procesów w miejscu wykonywania pracy (jap. gemba). Jedną ze stosowanych przez niego metod szkoleniowych było stawianie pracownika, często na kilka godzin, w kręgu narysowanym na podłodze hali produkcyjnej. Dzięki temu pracownik nabierał świadomości gemba – uczył się procesów i gromadził spostrzeżenia na temat potencjalnych usprawnień^[7]. Ćwiczenie to nazywane jest w literaturze zarządzania kręgiem Ohno^[8].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b John Holusha: Taiichi Ohno, Whose Car System Aided Toyota's Climb, Dies at 78. [w:] The New York Times [on-line]. nytimes.com. [dostęp 2013-06-23].
↑ Mary A. Junewick (red.): LeanSpeak. The Productivity Business Improvement Dictionary. New York: Productivity Press, 2002, s. 92. ISBN 1-56327-275-X.
↑ Michael A. Cusumano. Manufacturing Innovation: Lessons from the Japanese Auto Industry. „Sloan Management Review”. 30/1, s. 34, Fall 1988.
↑ Tahahiro Fujimoto: The evolution of manufacturing system at Toyota. New York: Oxford University Press, 1999, s. 61. ISBN 0-19-512320-4.
↑ Wyd. polskie zob. :Taiichi Ohno: System Produkcyjny Toyoty. Więcej niż produkcja na dużą skalę. Wrocław: ProdPress.com, 2008, s. 22. ISBN 978-83-926020-8-8.
↑ Shigeo Shingo: A Revolution in Manufacturing: the SMED System. Portland: Productivity Press, 1985, s. 154. ISBN 0-915299-03-8.
↑ Masaaki Imai: Gemba kaizen. Zdroworozsądkowe, niskokosztowe podejście do zarządzania. Warszawa: Wydawnictwo MT Biznes, 2006, s. 64. ISBN 83-88970-77-1.
↑ Jeffrey K. Liker: Droga Toyoty. 14 zasad zarządzania wiodącej firmy produkcyjnej świata. Warszawa: Wydawnictwo MT Biznes, 2005, s. 346-347. ISBN 978-83-88970-92-4.

Bibliografia

Nota biograficzna na wewnętrznej stronie okładki [w:] Taiichi Ohno: Workplace management. Cambridge: Productivity Press, 1988. ISBN 0-915299-19-4.

[NYT-1] John Holusha: Taiichi Ohno, Whose Car System Aided Toyota's Climb, Dies at 78. [w:] The New York Times [on-line]. nytimes.com. [dostęp 2013-06-23].

[2] Mary A. Junewick (red.): LeanSpeak. The Productivity Business Improvement Dictionary. New York: Productivity Press, 2002, s. 92. ISBN 1-56327-275-X.

[3] Michael A. Cusumano. Manufacturing Innovation: Lessons from the Japanese Auto Industry. „Sloan Management Review”. 30/1, s. 34, Fall 1988.

[4] Tahahiro Fujimoto: The evolution of manufacturing system at Toyota. New York: Oxford University Press, 1999, s. 61. ISBN 0-19-512320-4.

[5] Wyd. polskie zob. :Taiichi Ohno: System Produkcyjny Toyoty. Więcej niż produkcja na dużą skalę. Wrocław: ProdPress.com, 2008, s. 22. ISBN 978-83-926020-8-8.

[6] Shigeo Shingo: A Revolution in Manufacturing: the SMED System. Portland: Productivity Press, 1985, s. 154. ISBN 0-915299-03-8.

[7] Masaaki Imai: Gemba kaizen. Zdroworozsądkowe, niskokosztowe podejście do zarządzania. Warszawa: Wydawnictwo MT Biznes, 2006, s. 64. ISBN 83-88970-77-1.

[8] Jeffrey K. Liker: Droga Toyoty. 14 zasad zarządzania wiodącej firmy produkcyjnej świata. Warszawa: Wydawnictwo MT Biznes, 2005, s. 346-347. ISBN 978-83-88970-92-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]