Kate Moss
 Kate Moss (2019) | |
| Prawdziwe nazwisko |
Katherine Ann Moss |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Narodowość |
brytyjska |
| Agencja |
D Management Group: Mediolan, |
| Nagrody |
British Fashion Council: najlepsza modelka 2006 |
| Wymiary (cm) | |
| Wzrost (cm) | |
| Masa ciała (kg) |
49 |
| Rozmiar ubrania |
34 (EU)[1], 6 (UK) |
| Rozmiar stopy | |
| Kolor włosów |
brązowe[1] (farbowane na blond) |
| Kolor oczu | |
| Kolor skóry |
biała |
| Strona internetowa | |
Kate Moss, właśc. Katherine Ann Moss (ur. 16 stycznia 1974 w Londynie[1]) – brytyjska supermodelka[3] i projektantka mody[4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 16 stycznia 1974 w Londynie w dzielnicy Croydon, jako córka barmanki Lindy Rosiny Moss (zd. Shepherd) i Petera Edwarda Mossa, pracownika linii lotniczych[5]. Jej rodzice rozwiedli się w 1989. Ma brata Nicka, który również jest modelem[6], oraz przyrodnią siostrę Lottie[7].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W świat modelek została wprowadzona w 1988 przez Sarę Ducas ze „Storm Agency”, która zwróciła uwagę na Moss na lotnisku JFK w Nowym Jorku. 14-letnia Moss wracała wówczas z rodzicami z Wysp Bahama. Jej twarz zaczęła ukazywać się na najbardziej prestiżowych okładkach, m.in. brytyjskiego magazynu „The Face” czy amerykańskiego czasopisma „Vogue”[8]. Zdobiła również publikacje wydawnictwa „HarperCollins”. Do rangi topmodelki wyniósł ją jednak Calvin Klein po tym, jak modelka została ambasadorką jego marki[9]. Potem pracowała dla kolejnych międzynarodowych firm, takich jak np. Dolce & Gabbana[10], Gianni Versace, L’Oréal, Yves Saint Laurent czy Coco Chanel[11].
Zadebiutowała jako aktorka rolą w filmie dokumentalnym Models Close-Up, a później wystąpiła w serialu komediowym French and Saunders. Wydała autobiografię pt. The Kate Moss Story[12], firmowała nazwiskiem linię perfum oraz projektuje ubrania dla marki Topshop i torebki dla firmy Longchamp[13][14].
W 2006 wystąpiła w nasyconej erotyzmem reklamie bielizny Agent Provocateur, którą wyreżyserował Mike Figgis[15]. Reklama została ocenzurowana przez telewizje w USA[16]. W 2013 zdjęcia Moss pojawiły się w jubileuszowym wydaniu amerykańskiego magazynu dla mężczyzn „Playboy”, wydanego z okazji 60-lecia czasopisma[17].
W 2022 roku wraz z firmą Warsaw Labs stworzyła markę kosmetyczną Cosmoss[18][19].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W latach 1994–1998 pozostawała w nieformalnym związku z aktorem Johnnym Deppem[20]. Ma córkę Lilę Grace (ur. 29 września 2002) ze związku z dziennikarzem Jeffersonem Hackiem. 1 lipca 2011 wyszła za Jamiego Hince’a, wokalistę zespołu The Kills[21], z którym rozwiodła się w 2016[22]. Od 2016 jej partnerem życiowym jest niemiecki arystokrata i fotograf Nikolai von Bismarck[23][24].
W latach 90. miała problemy z narkotykami, co spowodowało jej długotrwały pobyt w klinice odwykowej[25]. W 2005 brytyjski dziennik „Daily Mirror” ujawnił przypadki zażywania przez Moss kokainy, co spowodowało zerwanie kontraktów przez największe domy mody[26].
Przez lata zarzucano jej anoreksję oraz promowanie nienaturalnie chudego ciała[27].
Posiada kilka apartamentów we Francji i Anglii oraz dom rodzinny w Nowym Jorku. W 2000 roku jej majątek był szacowany na 26,3 mln dolarów. Jako modelka zarabiała 10 tys. dol. za jeden dzień pracy. Kontrakt z firmą Calvina Kleina za 100 dni pracy opiewał na sumę 4 mln dol.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- „Models Close-up” – bohaterka filmu dokumentalnego.
- „French and Saunders” – serial komediowy, obsada aktorska.
- 2016: Zoolander 2 jako ona sama (cameo)
- 2017: „Love Actually 2: Red Nose Day Actually” jako ona sama (cameo)
Teledyski
[edytuj | edytuj kod]- „Kowalski” – Primal Scream, 1997 (w wideoklipie wystąpiła także Devon Aoki)[28]
- „Something About the Way You Look Tonight” – Elton John, 1997 (w wideoklipie wystąpiła także modelka Sophie Dahl)
- „Sex with Strangers” – Marianne Faithfull, reż. Roman Coppola, 2002[28]
- „I Just Don’t Know What to Do with Myself” – The White Stripes, reż. Sofia Coppola, 2003[28]
- „Some Velvet Morning” – Primal Scream, reż. Dawn Shadforth, zdj. Stephen Blackman, 2003[29]
- „Delia’s Gone” – Johnny Cash, reż. Anton Corbijn, 2004[28]
- „Bleeding Heart” Live at Glastonbury – Jimi Hendrix, reż. Julien Temple, 2010
- „White Light” – George Michael, 2012
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Nagroda dla najlepszej modelki 2006 przyznana przez British Fashion Council za 14 kampanii reklamowych (m.in. Chanel, Burberry, Louis Vuitton, Agent Provocateur).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Kate Moss – Fashion Model – Profile on FMD [online], The Fashion Model Directory – FMD [dostęp 2013-02-27].
