Przejdź do zawartości

Stefan Urbanowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Urbanowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1891
Warszawa

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1940
Sachsenhausen (KL)

Zawód, zajęcie

adwokat

Stefan Urbanowicz (ur. w 1891 w Warszawie, zm. 4 lipca 1940 w Sachsenhausen (KL)) – polski adwokat, urzędnik państwowy, obrońca w procesie brzeskim.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1891 w Warszawie jako syn Józefa i Anieli ze Strumfeldów[1]. Gimnazjum Chrzanowskiego ukończył w rodzinnym mieście, zaś studia prawnicze w Moskwie[2].

Był pracownikiem Biura Komisji Sejmowo-Konstytucyjnej Tymczasowej Rady Stanu[3].

W 1922 był dyrektorem Departamentu Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[4]. Po zamachu na Prezydenta Gabriela Narutowicza cały departament został zdymisjonowany[5]. Na listę adwokatów wpisał się w 1923[2] i rozpoczął karierę jako adwokat. 6 września 1930 został członkiem Państwowej Komisji Wyborczej z ramienia Piasta przed wyborami parlamentarnymi w 1930[6][7]. Podczas procesu brzeskiego podjął się obrony Władysława Kiernika a także Wincentego Witosa[5]. Od kwietnia 1937 do czerwca 1938 był Dziekanem Warszawskiej Izby Adwokackiej (Rady Adwokackiej)[8][9]. W latach 1937–1938 był też redaktorem naczelnym pisma adwokatury polskiej „Palestry[2]. Ponadto, był członkiem Komitetu Redakcyjnego czasopisma „Orzecznictwo Sądów Najwyższych w sprawach podatkowych i administracyjnych”[10]. Działał też w Stowarzyszeniu Prawników Polskich”[11]. Pisywał do „Palestry”[9]. Na początku wojny został aresztowany przez Gestapo, osadzony w Pawiaku, ostatecznie 3 maja 1940 wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen (KL), gdzie zmarł 4 lipca 1940[5][12].

Po przejściu na kalwinizm, rozwodzie z pierwszą żoną (w 1918) w 1921 w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym poślubił Anielę Urbanowicz z d. Reicher[1]. Mieli dwie córki[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b https://poczekalnia.genealodzy.pl/pliki/AP-Warszawa/USCWarszawa_JeszczeNieWAPW/0182_EwReformowane/EwRef_1921MZ/M/028-029.jpg
  2. a b c Informacja biograficzna na stronie „Palestry”. [dostęp 2014-02-06].
  3. Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 219.
  4. Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego nr 12 z 2009 s. 243. [dostęp 2014-02-06].
  5. a b c maszynopis autorstwa L. Sedlaczka pt. Ślady ludzi i historycznych wydarzeń w gminie Ożarów Mazowiecki. [dostęp 2014-02-06].
  6. M.P. z 1930 r. nr 207, poz. 292.
  7. Skład państw. komisji wyborczej. „Przyjaciel Ludu”. Nr 38, s. 1, 1930. 
  8. Zdzisław Krzemiński: Historia warszawskiej adwokatury. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2009, s. 67. ISBN 978-83-255-0519-6.
  9. a b Marcin Zaborski. Adwokaci II RP o ustroju adwokatury. „Palestra”. 9-10, 2011. 
  10. Reklama miesięcznika w Dzienniku Urzędowym Ministra Spraw Wewnętrznych nr 37 z 1938. [dostęp 2014-02-06].
  11. Informacje w „Wileńskim Przeglądzie Prawniczym” nr 4 z 1 kwietnia 1934. [dostęp 2014-02-06].
  12. Zdzisław Krzemiński: Historia warszawskiej adwokatury. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2009, s. 146. ISBN 978-83-255-0519-6.
  13. Wywiad z córką Stefana i Anieli - Haliną Urbanowicz-Woyke. [dostęp 2014-02-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]