Przejdź do zawartości

Selenin sodu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Selenin sodu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Na2SeO3

Masa molowa

172,94 g/mol

Wygląd

kolor od białego do beżowego; słaby, charakterystyczny zapach

Identyfikacja
Numer CAS

10102-18-8 (bezwodny)
26970-82-1 (pentahydrat)

PubChem

24934

Podobne związki
Inne aniony

Na2SeO4, Na2SO3

Inne kationy

K2SeO3, MgSeO3, CaSeO3, BaSeO3, ZnSeO3

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Selenin sodunieorganiczny związek chemiczny, sól sodowa kwasu selenawego. Występuje jako odmiana bezwodna lub pentahydrat (Na2SeO3·5 H2O).

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Selenin sodu jest ciałem stałym barwy od białej do beżowej (bezwodny) lub bezbarwnym (pentahydrat). Ma właściwości higroskopijne.

Jest rozpuszczalny w wodzie. Wartość pH jego roztworów wodnych wynosi ok. 9 dla stężenia 50 mg/l[2].

Synteza

[edytuj | edytuj kod]

Selenin sodu można otrzymać w reakcji stężonego kwasu selenawego z roztworem wodorotlenku sodu wolnego od węglanów[4]:

H
2
SeO
3
+ 2NaOH → Na
2
SeO
3
+ 2H
2
O

Po zatężeniu z roztworu krystalizuje sól pięciowodna Na
2
SeO
3
·5H
2
O
o czystości analitycznej. Podczas ogrzewania w 40 °C przechodzi w sól bezwodną[4].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Selen jest niezbędnym mikroelementem dla człowieka[5], dlatego selenin sodu bywa stosowany jako suplement diety, także w odżywkach dla niemowląt[6]. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności określił bezpieczny limit dzienny spożycia na 300 μg[7].

Selenin sodu jest też stosowany jako środek owadobójczy, z dawką skuteczną na poziomie 10mg/kg[8].

Toksyczność

[edytuj | edytuj kod]

Substancja działa silnie drażniąco na błony śluzowe oczu i dróg oddechowych. Powoduje odoskrzelowe zapalenie płuc oraz obrzęk płuc. Działa toksycznie na wiele narządów: wątrobę, nerki, drogi moczowe, przewód pokarmowy, śledzionę, szpik kostny, serce oraz nerwy.

Ze względu na swoją toksyczność bywa wykorzystywany w próbach samobójczych[9].

Działanie na organizmy wodne

[edytuj | edytuj kod]

Selenin sodu działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.

Dawki śmiertelne dla niektórych organizmów:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Department of Chemistry, The University of Akron: Sodium selenite. [dostęp 2011-09-23]. (ang.).
  2. a b Sodium selenite, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 500120 [dostęp 2011-09-23] (niem. • ang.).
  3. Selenin sodu (nr 214485) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  4. a b F. Feher, Sodium Selenite, [w:] Georg Brauer (red.), Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, New York • London: Academic Press, 1963, s. 431–432 (ang.).
  5. P. Kamble i inni, Selenium Intoxication with Selenite Broth Resulting in Acute Renal Failure and Severe Gastritis, „Saudi Journal of Kidney Diseases and Transplantation”, 20 (1), 2009, s. 106, PMID19112227 [dostęp 2023-11-12] (ang.).
  6. Meng-Jie He i inni, Selenium in infant formula milk, „Asia Pacific Journal of Clinical Nutrition”, 27 (2), 2018, DOI10.6133/apjcn.042017.12, PMID29384312 [dostęp 2023-11-15] (ang.).
  7. EFSA Panel on Additives and Products or Substances used in Animal Feed, Safety and efficacy of selenium compounds (E8) as feed additives for all animal species: sodium selenite, based on a dossier submitted by Retorte GmbH Selenium Chemicals and Metals, „EFSA Journal”, 14 (2), 2016, DOI10.2903/j.efsa.2016.4398 [dostęp 2023-11-15] (ang.).
  8. Sodium Selenite [online], omanchem.com [dostęp 2023-11-12].
  9. A. Gasmi i inni, Acute selenium poisoning, „Veterinary and Human Toxicology”, 39 (5), 1997, s. 304–308, ISSN 0145-6296, PMID9311090.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Mizerski: Tablice chemiczne. Warszawa: wydawnictwo Adamantan, 2004.