Odolanów

Odolanów
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	; Odolanów
Herb	Flaga
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	ostrowski
Gmina	Odolanów
Prawa miejskie	XIV wiek
Burmistrz	Marcin Szorski
Powierzchnia	4,76 km²
Wysokość	116 m n.p.m.
Populacja (2024); • liczba ludności; • gęstość	; 4941; 1038 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 62
Kod pocztowy	63-430
Tablice rejestracyjne	POS
	Położenie na mapie Polski Odolanów
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Odolanów
	Położenie na mapie powiatu ostrowskiego Odolanów
	Położenie na mapie gminy Odolanów Odolanów
	51°34′28″N 17°40′26″E/51,574444 17,673889
TERC (TERYT)	3017034
SIMC	0937110
	Urząd miejskiRynek 1; 63-430 Odolanów
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa
	BIP

Odolanów (niem. Adelnau^[3]) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Odolanów, w Kaliskiem, nad Baryczą i Kurochem, ośrodek przemysłowy w Kalisko-Ostrowskim Okręgu Przemysłowym, w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, ok. 11 km na wschód od Sulmierzyc, ok. 13 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego, ok. 27 km na północ od Twardogóry.

Według danych z 1 stycznia 2024 roku miasto liczyło 4941 mieszkańców^[2]. Drugie pod względem liczby ludności, po Ostrowie Wielkopolskim miasto powiatu ostrowskiego. Lokalny ośrodek usługowo–przemysłowy, zakład przetwórstwa gazu ziemnego^[4].

Najstarsze historycznie miasto regionu ostrowskiego. Siedziba dawnego powiatu odolanowskiego^[4].

Położenie

Odolanów leży w południowej Wielkopolsce, na Nizinie Południowowielkopolskiej, w dolinie Baryczy i Kurocha.

1 stycznia 2024 roku powierzchnia miasta wynosiła 4,76 km²^[2].

Nazwa

Nazwa Odolanów została stworzona prawdopodobnie przez mieszkańców pobliskiego Bogdaja, którzy mieli trudnić się rozbojem, a łupy przechowywać w miejscu oddalonym, otoczonym wodą, pośród bagien i błota^[3].

Historia

Średniowiecze – lokacja miasta

Historia miejscowości sięga czasów średniowiecza^[5]. Już w 1301 roku istniała tu warownia o czym wspomniano przy opisie walk rycerstwa wielkopolskiego i opolskiego. Na początku XIV wieku Odolanów był niewielką miejscowością z około 20 domami^[5]. W 1372 roku król Ludwik Węgierski, przekazał Odolanów pochodzącemu z Łużyc, rycerzowi Bartoszowi z Wezenborga (nazywanego później Bartoszem z Odolanowa). Bartosz zbudował w Odolanowie murowany zamek i wkrótce zaczął organizować wyprawy m.in. przeciwko Krzyżakom. Około 1380 roku pojmał 59 rycerzy zmierzających do Malborka – uwięził ich i zażądał za nich okupu 27 tys. florenów^[6]^[7]. W rezultacie na początku września 1382 roku, wojska Ludwika Węgierskiego, na czele z 14-letnim Zygmuntem Luksemburskim, stanęły pod murami Odolanowa – oblężenie trwało kilka dni i zakończyło się ugodą z Bartoszem (zm. ok. 1395)^[7].

Lokacja miejska miała miejsce przed 1393 rokiem^[8], w związku z czym Odolanów stał się miastem Korony Królestwa Polskiego^[9], siedzibą powiatu^[5] i miastem królewskim. W 1403 roku król Władysław II Jagiełło, na mocy dokumentu wydanego w Koninie, uwolnił miasto Odolanów od podatków celnych i kontrybucji^[10]^[11]. Zarówno Jagiełło jak i kolejni królowie oddawali często miasto i zamek w zastaw. Z biegiem lat wyodrębniły się trzy części miasta: Śródmieście (obszar zamkowy–miasto właściwe^[3]) i dwa przedmieścia: Zamkowe oraz Górka^[5].

W czasie wojny trzynastoletniej Odolanów wystawił w 1458 roku 4 pieszych, na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku^[12].

Konstancja (XVII w.)

Historyczne przedmieście Górka (obecnie część miasta: Odolanów–Górka), położone na lewym brzegu Baryczy, na początku XVII wieku przez kilka lat było odrębnym miastem o nazwie Konstancja^[5]. Konstancję założono w 1629 roku z myślą o napływających ze Śląska uchodźcach religijnych^[4].

