Miękkie naruszenie supersymetrii

Miękkie naruszenie supersymetrii – naruszenie supersymetrii związane z dodaniem do efektywnego lagranżjanu wyrazów superrenormalizowalnych, które nie powodują kwadratowych (ani silniejszych) ultrafioletowych rozbieżności. Mogą to być np. oddziaływania kwadratowe w polach (człony masowe) i oddziaływanie trzeciego stopnia w polach skalarnych (o ile nie prowadzą do pojawienia się diagramów-kijanek). Człony takie jawnie łamią supersymetrię, ale mogą być wyjaśnione przez spontaniczne łamanie dokładnej supersymetrii obserwowalnej przy wyższych energiach^[1].

Model z miękkim naruszeniem supersymetrii został zaproponowany w 1981 przez Howarda Georgiego i Savasa Dimopoulosa^[2].

Przypisy

↑ 27.7. Miękkie naruszenie supersymetii. W: Steven Weinberg: Teoria pól kwantowych. [3], Supersymetria. tłum. Piotr Chankowski. Warszawa: PWN, 2001, s. 186-188. ISBN 83-01-13496-8.
↑ Howard Georgi and Savas Dimopoulos. Softly Broken Supersymmetry and SU(5). „Nuclear Physics”. B193, s. 150, 1981. DOI: 10.1016/0550-3213(81)90522-8. Bibcode: 1981NuPhB.193..150D. (ang.).

[1] 27.7. Miękkie naruszenie supersymetii. W: Steven Weinberg: Teoria pól kwantowych. [3], Supersymetria. tłum. Piotr Chankowski. Warszawa: PWN, 2001, s. 186-188. ISBN 83-01-13496-8.

[2] Howard Georgi and Savas Dimopoulos. Softly Broken Supersymmetry and SU(5). „Nuclear Physics”. B193, s. 150, 1981. DOI: 10.1016/0550-3213(81)90522-8. Bibcode: 1981NuPhB.193..150D. (ang.).

[1]

[2]