Przejdź do zawartości

Melithreptus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melithreptus[1]
Vieillot, 1816[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – miodopoik brązowogłowy (M. brevirostris)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

miodojady

Rodzaj

Melithreptus

Typ nomenklatoryczny

Certhia lunulata Shaw, 1812 (= Certhia lunata Vieillot, 1802)

Gatunki

7 gatunków – zobacz opis w tekście

Melithreptusrodzaj ptaków z rodziny miodojadów (Meliphagidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii, na Tasmanii i Nowej Gwinei[15].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 11–15 cm; masa ciała 11–30 g[16].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1816 roku francuski ornitolog Louis Jean Pierre Vieillot w publikacji swojego autorstwa Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire[2]. Gatunkiem typowym jest miodopoik czerwonobrewy (Melithreptus lunatus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Melithreptus (Melitihreptus, Melitreptus, Mellithreptus, Melithreptes, Melitreptes, Melethreptus): gr. μελιθρεπτος melithreptos „karmiony miodem”, od μελι meli, μελιτος melitos „miód”; θρεπτικα threpta „karmienie”[17].
  • Drepanis: gr. δρεπανη drepanē lub δρεπανηις drepanēis „sierp”, od δρεπω drepō „wyrywać”[18].
  • Gymnophrys (Gymophrys): gr. γυμνος gumnos „goły, nagi”; οφρυς ophrus, οφρυος ophruos „brew”[19]. Typ nomenklatoryczny: Gymnophrys torquatus Swainson, 1837 (= Certhia lunata Vieillot, 1802).
  • Haematops (Hoematops): gr. αἱμα haima, αἱματος haimatos „krew”; ωψ ōps, ωπος ōpos „oko”[20]. Typ nomenklatoryczny: Certhia lunata Vieillot, 1802.
  • Dialis: łac. dialis „eteryczny”, od mitol. Dis, Ditis „bóg”[21].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[22]:

  1. a b c d e f Niepoprawna późniejsza pisownia Melithreptus Vieillot, 1816.
  2. Nie Drepanis Temminck, 1830; alternatywna nazwa dla Melithreptus Vieillot, 1816.
  3. Pisownia oryginalna.
  4. Nowa nazwa dla Drepanis Bonaparte, 1831 ponieważ Gistel uważał że jest młodszym homonimem Drepana von Paula Schrank, 1802 (Lepidoptera).
  5. Niepoprawna późniejsza pisownia Haematops Gould, 1838.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Melithreptus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b L.J.P. Vieillot: Analyse d’une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1816, s. 46. (fr.).
  3. L.J.P. Vieillot: Heoro-taire, Melithrepius, Vieill.. W: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc. Wyd. 2. T. 14. Paris: Chez Deterville, 1817, s. 324. (fr.).
  4. P.J. Bonnaterre & L.J.P. Vieillot: Tableau encyclopédique et méthodique des trois règnes de la nature. Ornithologie. Cz. 2. Paris: Chez Mme. veuve Agasse, 1823, s. 600. (fr.).
  5. R.-P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 299. (fr.).
  6. Ch.-L. Bonaparte. Saggio di una distribuzione metodica degli Animali Vertébrati. „Giornale Arcadico di Scienze Lettere ed Arti”. 49, s. 48, 1831. (ang.). 
  7. C.H.C. Burmeister: Handbuch der Naturgeschichte. Zum Gebrauch bei vorlesungen. Berlin: Verlag von Theod. Chr. Friedr. Enslin, 1837, s. 768. (niem.).
  8. Swainson 1837 ↓, s. 327.
  9. Swainson 1837 ↓, s. 385 (index).
  10. J. Gould: A synopsis of the birds of Australia, and the adjacent Islands. Cz. 1. London: Published by the author, 1837, s. ryc. 17 i tekst. (ang.).
  11. R.-P. Lesson. Notices ornithologiques. „Revue Zoologique”. 3, s. 268, 1840. (fr.). 
  12. J.von N.F.X. Gistel: Naturgeschichte des Thierreichs für höhere Schulen. Stuttgart: Hoffmann, 1848, s. ix. (niem.).
  13. G.R. Gray: Catalogue of the genera and subgenera of birds contained in the British Museum. London: The Trustees, 1855, s. 172. (ang.).
  14. G.M. Mathews. Additions and corrections to my Reference List, Addenda. „Austral Avian Record”. 1 (8), s. 192, 1912–1913. (ang.). 
  15. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen, Honeyeaters [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-05-29] (ang.).
  16. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Honeyeaters (Meliphagidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, DOI10.2173/bow.meliph3.01 [dostęp 2023-05-29] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  17. The Key to Scientific Names, Melithreptus [dostęp 2023-05-29].
  18. The Key to Scientific Names, Drepanis [dostęp 2023-05-29].
  19. The Key to Scientific Names, Gymnophrys [dostęp 2023-05-29].
  20. The Key to Scientific Names, Haematops [dostęp 2023-05-29].
  21. The Key to Scientific Names, Dialis [dostęp 2023-05-29].
  22. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 – miodojady – Honeyeaters (wersja: 2023-01-01), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-05-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]