Rozwój miasta

W 1721 roku Odolanów liczył 148 mieszkańców^[5]. Od połowy XVIII wieku miasto przeżywało swój rozkwit^[5]. Starostą odolanowskim był Aleksander Antoni Sułkowski herbu Sulima, a liczba mieszkańców w 1793 roku zwiększyła się niemal sześciokrotnie i wynosiła 996 osób^[3]. W tym czasie w Odolanowie wzniesiono trzy świątynie (istniejące do dziś): kościół ewangelicki (1770–1780), kościół cmentarny pw. św. Barbary (1784) oraz kościół pw. św. Marcina (1794)^[13]. W wyniku II rozbioru Polski w 1793 roku Odolanów został włączony do Królestwa Prus.

W latach 1807–1815 należał do departamentu kaliskiego Księstwa Warszawskiego.

W 1883 roku Odolanów liczył 2192 mieszkańców^[3] i był miastem wielokulturowym i wieloreligijnym^[5]. Pod koniec XIX wieku, pod względem wyznania mieszkańców: 1664 stanowili katolicy, 325 protestanci, a 203 żydzi^[3].

W 1909 roku oddano do użytku połączenie kolejowe na trasie Odolanów ↔ Ostrów^[14]^[5].

Mieszkańcy Odolanowa brali udział w walkach o niepodległość na ziemiach polskich w tym: w Wiośnie Ludów, a także jako wsparcie w Powstaniu Styczniowym i w Powstaniu Wielkopolskim^[5]. W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Odolanów”^[15].

Odkrycie złóż gazu ziemnego w pobliżu Odolanowa, na przełomie lat 60. i 70. XX wieku i wybudowanie Zakładu Odazotowania Gazu Ziemnego, przyspieszyło rozwój miasta i napływ ludności^[5].

Przynależność administracyjna

Okres	Państwo	Jednostka administracyjna
1945–1975	Rzeczpospolita Polska	województwo poznańskie, powiat ostrowski
1975–1998		województwo kaliskie
1999–		województwo wielkopolskie, powiat ostrowski

Demografia

Ludność

Liczba mieszkańców Odolanowa według danych GUS^[16]
Data (stan na 1 stycznia)	Liczba ludności	Przyrost	Gęst. zaludnienia [os./km²]	Powierzchnia [km²]
2012	5098	–	1071	4,76
2013	5089	10	1069
2014	5116	27	1075
2015	5134	18	1079
2016	5104	30	1072
2017	5138	34	1079
2018	5155	15	1083
2019	5130	25	1078
2020	5145	15	1081
2021	5114	31	1074
2024	4941	173	1038

Gospodarka

Lokalny ośrodek usługowo–przemysłowy, zakład przetwórstwa gazu ziemnego^[4], jeden z ośrodków aglomeracji kalisko-ostrowskiej i Kalisko-Ostrowskiego Okręgu Przemysłowego. W 2019 roku w rejestrze REGON zarejestrowanych było 588 podmiotów gospodarczych w Odolanowie^[1].


Największe firmy na terenie Odolanowa^[17]
Nazwa firmy	Branża/przemysł
Deftrans	produkcja mebli łazienkowych
Dinopol^[18] (funkcjonuje od 1993 roku)	produkcja opakowań z masy papierowej
Dombud (funkcjonuje od 1990 roku)	budownictwo przemysłowe
Dozagro	produkcja, montaż i serwis urządzeń rolniczych
Krio Serwis	naprawa silników przemysłowych
M-Rol^[19] (funkcjonuje od 1974 roku)	produkcja mieszalników rolniczych
Pupil Foods	produkcja karmy dla zwierząt
Wiązary Burkietowicz^[20] (funkcjonuje od 1895 roku)	konstrukcje drewniane
Woseba	spożywcza (kawa)
Zakłady PGNiG	przeróbka i wytwarzanie: gazu wysokometanowego, skroplonego metanu, ciekłego azotu, helu i tlenu

Transport

Transport drogowy


Drogi wojewódzkie
Nr	Relacja
444	Krotoszyn – Odolanów – Ostrzeszów
445	Ostrów Wielkopolski – Odolanów

