Reduta

Reduta (wł. ridotta, fr. redoute, ang. redoubt) – rodzaj szańca. Zamknięte, samodzielne dzieło fortyfikacyjne polowe lub półstałe na narysie koła, kwadratu lub innego wieloboku, przeznaczone do samodzielnie prowadzonej obrony. Miała kształt lunety z zamkniętą szyją. Reduty budowano od XVI wieku do początku I wojny światowej^[1]. Umiejscawiano je przed linią umocnień obronnych, otaczając wałem ziemnym lub fosą.

Jednym z typów redut jest tour-reduit (fr. wieża-reduta) – reduta zbudowana w formie wieży. Posiadała w murach rzędy pionowych otworów strzelniczych dla muszkieterów. Przykładem takiej reduty jest Wieża Vendôme na Malcie.

Zobacz też

Przypisy

↑ Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, 1989, s. 231. ISBN 83-11-07423-2.

Bibliografia

Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 135. ISBN 83-85001-89-1.

[1] Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, 1989, s. 231. ISBN 83-11-07423-2.

[1]