- ↑ a b c d e Kate Moss Storm Models [online], Storm Model Management Limited [dostęp 2013-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-17].
- ↑ Kate Moss na wybiegu: Ikoniczne ujęcia z ostatnich 25 lat! – Buzz – miumag.pl. miumag.pl. [dostęp 2024-02-15]. (pol.).
- ↑ Kate Moss Designs a Clothing Line for Equipment, „Harper’s Bazaar”, 2 czerwca 2016 [dostęp 2017-11-15] (ang.).
- ↑ Jessica Taylor, Kate Moss says no one ever commented on her looks as a child [online], Mail Online, 24 lipca 2022 [dostęp 2022-12-17].
- ↑ Moss Bro's New Suit [online] (ang.).
- ↑ Lottie Moss, Kate Moss' 13-Year-Old Half-Sister, Makes Modeling Debut [online] (ang.).
- ↑ Kate Moss [online], The Face [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Kate Moss wspomina kulisy słynnej kampanii Calvin Klein. Podczas sesji zdjęciowej czuła się „bezbronna i przestraszona” [online], www.elle.pl [dostęp 2022-12-17] (pol.).
- ↑ Unity Blott, Stefano Gabbana leaves a VERY catty comment on Kate Moss photo [online], Mail Online, 12 czerwca 2018 [dostęp 2022-12-17].
- ↑ Condé Nast, 20 Times Kate Moss Was The Ultimate Chanel Girl [online], British Vogue, 4 kwietnia 2021 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ The Kate Moss Book | Fabien Baron, Jefferson Hack, Jess Hallett, Kate Moss [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-12-17] (pol.).
- ↑ Kate Moss Perfume: Would You Wear It? [online], Peoplemag [dostęp 2022-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Condé Nast, Kate Moss On Film [online], British Vogue, 10 lutego 2010 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Daily, Kate Moss dropped by Agent Provocateur for younger model [online], Mail Online [dostęp 2022-12-17].
- ↑ Sara Kimberley, Agent Provocateur model stars in 'banned' YouTube film [online], www.campaignlive.com, 7 stycznia 2011 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Allison P. Davis, New York Magazine, Cut, Finally, See Kate Mosss Photos for Playboy [online], The Cut [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Materiały Prasowe, Warsaw Labs współtworzy markę kosmetyczną Cosmoss by Kate Moss [online], gwiazdy.wp.pl, 2 września 2022 [dostęp 2023-08-28] (pol.).
- ↑ Vogue Polska, Kate Moss debiutuje z własną marką kosmetyków Cosmoss [online], Vogue Polska, 26 sierpnia 2022 [dostęp 2023-08-28] (pol.).
- ↑ Vogue Polska, Historia jednego zdjęcia: Johnny Depp i Kate Moss w połowie lat 90. [online], Vogue Polska, 26 marca 2020 [dostęp 2022-12-17] (pol.).
- ↑ Kate Moss and Jamie Hince wedding shuts roads, [w:] BBC News [online], BBC, 2 lipca 2011 [dostęp 2013-02-27].
- ↑ Jennifer Ruby, Is Kate Moss back on the market again after split? [online], Evening Standard, 17 października 2016 [dostęp 2022-12-14] (ang.).
- ↑ Kate Moss Says Boyfriend Nikolai von Bismarck Gave Her a Diamond Ring for Her 'Empty' Finger [online], Peoplemag [dostęp 2022-12-14] (ang.).
- ↑ Condé Nast, A Look Back at Kate Moss’s Greatest Loves [online], Vogue, 2 czerwca 2016 [dostęp 2022-12-14] (ang.).
- ↑ Kate Moss ‘sick and angry’ at being made a scapegoat for taking cocaine [online], the Guardian, 24 lipca 2022 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Condé Nast, Kate Moss's Rehab Story: How the Supermodel Fared Her Cocaine Scandal [online], Vanity Fair, 16 września 2013 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Kate Moss regrets 'nothing tastes as good as skinny feels' comment, „BBC News”, 14 września 2018 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ a b c d Kate Moss: A History in Music Videos [online], ARTINFO.com (Louise Blouin Media) [dostęp 2013-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-24].
- ↑ Stephen Blackman (1957-2012) [online], United Agents LLP [dostęp 2013-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-09].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- The Kate Moss Story – autobiografia.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kate Moss w bazie IMDb (ang.)
- Kate Moss w Fashion Model Directory (ang.)
- Profil na Listal.com