Schio

Schio
	gmina
Państwo	Włochy
Region	Wenecja Euganejska
Prowincja	Vicenza
Kod ISTAT	024100
Powierzchnia	67 km²
Populacja (2004); • liczba ludności	; 37 281
• gęstość	556,4 os./km²
Numer kierunkowy	0445
Kod pocztowy	36015
	Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Schio
	Położenie na mapie Włoch Schio
	45°43′N 11°22′E/45,716667 11,366667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Schio – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Vicenza, na wschód od Jeziora Garda. Dookoła rozciągają się Małe Dolomity (Przedalpy Włoskie).

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 37 281 osób, a gęstość zaludnienia wynosi 556,4 os./km².

Historia

Nazwa miejscowości pochodzi z łaciny - "escletum" oznacza drewno dębu - a po raz pierwszy została użyta w jednym z dokumentów benedyktynów z Vicenzy. Pierwsze osady założono wokół dwóch wzgórz; obecnie znajduje się w tych miejscach stary zamek oraz majestatyczna neoklasyczna katedra.

W XII wieku Schio było już ważnym centrum produkcji wełny. Do roku 1311 miastem władała rodzina weneckich Maltraversi.

Obecnie Schio jest miastem przemysłowym, a to za sprawą Alessandra Rossiego, który założył największą w XIX wieku włoską firmę produkującą wełnę (Lanerossi). Rossi budował również domy, przedszkola, szkoły, teatry i ogrody dla swoich pracowników. Najważniejszymi fabrykami włókienniczymi w Schio były Lanerossi, Conte i Cazzola. Schio nazywano "włoskim Manchesterem", gdyż miasto stanowiło kluczowy punkt handlu wełną na północy, podobnie jak brytyjski Manchester.

Główne atrakcje

1. Pomnik Tkacza, ufundowany w 1879 roku przez Alessandra Rossiego i zadedykowany jego pracownikom. Mieszkańcy Schio nazywają pomnik "L'Omo" (co w tamtejszym dialekcie znaczy "człowiek"). Przedstawia on mężczyznę, dumnie dzierżącego w ręce tkackie czółno - symbol zawodu i całego przemysłu tekstylnego.

2. Wieża zamku, zburzonego w 1514 roku.

3. Kościół pod wezwaniem św. Franciszka (San Francesco) z początku XV wieku. Obecnie kościół stanowi część - dobudowanego w późniejszym okresie - kompleksu budynków, które najpierw były w użytkowaniu Klasztoru Braci Mniejszych - Frati Minori (1437-1806), następnie szpitala miejskiego - Instytutu Baratto (1807-1959), a w których obecnie mieści się dom pogodnej starości.

4. Mały kościółek pod wezwaniem św. Marii; pierwotnie - w 1511 roku - postawiono kolumnę, upamiętniającą przejście zarazy, a następnie - w 1580 roku - zbudowano w tym miejscu kościół.

5. Pałac Toaldi-Capra. Budowla pochodzi z XV wieku, a być może jest nawet starsza. We wnętrzach odkryto freski. Pałac należał najpierw do rodziny Toaldi, następnie przeszedł w ręce Enrico Capry - szlachcica z Vicenzy, a potem - do 1913 roku - służył jako ratusz miejski. W 1981 roku został odbudowany i starannie odnowiony. Obecnie mieści się w nim miejski Instytut Muzyczny, będący centrum kulturalnym.

Współpraca

Miejscowości partnerskie:

Linki zewnętrzne

Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica