Przejdź do zawartości

Juliusz Drapella

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Alfred Drapella
Ilustracja
Juliusz Drapella (przed 1934)
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1886
Wieprz, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

25 października 1946
Nicea, Francja

Przebieg służby
Lata służby

1907–1908
1914–1946

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Grupa gen. Aleksandrowicza
Grupa gen. Krajowskiego
4 Dywizja Piechoty
18 Dywizja Piechoty
73 Pułk Piechoty
27 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu zapasowego
szef sztabu grupy
szef sztabu dywizji piechoty
dowódca pułku piechoty
dowódca piechoty dywizyjnej
dowódca dywizji piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons

Juliusz Alfred Drapella (ur. 3 listopada 1886[a] w Wieprzu, w pow. żywieckim, zm. 25 października 1946 w Nicei) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Alfred Drapella urodził się 3 listopada 1886 w Wieprzu, w rodzinie Ludwika (1852–1935) i Marii z Mierowskich. W 1906 ukończył siedmioklasową szkołę realną z maturą w Kromieryżu i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu. W 1908 przeniósł się do cesarskiej i królewskiej Akademii Handlowej w Wiedniu (niem k. und k. Exportakademie).

W okresie od 1 października 1907 do 30 października 1908 odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w armii Austro-Węgier. Studia handlowe ukończył w Wiedniu. W latach 1910–1914 był członkiem „Sokoła” w Żywcu[2]. Na stopień kadeta został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1911 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty, a jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 56 w Krakowie. W 1913 został przemianowany z kadeta na chorążego z zachowaniem starszeństwa[3][4][5]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w latach 1914–1918 walczył na frontach I wojny światowej. Jego oddziałem macierzystym nadal był pułk piechoty nr 56. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1915 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6][7][8]. W 1915 otrzymał najwyższe pochwalne uznanie za waleczność[9].

7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1915, zaliczony do I Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do 12 Pułku Piechoty[10]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej pełnił funkcje m.in. dowódcy batalionu zapasowego w Żywcu, szefa sztabu Grupy generała Aleksandrowicza i generała Krajowskiego, zastępcy szefa sztabu i szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu 4 Dywizji Piechoty oraz szefa sztabu 18 Dywizji Piechoty (26 września 1920 – 30 czerwca 1921).

Delegacja 27 DP na audiencji u prezydenta RP Ignacego Mościckiego – gen. Drapella 3. z prawej; czerwiec 1936.

20 listopada 1922 mianowany został zastępcą szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. Z dniem 1 kwietnia 1923 przeniesiony został w stan nieczynny na okres 6 miesięcy bez prawa do poborów[11]. W latach 1923–1924 był słuchaczem Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko szefa Oddziału Ogólnego[12]. 2 listopada tego roku przeniesiony został na identyczne stanowisko w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[13]. 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 46. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. 14 stycznia 1925 został przeniesiony z DOK VI we Lwowie do Inspektoratu Armii Nr IV w Krakowie na stanowisko I referenta[15]. 15 października 1925 został przeniesiony do 73 pułku piechoty w Katowicach na stanowisko dowódcy pułku[16]. 31 marca 1927 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 27 Dywizji Piechoty w Kowlu[17]. 29 października 1932 został mianowany dowódcą 27 Dywizji Piechoty[18]. 17 grudnia 1933 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 2. lokatą w korpusie generałów[19]. Obowiązki na stanowisku dowódcy dywizji pełnił do września 1939.

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził 27 Dywizją Piechoty w składzie Armii „Pomorze”, a od 6 do 11 września także Grupą Operacyjną własnego imienia. 20 września został ciężko ranny w bitwie nad Bzurą. Przedostał się do Modlina, skąd został wzięty do niewoli niemieckiej po kapitulacji twierdzy. Przebywał w Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu w 1945 osiadł we Francji. Zamierzał powrócić do Polski[20]. Zmarł na serce 25 października 1946 w Nicei[20]. Został pochowany na miejscowym cmentarzu Caucade (kwatera 48, rząd 3 od wejścia, grób 2 od żywopłotu)[21]. Był żonaty, miał syna[20].

Awanse[22]

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 26 stycznia 1934 roku ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia z „Juliusz ur. 16 listopada 1886 roku” na „Juliusz Alfred ur. 3 listopada 1886 roku”[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 22.
  2. ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 486.
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 453, 579.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 470, 615.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 342, 491.
  6. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 146, 379.
  7. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 155, 499.
  8. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 202, 639.
  9. ↑ Odznaczenia w armii austryackiej. „Ilustrowany Kurier Codzienny”, s. 4, Nr 50 z 3 marca 1915. 
  10. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 77 z 16 lipca 1919 roku, poz. 2492, 2517.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 28 marca 1923 roku, s. 214.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 611.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 671.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 stycznia 1925 roku, s. 18.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 570.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 404.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 18 grudnia 1933 roku, s. 301.
  20. ↑ a b c Juliusz Drapella. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 5, Nr 311 z 12 listopada 1946. 
  21. ↑ Iwona M. Dacka-Górzyńska, Sławomir Górzyński, Polacy pochowani na cmentarzach Nicei i Mentony, Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2015, ISBN 978-83-7181-781-6.
  22. ↑ Bohaterowie 1939 [online], www.bohaterowie1939.pl [dostęp 2020-04-28].
  23. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3127 z 30 czerwca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1181)
  24. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)
  25. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  26. ↑ a b Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938 [dostęp 2020-04-28].
  27. ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 639.
  28. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 491.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 103–104, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
  • Zbigniew Mierzwiński: Generałowie II Rzeczypospolitej. Warszawa 1990: Wydawnictwo Polonia, s. 71-76. ISBN 83-7021-096-1.
  • Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 761–762. ISBN 83-211-1096-7.
  • Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliusz_Drapella&oldid=74358146”