Oficerska Szkoła Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych
![]() Odznaka absolwencka | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1951 |
Rozformowanie |
1967 |
Patron | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Wasyl Aleksandrow |
Ostatni |
płk Henryk Kudła |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |

Oficerska Szkoła Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych im. Stefana Czarnieckiego (OSWPiZ) – szkoła wojskowa Sił Zbrojnych PRL.
Historia szkoły
[edytuj | edytuj kod]Szkoła została utworzona w 1951 na bazie Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Poznaniu. Oprócz kształcenia oficerów dla wojsk pancernych przygotowywano tam oficerów dowódców wojsk zmechanizowanych[2]. W 1954, w dziesiątą rocznicę powstania, szkoła otrzymała imię hetmana Stefana Czarnieckiego.
W czerwcu 1956 podchorążowie wzięli czynny udział w stłumieniu zamieszek społecznych w Poznaniu. Utworzone grupy interwencyjne z czołgami i transporterami opancerzonymi odblokowały m.in. oblegany przez demonstrantów budynek Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.
W 1957 kształcenie oficerów wojsk zmechanizowanych przejęła Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 we Wrocławiu. Spowodowało to zmianę nazwy szkoły w Poznaniu na Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych (OSWPanc). W tym samym czasie zlikwidowano Techniczną Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych w Giżycku przekazując przygotowywanie kadr technicznych wojsk pancernych OSWPanc.
W 1967 szkołę przekształcono w Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego.
Kadra szkoły
[edytuj | edytuj kod]- Komendanci OSWPiZ
- płk Wasyl Aleksandrow (1951)
- płk Dymitr Korol (1951-1954)
- płk Antoni Filipowicz (1954-1957)
- płk Mikołaj Charłamow (1957)
- Komendanci OSWP
- płk Henryk Kudła (1957-1960)
- płk Andrzej Porajski (1960-1962)
- płk Henryk Kudła (1962-1967)
Absolwenci OSWP
Z tym tematem związana jest kategoria:Rodowód uczelni
[edytuj | edytuj kod]- Oficerska Szkoła Czołgów (1944-1945)
- Oficerska Szkoła Broni Pancernej (1945-1947)
- Oficerska Szkoła Broni Pancernej i Wojsk Samochodowych (1947-1948)
- Oficerska Szkoła Broni Pancernej (1948-1951)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 752.
- ↑ Łukasik 1979 ↓, s. 66.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Głuszczyk, Janusz Karwat, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego. Tradycje i współczesność, Poznań 1994
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Edmund Łukasik: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego. zarys historii 1944-1979. Wydział Wydawniczy WSOWPanc, 1979.