Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 1994

Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 1994
1992	1996
Data	20 marca 1994
Gospodarz	Planica
Dyscyplina	skoki narciarskie
	Mężczyźni
konkurs indywidualny; na skoczni K-185	Jaroslav Sakala
	Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca	Czechy

13. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich – zawody w lotach narciarskich, które odbyły się 20 marca 1994 roku na mamuciej skoczni Velikanka w Planicy.

Według początkowych planów mistrzostwa miały odbyć się między 17 a 20 marca 1994^[1], a konkurs główny miał zostać rozegrany 19 i 20 marca^[2]. Ostatecznie dwie serie zostały odwołane i do ogólnej klasyfikacji mistrzostw świata wzięto pod uwagę tylko dwie serie konkursowe, które odbyły się 20 marca^[3].

Za osiągnięte miejsca w MŚ 1994 zostały przyznane medale. Ponadto zawodnicy otrzymali punkty do klasyfikacji Pucharu Świata^[4] i Pucharu Świata w lotach^[2].

Po raz czwarty mistrzostwa świata w lotach narciarskich rozegrano w Planicy. Wcześniej miało to miejsce w 1972, 1979 i 1985 roku^[1].

Wyniki

Zwycięzcą Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 1994 został Jaroslav Sakala, który o 21,5 punktu wyprzedził drugiego w klasyfikacji – Espena Bredesena oraz o 26,6 punktu trzeciego – Roberta Cecona. Poniższa tabela przedstawia wyniki zawodów po przeprowadzeniu dwóch serii konkursowych. Trzecia i czwarta seria nie odbyły się^[5]^[3].

Po serii poważnych wypadków na mistrzostwach w 1986 r., FIS mając na uwadze bezpieczeństwo skoczków, wprowadził przepis, w którym ustalono maksymalną długość skoku na 191 m (oficjalny rekord Andreasa Feldera w 1986; nieoficjalny rekord świata w 1985 r. Matti Nykänena^{[potrzebny przypis]}), powyżej tej wartości nie dodawano punktów. Roberto Cecon w drugim skoku uzyskał 199 m (najdalszy skok w zawodach). „Reguła 191" sprawiła, że zamiast drugiego miejsca zajął trzecie. Po dekoracji, na konferencji prasowej, Espen Bredesen i Roberto Cecon wymienili się medalami, w proteście przeciwko temu ograniczeniu. Kilka tygodni po mistrzostwach przepis został zniesiony^[6]^[7]^[8].

Pozycja	Skoczek	Kraj	Skok 1	Skok 2	Wynik punktowy
1	Jaroslav Sakala	Czechy	189	185	351,3
2	Espen Bredesen	Norwegia	178	182	329,8
3	Roberto Cecon	Włochy	160	191 (199)	324,7
4	Christof Duffner	Niemcy	159	148	266,4
5	Lasse Ottesen	Norwegia	177	129	263,2
6	Stefan Zünd	Szwajcaria	150	140	252,5
7	Toni Nieminen	Finlandia	139	156	248,0
8	Kurt Børset	Norwegia	122	167	245,3
9	Jani Soininen	Finlandia	138	149	239,4
10	Hansjörg Jäkle	Niemcy	129	153	237,4
11	Takanobu Okabe	Japonia	198	95	235,2
12	Janne Ahonen	Finlandia	120	159	228,8
13	Andreas Goldberger	Austria	141	128	221,3
14	Janne Väätäinen	Finlandia	126	146	216,9
15	Sylvain Freiholz	Szwajcaria	123	139	213,4
16	Werner Haim	Austria	119	132	203,9
17	Ivo Pertile	Włochy	137	124	201,2
18	Ted Langlois	Stany Zjednoczone	128	125	195,6
19	Noriaki Kasai	Japonia	153	109	177,9
20	Tomáš Goder	Czechy	120	117	177,4
20	Nicolas Jean-Prost	Francja	131	106	177,4
22	Jin’ya Nishikata	Japonia	168	95	170,6
23	Sepp Zehnder	Szwajcaria	118	110	170,2
24	Werner Rathmayr	Austria	114	115	168,3
25	Bruno Reuteler	Szwajcaria	108	116	162,8
26	Gerd Siegmund	Niemcy	115	113	161,1
27	Matjaž Zupan	Słowenia	108	116	156,3
27	Jakub Sucháček	Czechy	109	115	156,3
29	Didier Mollard	Francja	112	106	147,1
30	Matjaž Kladnik	Słowenia	114	101	144,0
31	Naoki Yasuzaki	Japonia	102	110	139,4
32	Hiroya Saitō	Japonia	103	108	137,7
33	Andreas Beck	Austria	95	117	136,4
34	Samo Gostiša	Słowenia	112	96	131,1
35	John Lockyer	Kanada	103	100	128,6
36	Jérôme Gay	Francja	101	101	122,4
37	Vladimír Roško	Słowacja	98	102	120,5
38	Rastislav Leško	Słowacja	99	99	115,1
39	Kachaber Cakadze	Gruzja	88	94	99,4
40	Jure Žagar	Słowenia	83	100	95,6
41	Johan Rasmussen	Szwecja	124	80	94,8
42	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	94	77	76,7
43	Jeremy Blackburn	Kanada	85	–	39,0