Przejdź do zawartości

Norwich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy miasta w Anglii. Zobacz też: inne znaczenia.
Norwich
Ilustracja
Katedra św. Jana w Norwich
Herb
Herb
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Region

East of England

Hrabstwo

Norfolk

Dystrykt

Norwich

Powierzchnia

52.6 km²

Populacja (2021)
• liczba ludności
• gęstość


200 770[1]
4052 os./km²

Nr kierunkowy

01603

Kod pocztowy

NR

Tablice rejestracyjne

AO – AU

Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Norwich”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Norwich”
Położenie na mapie Norfolku
Mapa konturowa Norfolku, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Norwich”
Ziemia52°38′N 1°18′E/52,633333 1,300000
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Norwich (/ˈnɒɹɪdʒ/) – miasto i dystrykt niemetropolitalny we wschodniej Anglii. Ośrodek administracyjny hrabstwa Norfolk, położone przy ujściu rzeki Wensum do rzeki Yare.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okolice Norwich zasiedlili Anglosasi w V–VII wieku. Zajęli tereny w pobliżu ważnego ośrodka Icenów (jednego z plemion Brytów) Venta Icenorum (Caistor St. Edmund), które skupiło mieszkańców tych ziem po najeździe Rzymian.

Nazwa miasta Norwich jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Noruic/Norwic[2].

Po podboju Normanów w 1066 r. wybudowano katedrę w stylu normandzkiego gotyku oraz zamek. Status miasta Norwich otrzymało w 1194 r. od Ryszarda Lwie Serce. W XI wieku Norwich było drugim po Londynie pod względem wielkości miastem w Anglii. W czasach przed rewolucją przemysłową hrabstwo Norwich zaliczano do najludniejszych w kraju[3].

Norwich szybko rozwinęło się w znaczące centrum handlu i miasto portowe we wschodniej części Anglii. Przez całe średniowiecze czerpało korzyści z handlu wełną oraz jeden z głównych portów przeładunkowych. Do XVIII wieku utrzymywało swoje drugie po Londynie miejsce co do wielkości i znaczenia w Anglii.

Po okresie rewolucji przemysłowej i powstaniu nowych miast na północy ranga miasta zmalała.

Wczesny podbój normański

[edytuj | edytuj kod]

Możliwe jest, że trzy osobne wczesno anglosaskie osady, jedna na północy rzeki oraz dwa po obu stronach na południu, połączyły się w miarę jak rosły; lub że jedna anglosaska osada, na północ od rzeki, pojawiła się około połowy siódmego wieku, po porzuceniu poprzednich trzech. To antyczne miasto było kwitnącym centrum dla wymian i handlu we wschodniej Anglii w 1004 roku zanim zostało najechane i spalone przez Swena Widłobrodego, duńskiego króla wikingów. Mercianskie monety i odłamki ceramiki z Nadrenii datujące około z ósmego wieku sugerują że długodystansowy handel dział się na długo przed tym. Pomiędzy 924r. i 939r., Norwich stało się pełnoprawnym miastem, z własną mennicą. Słowo Norvic pojawia się na monetach w całej Europie wybijanych w tym okresie, za panowania króla Athelstana. Wikingowie byli silnym czynnikiem kulturowym w Norwich przez 40 do 50 lat pod koniec dziewiątego wieku, tworząc anglo-skandynawski dystrykt w pobliżu północnego końca współczesnego King Street. W czasie inwazji Normanów to miasto było jednym z największych w całej Anglii. Domesday Book podaje, że miasto miało około 25 kościołów oraz populację pomiędzy 5,000 i 10,000. Domesday Book rejestruje również lokalizację anglosaskiego kościoła w Tombland, lokalizację saskiego rynku oraz późniejszą normańską katedrę. Norwich wciąż jest głównym ośrodkiem handlowym, oficjalnie określanym jako Port Norwich. Kamienie żarnowe i inne artefakty ze Skandynawii i Nadrenii znaleziono podczas wykopalisk w centrum Norwich. Datuje się je na jedenasty wiek i późniejsze.

