Język pieczyński
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
wymarły w XII wieku | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | xpc | ||
IETF | xpc | ||
Glottolog | pech1242 | ||
Linguist List | xpc | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język pieczyński (Peçenek) – wymarły język, używany przez turkijskie plemię Pieczyngów na terenie współczesnej Ukrainy i południowo-zachodniej Rosji we wczesnym średniowieczu[1]. Zachowały się nieliczne toponimy i nazwy własne w źródłach bizantyjskich, węgierskich i słowiańskich.
Należał najprawdopodobniej do oguzyjskiej gałęzi języków turkijskich, jednak ubóstwo materiału językowego oraz brak współczesnego potomka uniemożliwiają dokładniejszą i pewną klasyfikację.
Na podstawie niebezpośrednich przekazów (twierdzenie Mahmuda al-Kaszgariego i Raszidoddina o przynależności Pieczyngów do plemiennego związku Oguzów) i pojedynczych wzmianek, zazwyczaj zalicza się do oguzyjskich, proponując nawet, że częściowo dał początek gagauskiemu (chociaż bezpośrednim potomkiem pieczyńskiego gagauski nie jest). Tymczasem niektórzy uważają Pieczyngów za część kipczackiego związku plemiennego, a język ich zaliczają do kipczackich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pecheneg – MultiTree. MultiTree. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).