Transport kolejowy


Linie kolejowe
Nr	Relacja
355	Ostrów Wielkopolski ↔ Odolanów ↔ Grabowno Wielkie

Turystyka i zabytki

Zabytkowe kościoły

Dawny kościół ewangelicki	Dawny kościół ewangelicki (1770–1780). Jeden z najstarszych zabytkowych kościołów powiatu ostrowskiego. Wybudowany w epoce późnego baroku na rzucie ośmioboku^[21]. Do 1832 roku w pobliżu kościoła stał zamek królewski (na osi ulicy Zamkowej przy placu Kościuszki^[22]), istniejący od czasów Kazimierza Wielkiego^[4].
Kościół cmentarny pw. św. Barbary	Kościół cmentarny pw. św. Barbary (Odolanów–Górka). Pierwotny drewniany kościół powstał w latach 1621–1622 z fundacji Gryzeldy Rozdrażewskiej^[23]. Po jego rozebraniu, wybudowano w tym samym miejscu drugi drewniany w 1784 roku. Wyposażenie stanowi m.in.: obraz świętej Barbary (1618), barokowy ołtarz główny (1791), a także rzeźby rzymskokatolickich świętych – Piotra, Pawła, Stanisława i Wojciecha (XVIII w.)^[23].
Kościół pw. św. Marcina	Kościół pw. św. Marcina (1794). Został wybudowany w miejscu zburzonego drewnianego kościoła z XV wieku^[23]. Wewnątrz znajduje się m.in. ołtarz z końca XVIII wieku^[4].

Turystyka

Atrakcję turystyczną stanowią:

Muzeum Regionalne (zbiory etnograficzne, historyczne, dzieła sztuki i wykopaliska archeologiczne)^[4].

neogotycki ratusz zbudowany w latach 1898-1899 z tablicą ku czci powstańców z czasów Wiosny Ludów^[4]

dawna synagoga z 1828 roku
wieża ciśnień z 1903 roku zaprojektowana przez inż. Geislera z Bydgoszczy służy mieszkańcom do tej pory^[24]. Wieża ciśnień została odremontowana na przełomie 2000/2001 r.^[25]
zabytkowy miejski układ urbanistyczny z XIV wieku

Sport


Dyscyplina	Nazwa/klub
Piłka nożna	MLKS Odolanovia Odolanów^[26]

Współpraca międzynarodowa

Miasta i gminy partnerskie^[27]:

Ludzie związani z Odolanowem‎ ‎

Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani z Odolanowem‎.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Odolanów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-08-02] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ ^a ^b ^c GUS. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku. [dostęp 2024-11-12]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII, dir.icm.edu.pl, 1886 [dostęp 2019-07-11] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h PawełP. Anders PawełP., Województwo kaliskie, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1980 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Historia Gmina i Miasto Odolanów [online], www.odolanow.pl [dostęp 2019-07-07] .
↑ Bali się go wszyscy. Rycerz z Odolanowa siał postrach w całym kraju – Infostrow.pl – portal informacyjno – rozrywkowy [online], DlaWas.info [dostęp 2019-07-08] (pol.).
↑ ^a ^b Rycerz, który sprzymierzył się z samym diabłem. Bartoszowi z Odolanowa nie w głowie były wiejskie sielanki, Danusie i wojny [online], facet.onet.pl, 16 kwietnia 2019 [dostęp 2019-07-08] (pol.).
↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 56–57.
↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
↑ Józef Duczmal: Kronika Odolanowa. Odolanów: 2003, s. 15.
↑ Franciszek Olszanowski: Parafia Świętego Marcina w Odolanowie. Odolanów: 1994, s. 25–35.
↑ Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 182.
↑ Zestawienia zabytków nieruchomych [online], www.nid.pl [dostęp 2019-07-11] .
↑ Józef Duczmal: Kronika Odolanowa. Odolanów: 2003, s. 63.
↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 23. ISBN 83-87424-77-3.
↑ Główny Urząd Statystyczny [online], stat.gov.pl [dostęp 2019-07-27] .
↑ Lokalny Program Rewitalizacji Dla Gminy i Miasta Odolanów na lata 2017–2022.
↑ Firma DINOPOL Sp. z o.o. [online], DINOPOL Sp. z o.o. [dostęp 2019-07-20] (pol.).
↑ O firmie [online], M-ROL – Maszyny rolnicze [dostęp 2019-07-20] (pol.).
↑ Najlepszy producent dachów – Wiązary [online], wiazary.pl [dostęp 2019-07-20] .
↑ Ostrów Wielkopolski – dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, ISBN 83-210-0851-8 .
↑ Tomala Janusz, Budownictwo obronne powiatu kaliskiego w XIV–XVIII wieku, Poznań 1995.
↑ ^a ^b ^c Zabytki Gmina i Miasto Odolanów [online], www.odolanow.pl [dostęp 2019-07-27] .
↑ Zabytki | Gmina i Miasto Odolanów [online], www.odolanow.pl [dostęp 2022-03-22] .
↑ Odolanów – Wieża ciśnień z 1903 r.. Atrakcje turystyczne Odolanowa. Ciekawe miejsca Odolanowa [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-03-22] .
↑ Odolanovia Odolanów – strona klubu [online], mlksodolanovia.futbolowo.pl [dostęp 2019-07-27] .
↑ Miasta partnerskie, Gmina i Miasto Odolanów [online], odolanow.pl [dostęp 2018-06-16] (pol.).