Norwich Castle został założony wkrótce po podboju normańskim[4]. Domesday Book rejestruje że 98 saskich domostw zostało zburzonych by zrobić miejsce dla zamku[5]. Normanowie ustanowili nowe skupisko osadnictwa wokół zamku i obszaru na zachód od niego: stało się to znane jako dzielnica „Nowa” lub „Francuska”, skupiona na własnym rynku Normanów, który przetrwał do dziś jako Norwich Market, największy stały zadaszony rynek w Europie[6].

W 1096 roku, Herbert de Losinga, Biskup Thetford, rozpoczął budowę Katedry w Norwich. Głównym budulcem katedry był wapień, sprowadzany z Caen w Normandii. Aby przetransportować wapień na budowę, wykopano kanał od rzeki (od miejsca dzisiejszego Pulls Ferry) do wschodniej ściany. Herbert de Losinga przeniósł tam następnie swoją stolicę, do tego, co stało się kościołem katedralnym diecezji Norwich. Biskup Norwich nadal podpisuje się jako Norvic. Norwich otrzymało przywilej królewski od Henryka II w 1158 r. oraz kolejny od Ryszarda Lwie Serce w 1194 r. Po zamieszkach w mieście w 1274 r. Norwich wyróżnia się tym, że jest jedynym kompletnym miastem angielskim, które zostało ekskomunikowane przez papieża[7].

Wieki Średnie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza odnotowana obecność Żydów w Norwich jest w 1134 r.[8] W 1144 r. Żydzi z Norwich zostali fałszywie oskarżeni o mord rytualny po tym, jak znaleziono martwego chłopca (Williama z Norwich) z ranami kłutymi[8]. William uzyskał status męczennika, a następnie został kanonizowany. Pielgrzymi składali ofiary do sanktuarium w katedrze (w dużej mierze ukończonego do 1140 r.) aż do szesnastego wieku, ale zapiski sugerują, że było ich niewielu[9]. W 1174 Norwich zostało splądrowane przez Flamandów. W lutym 1190 r. wszyscy Żydzi z Norwich zostali zmasakrowani, z wyjątkiem kilku, którzy znaleźli schronienie w zamku. W miejscu średniowiecznej studni w 2004 roku robotnicy przygotowujący grunt pod budowę centrum handlowego w Norwich znaleźli kości 17 osób, w tym 11 dzieci. Szczątki zostały określone przez naukowców medycyny sądowej jako najprawdopodobniej szczątki zamordowanych Żydów, a ekspert DNA ustalił, że wszystkie ofiary były spokrewnione, więc prawdopodobnie pochodziły z jednej rodziny Żydów aszkenazyjskich[10]. Badanie szczątków przedstawione w jednym z odcinków serialu dokumentalnego telewizji BBC History Cold Case[11]. Artykuł badawczy z 30 sierpnia 2022 r. Potwierdził, że szczątki najprawdopodobniej należały do Żydów aszkenazyjskich. W artykule stwierdzono, że wiele ofiar miało pewne zaburzenia medyczne, najczęściej spotykane w społecznościach aszkenazyjskich, co sugeruje, że zwężenie populacji wystąpiło wśród Aszkenazyjczyków przed dwunastym wiekiem[12]. To podważyło tradycyjne poglądy historyków, że zwężenie miało miejsce między czternastym a szesnastym wiekiem[13][14].

W 1216 roku zamek przypadł Ludwikowi, Dauphinowi Francji i powstał Szpital Hildebranda, a dziesięć lat później klasztor franciszkanów i dominikanów. Wielki Szpital pochodzi z 1249 r., a Kolegium Najświętszej Marii Panny na Polu z 1250 r. W 1256 r. założono Whitefriars. W 1266 r. miasto zostało splądrowane przez „Wydziedziczonych”. Miasto wyróżnia się tym, że jest jedynym angielskim miastem, które kiedykolwiek zostało ekskomunikowane po zamieszkach między obywatelami a mnichami w 1274 roku[7].

Przemysł

[edytuj | edytuj kod]

Norwich od wieków znane było z przemysłu tkackiego, później włókienniczego (słynne szale z Norwich), warzelniczego (Steward & Patteson(inne języki)), obuwniczego (buty dziecięce Start-rite(inne języki) dostarczane dla rodziny królewskiej[15]), spożywczego: produkcji musztardy Colman's(inne języki)[16], krakersów oraz czekolady Caley’s[17]. W XVIII wieku rozwinęła się branża stolarki meblowej (Artur Brett(inne języki)) oraz firmy żelazne. W Norwich wynaleziono metalową siatkę ogrodzeniową wytwarzaną mechanicznie. Autorem pomysłu był Charles Barnard, który w 1844 roku opracował technologię w oparciu o maszyny tkackie[18].

W 1797 roku handlarz winem i bankier Thomas Bignold założył dla ochrony przed pożarami firmę Norwich Union (obecnie brand Aviva), która rozwinęła się w XIX wieku w jedną z największych brytyjskich firm ubezpieczeniowych[19].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Norwich posiada zachowane stare centrum na wzgórzach w zakolu rzeki Wensum, z dużą liczbą zabytkowych budynków[20]. W obrębie murów miejskich stało niegdyś 57 kościołów, a 31 istnieje do dziś. 18 historycznych nieczynnych kościołów Norwich jest dostępnych do zwiedzania dzięki wirtualnym wycieczkom Norwich Historic Churches Trust[21]. 70 zabytków I klasy z Norwich, z podaną lokalizacją, zostało zgrupowanych spisie Grade I listed buildings in Norwich(inne języki).

Wiara

[edytuj | edytuj kod]

Według spisu ludności z 2011 roku[22] pod względem wyznania 44,9% mieszkańców miasta stanowią chrześcijanie, 42,5% nie wyznaje żadnej religii, 8,2% nie podało religii, 2% to muzułmanie, 0,8% to hindusi, 0,7% to buddyści, 0,2% to żydzi, 0,1% to sikhowie 0,7% należy do innej religii.

Norwich uznano za najmniej religijne miasto w Anglii i Walii[23]. Według spisu z 2011[22] roku 56268 osób zgłosiło brak religii – 169 spirytystów, 131 ateistów, 783 Rycerzy Jedi, 65 członków Heavy Metal[23].

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

Cenzus z 2011 określa liczbę mieszkańców dystrykt na 132 512 osób[24] przy gęstości zaludnienia 34 osób na hektar. Zaludnienie aglomeracji miejskiej, liczonej z Costessey, Taverham, Hellesdon, Bowthorpe, Old Catton, Sprowston oraz Thorpe St Andrew to samo badanie określa jako 213 166 osób[25].

Uczelnie

[edytuj | edytuj kod]
  • University of East Anglia (Uniwersytet Wschodniej Anglii), założony w 1963;
  • Norwich University of the Arts, założony jako Norwich School of Design w 1845 roku przez artystów skupionych wokół Norwich School;
  • City College Norwich(inne języki), założony w 1891, jeden z największych koledżów w Anglii z 11 tys. studentów;
  • 56 szkół podstawowych oraz 13 szkół średnich

Sport

[edytuj | edytuj kod]

Największym lokalnym klubem piłkarskim jest Norwich City, znany jako Kanarki. W sezonie 2020-21 drużyna zajęła pierwsze miejsce w Championship, zdobywając awans do Premier League. Sezon 2021-22 był dla Kanarków nieudany i klubowi nie udało się utrzymać w najwyższej klasie rozgrywkowej. Większościowe udziały klubu należą do Delii Smith – znanej w Anglii prezenterki telewizyjnej i celebrytki kulinarnej – oraz jej męża Michaela Wynn-Jonesa. Swoje mecze klub rozgrywa na stadionie Carrow Road. Norwich City jest dwukrotnym zdobywcą Pucharu Ligi Angielskiej, w latach 1962 i 1985.

W mieście funkcjonują także: klub lekkoatletyczny City of Norwich AC (CoNAC), klub rugby – Norwich Lions, klub piłki ręcznej – Norwich HC oraz pięć klubów hokeja na trawie.

Swoją siedzibę mają tutaj dwa kluby wioślarskie: Yare Boat Club oraz Norwich Rowing Club, którego członkiem honorowym jest Ian Wynne – brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich 2004 w Atenach na K1 (jedynka) na dystansie 500m.

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2012 Norwich nagrodzono tytułem Miasta Literatury UNESCO[26].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miasta wywodzi się od staroangielskiego Norþwic („północna osada”)[20].

