Nicola Vicentino
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Nicola Vicentino (ur. 1511 w Vicenzy, zm. około 1576 w Mediolanie[1][2]) – włoski kompozytor i teoretyk muzyki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Niewiele wiadomo o jego wczesnym życiu[2], przypuszczalnie w latach 30. XVI wieku był uczniem Adriana Willaerta w Wenecji[3][4]. Przez wiele lat pozostawał w służbie kardynała Ippolita d’Este, z którym przebywał w Ferrarze, Sienie i Rzymie[3][4]. W 1551 roku wziął udział w przegranej przez siebie debacie z portugalskim kompozytorem Vicente Lusitano na temat greckich genera[1][2]. W latach 1563–1564 był kapelmistrzem katedry w Vicenzy[3], później przebywał w Mediolanie[1][2]. Zmarł podczas zarazy, która nawiedziła północne Włochy[1].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Wydał zbiory kompozycji Madrigali, libro primo na 5 głosów (Wenecja 1546), Moteta, liber quartus na 5 głosów (Mediolan 1571) i Madrigali, libro quinto na 5 głosów (Mediolan 1572), ponadto inne jego utwory zachowały się we współczesnych zbiorach[3]. Był autorem traktatów L’antica musica ridotta alla moderna prattica (Rzym 1555, 2. wydanie 1557) oraz Descrizione dell’arciograno (Wenecja 1561)[1][3]. Skonstruował dwa nowe instrumenty muzyczne, archicembalo i archiorgano[2][4].
W swoich rozważaniach skonfrontował starogreckie teorie muzyczne ze współczesną praktyką, zajmował się problemem tonalności, przyczyniając się do przezwyciężenia systemu modalnego[4]. Stworzył teoretyczne podstawy stylu seconda prattica i temperacji stroju, podejmował problem kontrapunktu[1]. W oparciu o wzory starogreckie stworzył systemy enharmoniczny i chromatyczny[1]. Rozważania Vicentina miały wpływ na twórczość Cipriana de Rore i Carla Gesualda[3][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 265–266. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 948. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3780. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c d e Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 924–925. ISBN 978-83-01-13410-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nicola Vicentino – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project