S-51 (samobieżne działo polowe)
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Prototypy |
1944 |
| Egzemplarze |
1 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-2K o mocy 600 KM (441 kW) |
| Pancerz |
20–60 mm |
| Długość |
9,35 m |
| Szerokość |
3,38 m |
| Wysokość |
3,40 m |
| Prześwit |
0,50 m |
| Masa |
49,75 t |
| Moc jedn. |
12,1 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
30 km/h |
| Zasięg pojazdu |
100 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1× haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm | |
S-51 (ros. С-51) – radzieckie prototypowe samobieżne działo polowe opracowane w latach 40. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu ciężkiego KW-1S a jego uzbrojenie stanowiła haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm.
Prototypowy egzemplarz pojazdu zbudowano w lutym 1944 roku. S-51 nigdy jednak nie wszedł do produkcji seryjnej ze względu na liczne wady konstrukcyjne, które wynikały z nieprzystosowania podwozia KW-1S do umieszczenia na nim działa tak dużego kalibru. Należał do nich znaczny odrzut powodujący duży dyskomfort załogi oraz mający niekorzystny wpływ na celność haubicy. Dodatkowym problemem była niewystarczająca liczba dostępnych haubic B-4. Jeszcze w tym samym roku opracowano podobny pojazd na podwoziu czołgu IS-85 wyposażony w armatę Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm, który otrzymał oznaczenie S-59. Jako że pojazd doświadczał podobnych problemów co S-51, również on nie trafił do seryjnej produkcji.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- С-51 \ С-59. Aviarmor. [dostęp 2011-04-02]. (ros.).