Locatio conductio
Locatio conductio – w starożytnym Rzymie był to kontrakt najmu. Mógł on polegać na świadczeniu pracy, wykonaniu usługi lub też daniu rzeczy w używanie.
Podobnie jak emptio venditio, locatio conductio tworzyło zobowiązanie dwustronne równoczesne, oparte na dobrej wierze. Owe zobowiązanie było chronione za pomocą dwóch skarg – actio locati i actio conducti. Lokator (locator) udostępniał konduktorowi (conductor) swoje dobra (pracę, rzecz, surowce do wykonania dzieła; jedynie przy najmie dzieła), w zamian za co konduktor płacił określone wynagrodzenie (przy najmie dzieła świadczenie konduktora polegało na wykonaniu zamówionego dzieła).
Odpowiedzialność za wady przekazanej rzeczy
[edytuj | edytuj kod]Juryści rzymscy zauważali podobieństwa pomiędzy kontraktami emptio venditio i locatio conductio – cena i czynsz są wyrażone w pieniądzu, a także mogą być swobodnie kształtowane przez strony. Postrzeganie tych podobieństw wpływało na ocenę przypadków ujawnienia się wady rzeczy wziętej do odpłatnego korzystania.
Wady prawne
[edytuj | edytuj kod]Oddający rzecz do korzystania w ramach locatio conductio nie musiał być jej właścicielem. Jednak jeśli przedmiot umowy został w czasie jej trwania odebrany przez właściciela, to zgodnie ze znaną z emptio venditio zasadą ewikcji.
Podział locatio conductio
[edytuj | edytuj kod]Wyodrębnienie się z kontraktu locatio conductio kilku typów umów był konsekwencją uwzględnienia w prawie odmienności między praktycznym sensem różnych objętych kontraktem sytuacji życiowych.
- Najem rzeczy (locatio conductio rei) – zobowiązanie lokatora do wydania rzeczy do czasowego używania konduktorowi, w zamian za co ten drugi zobowiązywał się płacić określone wynagrodzenie w pieniądzach.
- Najem dzieła (locatio conductio operis) – zobowiązania wykonawcy dzieła do wykonania go dla zamawiającego.
- Najem pracy (locatio conductio operarum) – polegał na zobowiązaniu pracownika do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Wołodkiewicz, Maria Zabłocka, Prawo rzymskie Instytucje 6. wydanie, 2014 .
- Wojciech Dajczak, Tomasz Giaro, Franciszek Longchamps de Berier, Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego.