Rennes-le-Château
42°56′N 2°16′E/42,933333 2,266667| miejscowość i gmina | |||
.jpg) Tour Magdala | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Departament | |||
| Okręg | |||
| Kod INSEE |
11309 | ||
| Powierzchnia |
14,67 km² | ||
| Populacja (2007) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
6,2 os./km² | ||
| Kod pocztowy |
11190 | ||
Położenie na mapie Aude  | |||
Położenie na mapie Francji  | |||
Położenie na mapie Oksytanii  | |||
| 42°56′N 2°16′E/42,933333 2,266667
| |||
| Strona internetowa | |||
Rennes-le-Château – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Aude. Położona jest pomiędzy górami Sewenny znajdującymi się na północnym wschodzie oraz Pirenejami na południu. Okolica znana jest z malowniczych krajobrazów, postrzępionych pasm górskich, głębokich kanionów rzecznych i wapiennych płaskowyży z dużymi jaskiniami.
Według danych na rok 2007 gminę zamieszkiwało 91 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 6,2 osób/km² (wśród 1545 gmin Langwedocji-Roussillon Rennes-le-Château plasuje się na 813. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 542.).
Miejscowość zyskała międzynarodową sławę za sprawą XIX-wiecznego księdza Bérengera Saunière’a i narosłych wokół niego teorii spiskowych sugerujących, że odkrył on ogromny skarb. Jego historia przyciąga do miasteczka dziesiątki tysięcy turystów każdego roku[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Rennes-le-Château podobnie jak wiele europejskich wsi ma złożoną historię. Początkowo znajdowało się tam prehistoryczne obozowisko, później rzymska kolonia (lub przynajmniej willa albo świątynia), będąca częścią rzymskiej prowincji Gallia Narbonensis.
W VI i VII wieku n.e. czyli w okresie przejściowym, kiedy to francuski król Chlodwig I pokonał Wizygotów, Rennes-le-Château było częścią Septymanii[2]
Do 1050 roku władzę nad całym obszarem sprawowali władcy Tuluzy, którzy wznieśli wiele zamków, w tym ok. 1002 roku w Rennes-le-Château[3]. Jednakże jego obecne ruiny są pozostałością po XVII lub XVIII- wiecznej budowli[4].
Kościół Św. Marii Magdaleny
[edytuj | edytuj kod]Znajdujący się w Rennes-le-Château kościółek pod wezwaniem Św. Marii Magdaleny ma równie złożoną historię co sama miejscowość. Badania wskazują, że po raz pierwszy wzniesiono go ok. VIII wieku, jednakże prawie na pewno w X lub XI wieku był już w ruinie. Wtedy też na jego miejscu postawiono nową świątynię, która po drobnych naprawach przetrwała do XIX wieku, kiedy to miejscowy ksiądz Bérenger Saunière przeprowadził gruntowny remont. Z zachowanych pokwitowań i ksiąg rachunkowych duchownego wynika, że renowacja kościoła oraz cmentarza, na przestrzeni dziesięciu lat (1887-1897), wyniosła 11 605 franków[5]. Obecnie kościół posiada status monument historique[6].
Nad wejściem Saunière umieścił łacińską inskrypcję „Terribilis est locus iste” („To jest miejsce przerażające”). Jej dalsza część wyryta na łuku nad dwoma frontowymi drzwiami i mówi: „to jest dom Boga, brama nieba i będzie nazywana królewskim dworem Boga”[7].
Kiedy w listopadzie 1896 r. duchowny zlecił znanemu rzeźbiarzowi i malarzowi Giscardowi z Tuluzy ozdobienie kościoła nowymi posągami świętych, zlecił mu również wykonanie rzeźby diabła podtrzymującego aspersorium. Była to niezwykła i rzadko spotykana figura we francuskich kościołach[8], ale w 1996 roku jego głowa została skradziona i do tej pory jej nie odzyskano. Wszystkie elementy i posągi, które wykonał Giscard nie były jednak robione na specjalne zamówienie, ale zostały wybrane przez Saunière’a z jego katalogu.
Ksiądz po odrestaurowaniu kościoła sfinansował budowę również innego obiektu poświęconego Marii Magdalenie. Była nią wieża Magdala połączona z oranżerią, wzniesiona na skraju wsi, w której duchowny zrobił bibliotekę.
Po zakończeniu prac renowacyjnych, kościół został ponownie konsekrowany przez biskupa Billarda w 1897 roku. Ponadto biskup ufundował również krzyż dla nowo powstałej przykościelnej Golgoty[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Christiane Amiel. L’abîme au trésor, ou l’or fantôme de Rennes-le-Château. „Imaginaires archéologiques”. 22, s. 61-86, 2008. Paryż: Éditions de la Maison des sciences de l’homme.
- ↑ Louis Fédié: Le Comté de Razès et le diocèse d'Alet, notices historiques. Carcassonne: Lajaux Frères, 1880.
- ↑ Abbé Sabarthès: Dictionnaire topographique du Département de l'Aude, comprenant les noms de lieux anciens et modernes.
- ↑ Bill Putnam, John Edwin Wood: The Treasure of Rennes-le-Château: A Mystery Solved. Sutton: Sutton Publishing Limited, 2005. ISBN 0-7509-4216-9.
- ↑ Jacques Rivière: Le Fabuleux trésor de Rennes-le-Château. Editions Belisane, 1983, s. 130. ISBN 2-902296-42-8.
- ↑ Monuments historiques de l'Aude. culture.gouv.fr. [dostęp 2015-10-17]. (fr.).
- ↑ Ballyroan Parish History. ballyroanparish.ie. [dostęp 2014-03-31].
- ↑ Bill Putnam, John Edwin Wood: The Treasure of Rennes-le-Château: A Mystery Solved. Sutton: Sutton Publishing Limited, 2005, s. 167. ISBN 0-7509-4216-9.
- ↑ Abbé Bruno De Monts: Les Cahiers de Rennes-le-Château. Editions Belisane, 1996, s. 14, 45-46. ISBN 2-910730-12-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Francuski urząd statystyczny. (fr.).