Linki zewnętrzne

Odolanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 380 .

[Polska_w_liczbach-1] Odolanów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-08-02] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[Population_2024-2] GUS. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku. [dostęp 2024-11-12]. (pol.).

[:6-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII, dir.icm.edu.pl, 1886 [dostęp 2019-07-11] .

[:7-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h PawełP. Anders PawełP., Województwo kaliskie, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1980 .

[:3-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Historia Gmina i Miasto Odolanów [online], www.odolanow.pl [dostęp 2019-07-07] .

[:4-6] Bali się go wszyscy. Rycerz z Odolanowa siał postrach w całym kraju – Infostrow.pl – portal informacyjno – rozrywkowy [online], DlaWas.info [dostęp 2019-07-08] (pol.).

[:5-7] Rycerz, który sprzymierzył się z samym diabłem. Bartoszowi z Odolanowa nie w głowie były wiejskie sielanki, Danusie i wojny [online], facet.onet.pl, 16 kwietnia 2019 [dostęp 2019-07-08] (pol.).

[8] Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 56–57.

[9] Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.

[Duczmal2003s15-10] Józef Duczmal: Kronika Odolanowa. Odolanów: 2003, s. 15.

[Olszanowski1994s25-35-11] Franciszek Olszanowski: Parafia Świętego Marcina w Odolanowie. Odolanów: 1994, s. 25–35.

[12] Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 182.

[13] Zestawienia zabytków nieruchomych [online], www.nid.pl [dostęp 2019-07-11] .

[Duczmal2003s63-14] Józef Duczmal: Kronika Odolanowa. Odolanów: 2003, s. 63.

[15] Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 23. ISBN 83-87424-77-3.

[16] Główny Urząd Statystyczny [online], stat.gov.pl [dostęp 2019-07-27] .

[17] Lokalny Program Rewitalizacji Dla Gminy i Miasta Odolanów na lata 2017–2022.

[18] Firma DINOPOL Sp. z o.o. [online], DINOPOL Sp. z o.o. [dostęp 2019-07-20] (pol.).

[19] O firmie [online], M-ROL – Maszyny rolnicze [dostęp 2019-07-20] (pol.).

[20] Najlepszy producent dachów – Wiązary [online], wiazary.pl [dostęp 2019-07-20] .

[21] Ostrów Wielkopolski – dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, ISBN 83-210-0851-8 .

[22] Tomala Janusz, Budownictwo obronne powiatu kaliskiego w XIV–XVIII wieku, Poznań 1995.

[:2-23] Zabytki Gmina i Miasto Odolanów [online], www.odolanow.pl [dostęp 2019-07-27] .

[24] Zabytki | Gmina i Miasto Odolanów [online], www.odolanow.pl [dostęp 2022-03-22] .

[25] Odolanów – Wieża ciśnień z 1903 r.. Atrakcje turystyczne Odolanowa. Ciekawe miejsca Odolanowa [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-03-22] .

[26] Odolanovia Odolanów – strona klubu [online], mlksodolanovia.futbolowo.pl [dostęp 2019-07-27] .

[27] Miasta partnerskie, Gmina i Miasto Odolanów [online], odolanow.pl [dostęp 2018-06-16] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