Słynni mieszkańcy

[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  • Elm Hill, średniowieczna ulica Norwich
    Elm Hill, średniowieczna ulica Norwich
  • Cow Tower nad brzegiem rzeki Wensum
    Cow Tower nad brzegiem rzeki Wensum
  • Granice dystryktu niemetropolitalnego Norwich w hrabstwie Norfolk
    Granice dystryktu niemetropolitalnego Norwich w hrabstwie Norfolk

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Figure 1: Explore population characteristics of individual BUAs [online], www.ons.gov.uk [dostęp 2023-08-18] (ang.).
  2. ↑ The Domesday Book online.
  3. ↑ Laura Williams i inni, Enabling Norwich in the Knowledge Economy. An independent report sponsored by Norwich City Council. [online] [dostęp 2015-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-05] (ang.).
  4. ↑ Heritage Gateway - Results [online], heritagegateway.org.uk [dostęp 2024-04-24].
  5. ↑ C.G. HARFIELD, A Hand-list of Castles Recorded in the Domesday Book, „The English Historical Review”, CVI (CCCCXIX), 1991, s. 371–392, DOI: 10.1093/ehr/cvi.ccccxix.371, ISSN 0013-8266.
  6. ↑ Norwich [online], Visit Norfolk [dostęp 2023-04-27] (ang.).
  7. ↑ a b Bullard, Sir Harry (1841–26 Dec. 1903), JP for City of Norwich and County of Norfolk; DL; MP (C) Norwich, 1885–86 and from 1895; Chairman of Bullard and Sons, Ltd, Anchor Brewery, Norwich, „Who Was Who”, Oxford University Press, 2007, DOI: 10.1093/ww/9780199540884.013.u184230.
  8. ↑ a b Jews in Norwich [online], heritagecity.org [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-06].
  9. ↑ Ben Nilson, Cathedral shrines of medieval England, Woodbridge: Boydell & Brewer, 2001, ISBN 0-85115-808-0, OCLC 45853093.
  10. ↑ Toby Axelrod, My Year with Regina Jonas, „Bridges: A Jewish Feminist Journal”, 14 (2), 2009, s. 27–31, DOI: 10.2979/bri.2009.14.2.27, ISSN 1046-8358.
  11. ↑ BBC Two – History Cold Case, Series 2, The Bodies in the Well [online], BBC [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  12. ↑ Selina Brace i inni, Genomes from a medieval mass burial show Ashkenazi-associated hereditary diseases pre-date the 12th century, „Current Biology”, 32 (20), 2022, 4350–4359.e6, DOI: 10.1016/j.cub.2022.08.036, ISSN 0960-9822.
  13. ↑ DNA from human remains found in medieval well shines new light on Jewish history [online], www.nhm.ac.uk [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  14. ↑ Medieval mass burial shows centuries-earlier origin of Ashkenazi genetic bottleneck [online], ScienceDaily [dostęp 2023-05-02] (ang.).
  15. ↑ Start-rite ends UK production, „BBC News”, 25 września 2003 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  16. ↑ Colman’s Mustard factory in Norwich closing after 160 years, „BBC News”, 22 maja 2020 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  17. ↑ t, Chocs Away – Norwich’s History of Chocolate Making [online], Shine A Light, 8 października 2013 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  18. ↑ A History of Norwich – Victorian Norwich [online], www.oldcity.org.uk [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-05].
  19. ↑ Our history. About the Archive [online], Aviva, 27 lutego 2020 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  20. ↑ a b Norwich [online], Navtur. Wirtualny przewodnik po świecie, 2017 [dostęp 2021-01-16] (pol.).
  21. ↑ Our Churches, Norwich Historic Churches Trust [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  22. ↑ a b 2011 Census: Key Statistics for local authorities in England and Wales [online], 11 grudnia 2012.
  23. ↑ a b Census shows Norwich ‘least religious city’ in England and Wales, „BBC News”, 11 grudnia 2012 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  24. ↑ Data Viewer – Nomis – Official Labour Market Statistics. www.nomisweb.co.uk. [dostęp 2015-07-17].
  25. ↑ Release Edition Reference Tables – ONS. www.ons.gov.uk. [dostęp 2015-07-17].
  26. ↑ Norwich named as UNESCO City of Literature. BBC News. [dostęp 2015-07-17]. (ang.).
Miasta ze statusem city w Anglii

Anglia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norwich&oldid=74847859”