Karabin Enfield P1853

Enfield Pattern 1853

Państwo	Wielka Brytania
Producent	Royal Small Arms Factory
Rodzaj	karabin jednostrzałowy
Historia
Prototypy	1853
Produkcja	1853−1867
Wyprodukowano	ok. 1,5 mln
Dane techniczne
Kaliber	14,65 mm
Zasilanie	rozdzielne ładowanie patron
Wymiary
Długość	1370 mm
Długość lufy	990 mm
Masa
broni	4,3 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	274 m/s
Zasięg maks.	1800 m

Enfield Pattern 1853 (także: Pattern 1853 Enfield, P53 Enfield, Enfield Rifled-Musket) – ładowany odprzodowo karabin jednostrzałowy, używany przez wojska Imperium brytyjskiego od 1853 do 1867 r., kiedy został zastąpiony przez karabin Enfield-Snider na amunicję scaloną.

Budowa

Lufa o długości 38 cali posiadała trzy bruzdy o skoku 1:78 i była przymocowana do łoża trzema bączkami, przez co ten model często nazywano „trzytaśmowym” (ang. three-band). Naważka 68 granów (ok. 4,4 g) czarnego prochu wyrzucała 34-gramowy pocisk typu Pritchett lub |Burton-Minié. Model 1853 posiadał regulowaną tylną szczerbinkę z nastawami od 100 do 400 jardów.

Użycie w Wojsku Polskim

Karabiny te były kupowane przez przedstawicieli Rządu Narodowego w czasie trwania powstania styczniowego. Zachowały się dokumenty z takich zakupów. Nie ma jednak pewności, czy broń ta dotarła do kraju i czy została użyta w walce. Według raportów z lutego 1864 zakupiono dla powstania styczniowego 5025 karabinów Enfield. Według raportu sporządzonego na początku 1865 zakupiono 6935 enfieldów. Karabiny Enfield kupowano po 30 franków za sztukę.