Numer telefonu

Numer telefonu – ciąg cyfr identyfikujących abonenta telefonicznego, których wybranie za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych (telefon, telefaks, modem) powoduje zestawienie połączenia, przy wykorzystaniu publicznej sieci telefonicznej, z żądanym abonentem (któremu ten numer został przypisany przez operatora telekomunikacyjnego).

Rodzaje numerów telefonicznych

W publicznej sieci telefonicznej wyróżnia się trzy zasadnicze rodzaje numerów:

numer (wewnątrz) strefowy (może nie być stosowany, w Polsce był stosowany do grudnia 2005 r.)
- numer, który należy wybrać w celu uzyskania połączenia z użytkownikiem w tej samej strefie numeracyjnej (tam gdzie jest stosowany) składa się z dwóch nierozdzielnych części:
  - wskaźnika centralowego o liczbie cyfr zależnej od liczby central w danej strefie
  - numeru łącza abonenckiego o liczbie cyfr zależnej od pojemności centrali

numer krajowy
- numer, który należy wybrać w celu uzyskania połączenia z użytkownikiem w kraju
- w sieci stacjonarnej składa się ze wskaźnika międzymiastowego (międzystrefowego) i numeru (wewnątrz) strefowego – części te mogą być nierozdzielne w przypadku zamkniętego planu numeracji
- w sieci ruchomej i innych, np. sieci przywoławczej, teleinformatycznej, inteligentnej składa się z wyróżnika sieci i pozostałych cyfr numeru – części te są nierozdzielne
- przy jego wybieraniu może być wymagane poprzedzenie go prefiksem krajowym

numer międzynarodowy
- numer, który należy wybrać w celu uzyskania połączenia z użytkownikiem w innym kraju
- składa się ze wskaźnika (kodu) kraju oraz numeru krajowego
- przy jego wybieraniu jest wymagane poprzedzenie go prefiksem międzynarodowym
- ITU zaleca, aby numer międzynarodowy nie zawierał więcej niż 15 cyfr

Istnieją też numery abonenckich usług specjalnych, nie mieszczące się w tej klasyfikacji. Są to głównie numery krótkie, 3-, 4- lub 5-cyfrowe, przypisane usługom typu zegarynka, biuro numerów itp. Skrócone numery wykorzystywane są również do uzyskiwania połączeń ze służbami specjalnymi lub ratunkowymi (pogotowie ratunkowe, policja, straż pożarna itp.).

Zasady zapisu numerów telefonicznych w tekstach publikowanych przez instytucje i organy Unii Europejskiej

Numer zawsze podaje się w formacie międzynarodowym
Międzynarodowy numer kierunkowy poprzedza się znakiem „+” (bez spacji)
Po międzynarodowym numerze kierunkowym i spacji podaje się pełny numer, w tym regionalny numer kierunkowy (jeżeli istnieje), w jednym bloku:

 +33 140633900

Numer wewnętrzny oddzielany jest od głównego numeru łącznikiem. Cyfr numeru wewnętrznego nie rozdziela się, ale podaje w jednym bloku

 +32 222020-43657

Można grupować numery telefonów oddzielając je ukośnikiem objętym z obu stron spacjami

 +33 140633900 / 140678900 / 140123456

Można również grupować numery w formie skróconej, końcówki numerów rozdziela się ukośnikiem bez spacji, a od numeru głównego oddziela się je łącznikiem podobnie jak numery wewnętrzne

 +33 1406339-00/01/02

Podając numer telefonu komórkowego nie należy używać skrótu „GSM” (gdyż jest wiele standardów telefonii komórkowej)

Sposoby wybierania numeru

Wybierany jest jednak nie numer jako taki, ale:

dla połączeń zagranicznych:
- prefiks międzynarodowy – w Polsce „00”
- wskaźnik (kod) kraju
- właściwy numer
dla połączeń wewnątrzkrajowych:
- właściwy numer (9 cyfr)
dla połączeń z telefonów komórkowych
- właściwy numer (9 cyfr wraz z prefiksem).

W Polsce, od 5 grudnia 2005 kod regionu (tj. numer kierunkowy) został włączony w skład właściwego numeru. Spowodowało to zwiększenie liczby wolnych numerów telefonicznych. Od 30 września 2009 przed numerem nie wybiera się prefiksu krajowego (cyfry „0”)^[1].

Wskaźniki międzynarodowe (kody krajów)

Wskaźniki międzynarodowe są przydzielane poszczególnym krajom przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU).

Zobacz też

Przypisy

↑ Od 30 września telefonujemy bez cyfry „0” przed numerem kierunkowym miasta [online], Wyborcza.biz, 24 sierpnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-20] .

Linki zewnętrzne

Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 30 października 2013 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych, w których świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne (Dz.U. z 2013 r. poz. 1281)
Urząd Komunikacji Elektronicznej – zagospodarowanie numeracji. uke.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-02)].
Kody krajów przydzielone zgodnie z Zaleceniem ITU-T E.164 (stan na 1.11.2011)
Urząd Publikacji – Międzyinstytucjonalny przewodnik redakcyjny – 9.3. Numery telefonów

[1] Od 30 września telefonujemy bez cyfry „0” przed numerem kierunkowym miasta [online], Wyborcza.biz, 24 sierpnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-20] .

[1]