Przejdź do zawartości

Medal Maxa Plancka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medal Maxa Plancka
Nagroda za

osiągnięcia z fizyki

Państwo

 Niemcy

Pierwsze rozdanie

1929

Strona internetowa

Medal Maxa Plancka – przyznawany jest przez Niemieckie Towarzystwo Fizyczne(inne języki) (Deutsche Physikalische Gesellschaft, DPG) za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fizyki teoretycznej. Zwykle przyznawany jest corocznie, choć były lata bez przyznawania go[a]. Zwykle otrzymuje go jedna osoba, choć parokrotnie laureatów była dwójka[b]. Otrzymują ją również uczeni spoza Niemiec; do 2021 roku w tym gronie znalazł się jeden Polak: Andrzej Buras, związany zawodowo z Niemcami.

Najwybitniejsi laureaci

[edytuj | edytuj kod]

Wśród laureatów znaleźli się też nobliści – do 2021 roku takich osób było dziewiętnaście[c]:

Inni wybitni laureaci – czasem nominowani do Nagrody Nobla – to np. Arnold Sommerfeld, Pascual Jordan, Lise Meitner, Victor Weisskopf, Oskar Klein i Freeman Dyson.

Wyróżnieni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Laureaci Medalu Maxa Plancka.
  1. Do 2021 roku takich przypadków było dwanaście: 1934–1936, 1939–1941, 1945–1947, 1965, 1971 i 1980.
  2. Do 2021 roku były cztery takie przypadki: w 1929, 1949, 1951 i 1964.
  3. Osoby, które otrzymały najpierw Medal Maksa Plancka, a dopiero potem Nagrodę Nobla, to mniejszość; do 2021 roku było ich siedem: Born, Bothe, Bethe, Landau, Wigner, Nambu i Parisi

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]