Miasta na prawach powiatu	Kalisz Konin Leszno Poznań
Miasta powiatowe	Chodzież Czarnków Gniezno Gostyń Grodzisk Wielkopolski Jarocin Kępno Koło Kościan Krotoszyn Międzychód Nowy Tomyśl Oborniki Ostrów Wielkopolski Ostrzeszów Piła Pleszew Rawicz Słupca Szamotuły Śrem Środa Wielkopolska Turek Wągrowiec Wolsztyn Września Złotów
Miasta gminne	Bojanowo Borek Wielkopolski Budzyń Buk Chocz Czempiń Czerniejewo Dąbie Dobra Dobrzyca Dolsk Golina Gołańcz Grabów nad Prosną Jaraczewo Jastrowie Jutrosin Kaczory Kleczew Kłecko Kłodawa Kobylin Kostrzyn Koźmin Wielkopolski Koźminek Kórnik Krajenka Krobia Krzywiń Krzyż Wielkopolski Książ Wielkopolski Luboń Lwówek Łobżenica Margonin Miasteczko Krajeńskie Miejska Górka Mieścisko Miłosław Mikstat Mosina Murowana Goślina Nekla Nowe Skalmierzyce Obrzycko Odolanów Okonek Opalenica Opatówek Osieczna Ostroróg Pniewy Pobiedziska Pogorzela Poniec Przedecz Puszczykowo Pyzdry Rakoniewice Raszków Rogoźno Rychtal Rychwał Rydzyna Sieraków Skoki Sompolno Stawiszyn Stęszew Sulmierzyce Swarzędz Szamocin Ślesin Śmigiel Trzcianka Trzemeszno Tuliszków Ujście Wieleń Wielichowo Witkowo Wronki Wyrzysk Wysoka Zagórów Zbąszyń Zduny Żerków

Miasto	Odolanów
Wsie	Boników Garki Gliśnica Gorzyce Małe Huta Nabyszyce Nadstawki Raczyce Świeca Tarchały Małe Tarchały Wielkie Uciechów Wierzbno
Osady	Baby Bałamącek Biadaszki Grochowiska Kaczory Kuroch Papiernia Trzcieliny Zawidza
Osady leśne	Boników Karłowice Lipiny Mogiłka Mościska Wisławka
Części wsi	Chałupki Gorzyczki Harych Lipiny Szmata Ściegna Żuraw

Miasta	Nowe Skalmierzyce Odolanów Ostrów Wielkopolski Raszków
Gminy miejskie	Ostrów Wielkopolski
Gminy miejsko-wiejskie	Nowe Skalmierzyce Odolanów Raszków
Gminy wiejskie	Ostrów Wielkopolski Przygodzice Sieroszewice Sośnie

Przynależność wojewódzka	woj. poznańskie (II RP) (1919–39) woj. poznańskie (1945–75)
Miasta (1919–75)	Mikstat (← 1934–54 →) Nowe Skalmierzyce (od 1962) Odolanów (← od 1932) Ostrów (Wielkopolski) (do 1951 →) Raszków (← od 1932) Sulmierzyce (← 1932–34 →)
Osiedla (1954–72)	Skalmierzyce Nowe (1956–62)
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–54 i 1973–75)	Biniew (do 1946) Czarnylas (do 1954) Czekanów (do 1954) Daniszyn (do 1954) Granowiec (do 1946) Kamienice Nowe (1953–54) Mikstat (do 1954) Nowe Skalmierzyce* Odolanów Ostrów Wielkopolski (od 1973) Przygodzice Raszków Sieroszewice** Sobótka (1946–54) Sośnie (od 1946) Wysocko Wielkie (do 1953)
Gromady (1954–72)	Biniew (1954–72) Biskupice Ołoboczne (1954–61) Bogdaj (1954–61) Boników (1954–68) Chojnik (1954–71) Chynowa (1954–61) Cieszyn (1954–61) Czarnylas (1954–72) Daniszyn (1954–72) Gorzyce Wielkie (1954–72) Gostyczyna (1954–61) Grudzielec Nowy (1954–61) Kamienice Nowe (1954–72) Kotowiecko (1954–71) Lewków (1954–72) Ligota (← 1956–72) Mikstat (1954 →) Moszczanka (1954–59) Nabyszyce (1954–61) Ociąż (1954–59) Odolanów (1954–72) Ołobok (1954–61) Parczew (1954–61) Przybysławice (1954–59) Przygodzice (1954–72) Raczyce (1954–59) Radłów (1954–61) Raszków (1960–72) Sieroszewice (1954–72) Skalmierzyce (1954–72) Skalmierzyce Nowe (1954–55) Sobótka (1954–61) Sośnie (1954–72) Strzyżew (1954–71) Sulisław (1954–61) Szklarka Przygodzicka (1954–55 →) Tarchały Wielkie (1954–61) Topola Wielka (1954–59) Wielowieś (1954–72) Wysocko Wielkie (1954–68) Zamość (1954–61)
Legenda	* 1934–54: Skalmierzyce Nowe ** 1934–54: Sieroszewice Nowe